Green-ιάρης: Οι φωνές της... παράγκας

Οταν η «Μπατζελόνα» χρειάζεται δικαιολογίες
Το GreenZone.gr έχει τον Ar1stot3li και την καταπράσινη Ντελόριαν για να μας ταξιδεύει στον χρόνο και να μας θυμίζει γνωστές και άγνωστες, αλλά πάντα μαγικές στιγμές από το παρελθόν του Παναθηναϊκού. Για τους εφιάλτες έχουμε το γνωστό μιντιακό σύστημα, το οποίο καταφέρνει πάντα να μας τους επαναφέρει με τον χειρότερο τρόπο…

Το βράδυ της Τρίτης, στην πρόκριση της Μπαρτσελόνα επί της Μίλαν, οι Καταλανοί χρειάστηκαν δύο πέναλτι. Το δεύτερο πέναλτι δεν πρέπει να έχει ξανασφυριχτεί στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ. Σε εκτέλεση κόρνερ, ο Νέστα τραβιέται με τον Μπούσκετς, ο γνωστός για τις θεατρικές πτώσεις του (δείτε εδώ)μέσος της Μπαρτσελόνα πέφτει και την ώρα που η μπάλα είναι στον αέρα ο διαιτητής σφυρίζει πέναλτι.

«Τώρα καταλαβαίνω την οργή του Μουρίνιο κάθε φορά που έρχεται εδώ» είπε ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς μετά τη λήξη του ματς, ωστόσο μάλλον δεν ήξερε τι γινόταν ήδη σε αυτή τη μικρή γωνιά της Ευρώπης. Στην Ελλαδίτσα όπου όλα τα σφάζουμε και όλα τα μαχαιρώνουμε, έγινε πάρτι. Ξύπνησαν όλες οι δικαιολογίες της παράγκας και του συστήματος του ΟΣΦΠ. «Ναι, αλλά στο πρώτο ματς δεν έδωσαν… μπέναρτι (sic) στη Μπατζελόνα» τσίριζαν ειδικοί και μη. «Εχει κατοχή μπάλας τρομακτική. Δείτε πόσες τελικές προσπάθειες έχει» έσκουζαν οι επίδοξοι Νικολακόπουλοι...

Τα ίδια και χειρότερα μπορούσε να διαβάσει κανείς την Τετάρτη σε όλα τα «αντικειμενικά» site. Βέβαια κανείς δεν έλεγε το προφανές. Κανείς δεν τόνιζε την αστειότητα του πέναλτι με το οποίο η Μπαρτσελόνα έκανε το 2-1. Κανείς δεν θύμισε στους φίλους της «διαστημικής» «εξωγήινης» υπερομάδας ότι πέρυσι χρειάστηκε να μείνει με εννέα παίκτες η… Αρσεναλ για να τη λυγίσει η ατμομηχανή της Μπαρτσελόνα.

Κανείς δεν θύμισε ότι στο πρώτο τρόπαιο της σύγχρονης κυριαρχίας τους, το 2006, η Αρσεναλ έπαιζε με παίκτη λιγότερο (δικαίως βέβαια) από το 20’. Κανείς δεν θύμισε ότι για να αποκλείσει τότε τη Μίλαν χρειάστηκε ο Μάρκους Μερκ να ακυρώσει ένα γκολ του Αντρέι Σεφτσένκο χωρίς κανείς να ξέρει γιατί (δείτε το εδώ). Κανείς δεν θύμισε ότι το 2009 για να φτάσει στον τελικό χρειάστηκε να μην σφυρίξει ο απιθανο-απίθανος νορβηγός διαιτητής Χέμινγκ Οβρεμπο τρία-τέσσερα πέναλτι στην Τσέλσι (δείτε τα εδώ).

Δεν λέει κανείς ότι είναι κακή ομάδα η Μπαρτσελόνα. Ούτε καν ότι δεν αξίζει να περάσει τη Μίλαν. Απλά δεν αντέχεται αυτή η φωνή της παράγκας που δικαιολογούσε όλα τα εγκλήματα στο όνομα της… επένδυσης, των «μεγάλων» σκορ, του «ναι αλλά το 1983…» και τόσων άλλων αστειοτήτων που χρησιμοποιήθηκαν απλώς και μόνο για να μην χρειαστεί να βγει από κάποιο στόμα το ότι «ΟΧΙ, δεν ήταν πέναλτι»…