H τρομερή μας η λαλιά...

Όσοι νομίζουν πως ο Παναθηναϊκός «πέθανε» είναι το λιγότερο αφελείς και ανιστόρητοι. Μόνο ο Παναθηναϊκός ως σύλλογος έχει τη δύναμη να αντιμετωπίσει τόσα πολλά χτυπήματα, να επιβιώσει από τέτοιον αδυσώπητο πόλεμο. Μαθημένα τα βουνά στα χιόνια άλλωστε. Οποιοσδήποτε άλλος ελληνικός σύλλογος θα είχε ήδη διαλυθεί πολλά χρόνια τώρα, αν υπέφερε τα μισά από αυτά που έχει υποφέρει ο αρχαιότερος εν ενεργεία ελληνικός ποδοσφαιρικός σύλλογος.

Ο Παναθηναϊκός εδώ και δεκαετίες βάλλεται εκ των έσω κι όμως είναι ζωντανός. Έχει υποστεί τα μύρια όσα από τις διαβόητες ''παράγκες'', κι όμως είναι ακόμα εδώ. Έχει ξεπεράσει κρίσεις οπως αυτή του 1931 με τις διαγραφές Καλαφάτη και Μεσσάρη, έχει επιζήσει από επιτάξεις του γηπέδου του από Ιταλούς και Γερμανούς, έχει επανέλθει δριμύτερος ακόμα κι όταν έκανε 19 ολόκληρα χρόνια να κατακτήσει το Πρωτάθλημα Ελλάδας (1930-1949), έχει καταφέρει να «πεταχτεί από ξαρχής» μετά από τα γεγονότα της Ριζούπολης το 2003, έχει αντέξει βαρείς εμφυλίους πολέμους όπως αυτός του 1967 με την περίφημη «Ανανέωση» ή ακόμα και του 2008 με τον αγωνιστικό -και όχι μόνο- ξεπεσμό της ομάδας του και την αλλαγή σκηνικού με την πολυμετοχικότητα.

Έχουν ασελγήσει πάνω του πολλοί και διάφοροι, με τις ευλογίες του ίδιου του κράτους που τους έτρεφε. Είναι βαριά λαβωμένος αλλά δεν αγκομαχεί, αντιθέτως έχει πολλές δυνάμεις να του απομένουν.

Υποφέρει διαχρονικά από ένα σωρό ασθένειες, αλλά η ανάσα του είναι πάντα ηχηρή. Και ο κόσμος του, αυτός ο κόσμος που τον αγαπάει και τον προστατεύει όσο λίγοι, ο κόσμος που παρά την πικρία του διαδηλώνει μαζικά στους δρόμους, όπως στις 13 Απριλίου 2008 στο Πεδίον του Άρεως, για να προστατέψει αυτό που αγαπά και το κυριότερο: το κάνει χωρίς να δημιουργηθεί ούτε ένα παρατράγουδο, αυτός ο κόσμος λοιπόν δεν ξενέρωσε ούτε μετά τα χθεσινά κατευθυνόμενα και προαποφασισμένα γεγονότα.

Αντίθετα, είναι υπερήφανος που πολέμησε και πολεμάει με καθαρό μέτωπο ένα ολόκληρο σύστημα. Το ίδιο σύστημα, το οποίο, αφού χρεοκόπησε μία χώρα χρεωκοπεί τώρα κάθε αξία και ηθική.

Έτοιμη η αθλητική δικαιοσύνη να εξαντλήσει κάθε αυστηρότητα της στο να τιμωρηθεί ο Παναθηναϊκός με αφαίρεση βαθμών, από ότι διαβάζουμε στα «έγκριτα» και προ παντός ''ανερυθρίαστα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Μάλιστα...

Όπως εξάντλησε κάθε της αυστηρότητα στον πρόσφατο τέταρτο τελικό του μπάσκετ στο ΣΕΦ, όταν το παιχνίδι διακόπηκε με υπαιτιότητα της γηπεδούχου ομάδας, ή το 2005 που οι οπαδοί του ΟΣΦΠ τα έκαναν λαμπόγυαλο στη Νέα Σμύρνη, ή στη Ριζούπολη το 2003 όπου το παιχνίδι δεν έπρεπε καν να ξεκινήσει. Αλλά είπαμε, οι νόμοι υπάρχουν για να εφαρμόζονται μόνο εις βάρος του Παναθηναϊκού...

Αναρρωτιόμαστε:

Πότε, αλήθεια, αυτή η... ρημάδα η αθλητική δικαιοσύνη θα δείξει τον ίδιο ζήλο να τιμωρήσει την ομάδα του Πειραιά με αφαίρεση, όχι βαθμών, αλλά τίτλων;Πότε θα φτάσει επιτέλους στην ΕΠΟ η κόκκινη κάρτα του Μέλμπεργκ;Πότε θα απομαγνητοφωνηθούν 37.000 κασέτες με συνομιλίες παραγόντων και δια