Οικογένεια Βαρδινογιάννη: 33 χρόνια... επιτυχιών

Σχόλια και διαρροές υπεράσπισης της οικογένειας Βαρδινογιάννη από τους γνωστούς κύκλους και αυλικούς άλλοτε προκαλούσαν μειδιάματα και ειρωνικά σχόλια, άλλοτε κούραζαν και άφηναν τον κόσμο αδιάφορο. Αλλά η κατ’ εξακολούθησιν προσπάθεια ανάδυσης του μεγαλομετόχου στην επιφάνεια κι επιστροφής του στα κοινά της ομάδας είναι ιδιαζόντως απεχθής και εξοργίζει τον φίλαθλο κόσμο του Παναθηναϊκού, ο οποίος, από το 2008 και το μεγαλειώδες συλλαλητήριο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, είχε καταστήσει σαφές πως ο Τζίγγερ είναι ανεπιθύμητος και πρέπει να αποχωρήσει από το Τριφύλλι οριστικά και αμετάκλητα. Επειδή η μνήμη ορισμένες φορές είναι ασθενής, ας κάνουμε μία σύντομη αναδρομή της οικογένειας Βαρδινογιάννη από το 1979 που παρέλαβαν τις τύχες της ομάδας μας, εξετάζοντας τί είχε πράξει έως τότε ο Παναθηναϊκός στην Α’ Εθνική κατηγορία και ποιά πορεία ακολούθησε επί των ημερών τους.
Από την αγωνιστική περίοδο 1959-1960 έως το 1979, ο Παναθηναϊκός κατέκτησε εννέα (9) πρωταθλήματα από τα είκοσι (20) που διεξήχθησαν μέχρι τότε, ήτοι ποσοστό 45% (1960, 1961, 1962, 1964, 1965, 1967, 1969, 1970, 1972 και 1977). Την ίδια χρονική περίοδο, ο ΟΣΦΠ είχε κατακτήσει μόλις πέντε πρωταθλήματα.
Ας χωρίσουμε τώρα την εποχή των Βαρδινογιάννηδων στον Παναθηναϊκό σε δύο περιόδους, από το 1979 – 1996 και από το 1997 έως και το 2012. Στην πρώτη περίοδο, αυτή που ορισμένοι ονομάζουν «περίοδο κυριαρχίας τους», σε 17 χρόνια το Τριφύλλι κατέκτησε έξι (6) πρωταθλήματα Ελλάδος, ποσοστό 35% (1984, 1986, 1990, 1991, 1995, 1996). Η ομάδα του Πειραιά κατέκτησε ομοίως, 5 πρωταθλήματα, εν ολίγοις υπήρξε σχετική ισορροπία. Συνολικά, λοιπόν, από το 1960 έως και το 1996 ο Παναθηναϊκός ήταν κυρίαρχος σε πρωταθλήματα, αλλά και σε σύνολο περισσότερων νικών, λιγότερων ηττών, βαθμών, καλύτερης άμυνας και επίθεσης (σε 1200 ματς).
Η δεύτερη περίοδος σήμανε και το γκρέμισμα την πρωτοκαθεδρίας του Παναθηναϊκού. Δύο πρωταθλήματα σε 15 χρόνια, 2004 και 2010, εκ των οποίων το δεύτερο είναι καρπός της πολυμετοχικότητας και φυσικά δεν μπορεί να «χρεωθεί» στον Τζίγγερ, που αποδεδειγμένα ενοχλήθηκε από το νταμπλ της προεδρίας Νικόλα Πατέρα. Μέσα σε 15 χρόνια απωλέσαμε όλα τα προαναφερθέντα ρεκόρ, ενώ και η συγκομιδή τίτλων ήταν πενιχρή, σε απόλυτη αναντιστοιχία με το μέγεθος του τεράστιου αυτού συλλόγου. Ποιός διοικούσε αυτά τα χρόνια; Μήπως ήταν ο Ανδρέας Βγενόπουλος, μήπως ο Νικόλας Πατέρας; Οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι ίσως; Ή μάλλον οι υπόλοιποι «αλεξιπτωτιστές» ΠΕΚίτες; Όχι, οι άνθρωποι που συστηματικά διαλύουν την ομάδα, την απαξιώνουν και την έχουν αποδομήσει έχουν ονοματεπώνυμο, είναι οι γνωστοί εγγυητές της χρυσής περιόδου της Παράγκας και του ΟΣΦΠ, η οικογένεια Βαρδινογιάννη, με μπροστάρη τον Ιωάννη Β. Βαρδινογιάννη.
Οι αποτυχίες επί των χρόνων τους είναι αμέτρητες και αποκαρδιωτικές. Έχοντας μία πανίσχυρη οικογένεια στο τιμόνι θα περίμενε κανείς να δει τον σύλλογο να εκτοξεύεται επί των ημερών τους. Αντ’ αυτού, έχουν καταγραφεί τα ακόλουθα αρνητικά ρεκόρ: κατάφεραν τον Παναθηναϊκό να τερματίσει