Φεύγουν από την αρρώστια και βρίσκουν την υγειά τους!

Τελικά το πρόβλημα είναι τα πρόσωπα ή ο ίδιος ο Παναθηναϊκός και το σάπιο ελληνικό πρωτάθλημα; Φεύγουν από την Ελλάδα και «φτιάχνουν» (ξανά) το όνομά τους...
Δύο πρόσωπα που αποτέλεσαν –άθελα τους- αφορμή για να γίνει μπάχαλο ο Παναθηναϊκός, ζουν στιγμές ποδοσφαιρικής δόξας στο εξωτερικό. Από τη μία, ο Γιώργος Καραγκούνης, που αποχώρησε διχάζοντας τον κόσμο σε αυτούς που ήταν κάθετα αρνητικοί στην φυγή του και σε αυτούς που θεωρούσαν πως καλώς άλλαξε πολιτείες. Από την άλλη, ο Ζεσουάλδο Φερέιρα, ο προπονητής που δεν κατάφερε να διαχειριστεί την άρρωστη κατάσταση που δημιούργησε η διοίκηση Γόντικα, το παρκάρισμα Βαρδινογιάννη και η πολεμική που ασκούσε ο εχθρικός προς το Τριφύλλι αθλητικός Τύπος.

Ο μεν πρώτος βρίσκει τα πατήματά του και βάζει γκολάρες σε ένα εξαιρετικά δύσκολο πρωτάθλημα, όπως το αγγλικό. Ο δεύτερος πήγε στην πατρίδα του, προπονεί την Σπόρτινγκ Λισαβόνας, χαίρει της στήριξης της διοίκησης της ομάδας, την οποία «σπρώχνει» με το καλημέρα στο πρώτο εφετινό της «διπλό».
Το δέντρο είναι οι παίκτες και οι προπονητές. Το δάσος είναι η αρρώστια που περιβάλλει τον Παναθηναϊκό από το 2010...
Για την περίπτωση Καραγκούνη, σκίζουν σήμερα τα ρούχα τους όσοι τα έβαζαν κατά δικαίων και αδίκων όλη τη χρονιά και στέλνουν… φιλάκια στον Φερέιρα. Δημοσιογράφοι που βγάζουν κακία προς ό,τι αγαπάει και ό,τι στηρίζει ο κόσμος και που επιτίθενται προς προπονητές και παίκτες, μόνο και μόνο για να θάψουν κάτω από το χαλί τα πραγματικά προβλήματα. Οι ίδιοι ταυτόχρονα (κάνουν πως) αγνοούν τη δουλειά του Φερέιρα στη Σπόρτινγκ, και περιμένουν πώς και πώς το πρώτο στραβοπάτημα των «λιονταριών» για να φωνάξουν πως δικαιώθηκαν.

Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και αντίστροφα. Δηλαδή υπάρχουν Παναθηναϊκοί που νιώθουν δικαιωμένοι που υπερασπίζονταν με σθένος τον Φερέιρα, αφού μόνο άνεργος δεν έμεινε μετά το Τριφύλλι και πλέον δείχνει έτοιμος να αφήσει έργο σε έναν σύλλογο που σαφέστατα αποπνέει περισσότερη υγεία από ό,τι η ομάδα της Αθήνας.

Και στις δύο περιπτώσεις είναι ορατό το δέντρο και όχι το δάσος. Το δέντρο είναι οι παίκτες και οι προπονητές. Το δάσος είναι η αρρώστια που περιβάλλει τον Παναθηναϊκό από το 2010 και έπειτα, αλλά και εν γένει το ελληνικό ποδόσφαιρο που είναι βουτηγμένο στον βούρκο.

Το δεύτερο πέρασμα του Καραγκούνη από τον Παναθηναϊκό κράτησε πέντε χρόνια, όμως είναι ελάχιστα τα πραγματικά καλά παιχνίδια του Έλληνα διεθνή με την φανέλα του Τριφυλλιού. Τα περισσότερα από αυτά τα έκανε τη διετία 2008-10. Ακολούθως, αρκέστηκε σε ορισμένα ξεπετάγματα – δεκάλεπτα, σε γκρίνιες, σε διαρροές δυσφορίας στον Τύπο, σε δυσαρέσκεια για τους χρόνους συμμετοχής του και γενικά σε συμπεριφορά που απλώς… περνάει στην Ελλάδα και κόβεται μαχαίρι στο εξωτερικό.

Όσον αφορά τον Φερέιρα, έχουμε δύο διαφορετικά δείγματα: Τη σεζόν 2011-12 που, μέχρι να λυγίσει από τον εσωτερικό και εξωτερικό πόλεμο που δέχτηκε η ομάδα, παρουσίασε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα στο χορτάρι, και τη φετινή περίοδο, στην οποία κατέρρευσε αμέσως από τους εξωαθλητικούς παράγοντες. Δηλαδή από την παράγκα και το παρασκήνιο, από τα χρέη, από τα διοικητικά λάθη, από το ξεπούλημα ποδοσφαιριστών, από τον εχθρικό «φιλικό» Τύπο, από τους δημοσιογράφους-προπονητές, από τους φιλάθλους-προπονητές.

Για να μπορέσει να παραγάγει έργο σε μία ομάδα ένας αξιόλογος προπονητής ή ένας ποδοσφαιριστής, το βασικό εφόδιο που χρειάζεται είναι να τον περιβάλει υγεία. Χρειάζεται να αφοσιωθεί στην ομάδα του και να μην τον απασχολούν παράγκες, διχόνοιες, πολεμικό κλίμα, χρέη, απλήρωτοι λογαριασμοί.

Δεν είναι τυχαίο που το 2010 ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το νταμπλ με έναν τεχνικό του επιπέδου του Νίκου Νιόμπλια! Γιατί; Γιατί η ομάδα δεν χρωστούσε. Γιατί μέχρι και τη λήξη του πρωταθλήματος υπήρχε συσπείρωση στη διοίκηση και στις κερκίδες. Γιατί επικρατούσε αίσθημα δικαιοσύνης και διαιτησία "50-50".

Υπήρχαν στοιχεία που σήμερα απουσιάζουν και κατά συνέπεια ο κάθε Φερέιρα θα δείχνει «κατσαπλιάς» (όπως χαρακτηρίζει προπονητές του ο Βαγγέλης Μάντζιος) και ο κάθε Καραγκούνης θα μετακομίζει στο εξωτερικό και θα παρουσίαζει το αγωνιστικό πρόσωπο που είχε συνηθίσει τους φιλάθλους τα τελευταία χρόνια... μόνο όταν έπαιζε με τη φανέλα της Εθνικής!

Πράσινος Ασθενής