Βασιλαντωνάκη: «Να πάμε τον Παναθηναϊκό όσο πιο ψηλά γίνεται»

Για την τιμή να φορά την πράσινη φανέλα μίλησε η Ανθή Βασιλαντωνάκη και για το θαυμασμό της προς τη Ρούξι, ενώ σημείωσε πως ο Παναθηναϊκός θα πάει καλύτερα στον β΄γύρο με τις προσθήκες των Πέρες και Μυλωνά...

Η Ανθή Βασιλαντωνάκη έδωσε συνέντευξη στην «Πράσινη» και μίλησε για τη ζωή της, για τη δυσκολία να συνδυάζει σχολείο με προπονήσεις, για τη συγκλονιστική αλλαγή στη ζωή της με τη μεταγραφή της στον Παναθηναϊκό, για τις συμβουλές που θα ζητούσε από τη Ρούξι, ενώ αναφέρθηκε στη βοήθεια του νέου προπονητή της ομάδας, αλλά και τις σημαντικές προσθήκες των Ξανθή Μυλωνά και Μαρία Χιμένα Πέρες στο Τριφύλλι.

Αποσπάσματα από τη συνέντευξη της Ανθής Βασιλαντωνάκη:

Τι δεν ξέρει ο κόσμος για το νέο αστέρι του Παναθηναϊκού, την Ανθή;

«Ξεκίνησα να παίζω βόλεϊ όταν ήμουν έξι-επτά χρονών. Στην αρχή έκανα ρυθμική γυμναστική και μου άρεσε πολύ γιατί είναι κοριτσίστικη ενασχόληση. Μετά όμως ψήλωσα αρκετά και έπαιζα λίγο βόλεϊ στο σχολείο και με είδε ο μπαμπάς μου και με πήγε να μάθω να παίζω… κανονικό βόλεϊ».

Ο μπαμπάς σου, Πέτρος Βασιλαντωνάκης έπαιζε μπάσκετ και μάλιστα αγωνίστηκε και στον Παναθηναϊκό, πως δεν ασχολήθηκες και εσύ με το μπάσκετ;

«Ο μπαμπάς μου θέλοντας να πειράξει πάντα μου έλεγε: «Το μπάσκετ θέλει μυαλό, καλύτερα λοιπόν να παίξεις βόλεϊ». Αλλά και εμένα μου άρεσε πιο πολύ το βόλεϊ, επειδή είναι πιο γυναικείο άθλημα και έτσι… κόλλησα».

Ζεις σε μια πενταμελή οικογένεια. Πως είναι η ζωή στο σπίτι;

«Τέλεια. Έχω μια αδερφή, την Σοφία και έναν μικρούλη αδερφό, τον Λυκούργο και εγώ είμαι η μεγαλύτερη. Είναι πολύ ωραίο να έχεις μια αδερφή να μπορείς να μιλάς και τώρα που μεγαλώνει θα μπορούμε να κάνουμε και κανονική παρέα εκτός σπιτιού, α αδερφός μου είναι μικρούλης ακόμη οπότε προς το παρόν μόνο παίζουμε».

Πηγαίνεις δευτέρα λυκείου. Πως καταφέρνεις να συνδυάσεις το βόλεϊ με το σχολείο; Περίγραψε μια ημέρα σου.

«Είναι αρκετά δύσκολο. Όλοι στην τάξη μου κάνουν φροντιστήρια και ιδιαίτερα για να τα βγάλουν πέρα. Εγώ πάω το πρωί σχολείο, γυρίζω το μεσημέρι στο σπίτι και τρώω, μετά πάω προπόνηση, και το απόγευμα κάνω φροντιστήριο. Έτσι το βράδυ πέφτω… ξερή για ύπνο. Μόνο τα σαββατοκύριακα μπορώ να πάω για έναν καφέ με τις φίλες μου και να ξεσκάσω λίγο».

Τι έχεις πάντα στο μυαλό σου από τις συμβουλές των γονιών σου;

«Να είμαι συνεπής και καλός άνθρωπος και να μη λέω ψέματα».

Αν μπορούσες να ξεκλέψεις λίγο χρόνο, τι θα έκανες περισσότερο;

«Θα μου άρεσε να έβλεπα περισσότερο τους φίλους μου και την οικογένειά μου. Το βόλεϊ σίγουρα είναι η δεύτερη οικογένειά μου, έχω και την Όλγα Στράντζαλη που είναι κολλητή μου και αισθάνομαι σαν το σπίτι μου, αλλά θα ήθελα να έχω περισσότερο ποιοτικό χρόνο με τα αγαπημένα μου πρόσωπα».

Είσαι στα κλιμάκια της Εθνική ομάδας τρία χρόνια. Πως αισθάνεσαι για αυτό και ποια στιγμή σε έκανε να δακρύσεις;

«Καταρχάς θα ήθελα να ευχαριστήσω την Καρολίνα Μπαρζούκα, που με κάλεσε εξαρχής και φυσικά τον Τάκη Φλώρο, που με πήραν και στην εθνική Γυναικών. Είμαι πολύ περήφανη που αγωνίζομαι για την χώρα μου. Δάκρυσα όταν πήραμε την πρόκριση για τα προκριματικά του Πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος με την εθνική Κορασίδων. Αυτή ήταν από τις καλύτερες στιγμές του βόλεϊ για εμένα».

Πώς αλλάζει η ζωή σου σε ένα καλοκαίρι;

«Συγκλονιστικά. Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα με πολλούς τίτλους και ιστορία στην Ελλάδα και είναι τιμή μου που ήρθα εδώ. Έβλεπα τη« Ρούξι (σ.σ. Ντουμιτρέσκου) στην τηλεόραση να παίζει και ξαφνικά παίζω εγώ στον Παναθηναϊκό και λέω «Ουάου». Θέλω και εγώ να προσπαθήσω να βοηθήσω όπως μπορώ την ομάδα μου και να φτάσουμε ψηλά»!

Τι θα έλεγες στη Ρούξι αν ήταν στην ομάδα;

«Θα την ρώταγα τα πάντα. Για την ομάδα, για τις εμπειρίες της στον Παναθηναϊκό, θα της ζήταγα να με συμβουλεύσει στο τεχνικό κομμάτι για να βελτιωθώ».

Πώς πιστεύεις ότι θα πάει ο Παναθηναϊκός στον β’ γύρο του πρωταθλήματος;

«Πήραμε την ξένη, ήρθε και η Ξανθή Μυλωνά, και ήδη έχουμε δείξει κάποια θετικά πράγματα στα τελευταία παιχνίδια και έχει ανέβει η ψυχολογία μας. Μας βοήθησε πολύ ο καινούριος προπονητής, Γιώργος Ρούσης και θεωρώ πως η Ξανθή έλειπε από την ομάδα και είναι σημαντικό που γύρισε και για αγωνιστικούς λόγους και για ψυχολογικούς. Είμαι σίγουρη ότι θα καταφέρουμε να πάμε τον Παναθηναϊκό όσο πιο ψηλά γίνεται».

Πώς φαντάζεσαι τη ζωή σου στο μέλλον;

«Θα ήθελα να πάω στο εξωτερικό να παίξω βόλεϊ. Δεν θέλω να πάω στα ΤΕΦΑΑ. Θέλω να ασχοληθώ με την φυσικοθεραπεία. Και σίγουρα αν δεν έπαιζα βόλεϊ θα… χόντραινα και θα βαριόμουν! Ξεσπάω την ενέργειά μου στο βόλεϊ. Ότι νιώθω το βγάζω στην προπόνηση και αδειάζει το μυαλό μου. Δεν θα άλλαζα αυτό που κάνω»!