Όταν ο Παναθηναϊκός άνοιξε τα σύνορα το 1925

Με πρωτοβουλία του Παναθηναϊκού ήρθε στην Αθήνα η γιουγκοσλαβική Ζελέζνιτσαρ για τα πρώτα διεθνή φιλικά παιχνίδια που διεξήχθησαν στη χώρα...

Στους περισσότερους διαδικτυακούς τόπους αναπαράγεται λανθασμένα ότι το πρώτο διεθνές φιλικό του Παναθηναϊκού ήταν απέναντι στην πρωταθλήτρια Γιουγκοσλαβίας Βιτόρια Ζάγκρεμπ.
Ο πρωτοπόρος του ελληνικού αθλητισμού Παναθηναϊκός άνοιξε τα ποδοσφαιρικά σύνορα της χώρας το 1925. Έπειτα από πρωτοβουλία και διαπραγματεύσεις της «πράσινης» διοίκησης ταξίδεψε στην Ελλάδα η πρωταθλήτρια Γιουγκοσλαβίας Βικτόρια για τρία φιλικά παιχνίδια (με Ηρακλή, ΑΕΚ, Παναθηναϊκό).

Το Τριφύλλι αντιμετώπισε τη Ζελέζνιτσαρ, η οποία λεγόταν Βικτόρια (και όχι Βιτόρια) ως το 1919. Στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Ζελέζνιτσαρ και από το 1941 μέχρι σήμερα λέγεται Λοκομοτίβα.

Σαν σήμερα, στις 26 Απριλίου 1925, το Τριφύλλι υποδέχεται στο κατάμεστο «γήπεδο του Παναθηναϊκού» (όπως ονόμαζε ο Τύπος της εποχής τη Λεωφόρο) τη γιουγκοσλαβική ομάδα. Από ένα γκολ μπήκε σε κάθε ημίχρονο, ένα για την κάθε ομάδα. Στα αξιοσημείωτα να κρατήσουμε, από τα ρεπορτάζ των εφημερίδων, τη δίψα του φίλαθλου κοινού για ποιοτικό ποδόσφαιρο. Κάτι που γίνεται αντιληπτό από το «ζωηρό χειροκρότημα» των θεατών όταν η Ζελέζνιτσαρ πέτυχε το γκολ της ισοφάρισης.

Το GreenZone σκαλίζει την αντιμετώπιση του πρώτου διεθνούς φιλικού από τον Τύπο της εποχής.

Το «Ελεύθερο Βήμα» περιέγραψε στην καθημερινή έκδοσή του την αναμέτρηση ως εξής:

Ελληνοσερβικοί ποδοσφαιρικοί αγώνες –

Εν τω γυμναστηρίω του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου και ενώπιον χιλιάδων θεατών διεξήχθη χθες ωραίος ποδοσφαιρικός αγών μεταξύ της εκ Σερβίας ελθούσης ομάδος, πρωταθλητρίας της Σερβίας και της ομάδος του Παναθηναϊκού, πρωταθλητρίας των Αθηνών. Αι δύο ομάδες είχαν καταρτισθεί ως εξής:

Σερβική: Τερματοφύλαξ Πούσνικ, οπισθοφύλακες Τότοκ και Μέλικ, μέσοι Μίλζαν, Βόσνερ και Μπάρλικ, κυνηγοί Καστέλακ, Σπριτσε, Πέλιν, Μλέρικ (αρχηγός) και Βόσνεκ.

Ελληνική: Τερματοφύλαξ Καλογερόπουλος, οπισθοφύλακες Νικολαΐδης και Περαντάκος, μέσοι Κ. Ανδρίτσος, Τριανταφυλλίδης, Θ. Ασπρογέρακας, κυνηγοί Πανάς, Παντερμανλής, Σ. Ασπρογέρακας, Πανουργιάς και Γεωργιάδης. Διαιτητής ο κ. Στ. Χατζόπουλος.

Προ της ενάρξεως του αγώνος ο αρχηγός της ελληνικής ομάδος, κ. Απ. Νικολαΐδης προσέφερε προς την σερβικοίν τοιαύτην ωραίον έπαθλον, δώρον του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου.

Ο αγών ήρχισε την 4 ½ ακριβώς, επαίχθη δε καθ’ όλον το πρώτον ημίχρονον μετά πολλής ζωηρότητος, τόσον εκ μέρους των Ελλήνων όσον και των Σέρβων αθλητών άνευ αποτελέσματος. Δύο όμως λεπτά προ του τέλους του πρώτου τοιούτου ημιχρόνου, η ελληνική ομάδα επέτυχε εν τέρμα κατόπιν ελευθέρου λακτίσματος δοθέντος προς αυτήν ένεκα λάθους διαπραχθέντος υπό Σέρβου παίκτου εντός της περιοχής του τέρματός του. Την ελληνικήν τούτην επιτυχίαν το παριστάμενον πλήθος υπεδέχθη με ζωηρά χειροκροτήματα.

Προ της ενάρξεως του δευτέρου ημιχρόνου ο τμηματάρχης της γυμναστικής εν τω υπουργείω της Παιδείας κ. Ι. Χρυσάφης προσέφερε προς τους Σέρβους παίκτας αναμνηστικόν κύπελλον προσφερθέν υπό του ανωτέρω υπουργείου.

Το παριστάμενον πλήθος επευφήμησε και πάλιν τους παίκτας της φίλης Σερβίας και ο αγών ήρχισε μετά της αυτής ζωηρότητος ως και πρότερον. Οι Σέρβοι παίκτας κατορθώνουν ολίγα λεπτά μετά την έναρξιν του αγώνος να επιτύχουν εν τέρμα, ζωηρώς χειροκροτηθέντες και από της στιγμής ταύτης ο αγών καθίσταται αρκετά πεισματώδης, άνευ όμως αποτελέσματος.

Την 6.20’ ο διαιτητής εσφύριξε το τέρμα του αγώνς, των ομάδων κριθεισών ούτως ισοπάλων.

Την ανασκόπηση της περιοδείας της γιουγκοσλαβικής ομάδας περιέγραψε εφημερίδα της εποχής αποθεώνοντας την πρωτοποριακή ενέργεια του Παναθηναϊκού να προσκαλέσει ένα ξένο σωματείο στη χώρα μας για σειρά φιλικών αγώνων.