Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση;

Τον Παβέζε, τον Πόρτσα και τον Βανεγκέμ επικαλέστηκε πρόσφατα στην ανοιχτή επιστολή του ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, απαντώντας στην διαμαρτυρία μίας ακροάτριάς του που πήγε στην πρόσφατη συναυλία του στο Γκάζι, αλλά, εξοργισμένη, αποχώρησε στο μέσον. Γιατί; Επειδή στη συναυλία παρενεβλήθη η, από μικροφώνου, καταγγελία μιας κοπέλας για τις συνθήκες κράτησης μίας «συντρόφου» της, κατηγορουμένης για συμμετοχή στους «Πυρήνες της Φωτιάς». Έχει άλλωστε ξανασυμβεί αυτό στις συναυλίες του Θανάση, όταν

εξωκοινοβουλευτικοί του ζητούν το μικρόφωνο για να καταγγείλουν επί δεκάλεπτο, να διαμαρτυρηθούν και να βρουν ό,τι συνήθως δεν έχουν: Ένα δημόσιο βήμα.

Για μένα, ένα ζήτημα κατεξοχήν ιδεολογικής βάσης (με ιδεολογικές αναφορές το χειρίστηκε άλλωστε κι ο Θανάσης στην απάντησή του) δεν είναι καταρχήν ιδεολογικό. Εν αντιθέσει με την διαμαρτυρόμενη «Άννα», θα έστηνα ευήκοον ους σε μία τέτοια σοβαρή καταγγελία που θα γινόταν στο πλαίσιο μίας ανάλογης εκδήλωσης. Όχι όμως σε μία συναυλία στην οποία για να πας, έχεις πληρώσει το εισιτήριό σου. Κι εκεί που συμφωνώ με την Άννα είναι όταν επισημαίνει: «Μα δεν ήρθαμε σε μια ανοιχτή συναυλία, που γίνεται για τις συνθήκες στις φυλακές, ούτε ήταν μια συναυλία δωρεάν... Τι υποκρισία είναι αυτή, πρώτα να πάρεις τα χρήματα, σαν καλός καπιταλιστής και μετά να κάνεις προπαγάνδα για μια τρομοκρατική οργάνωση;».

Περισσότερα...