Review: Metro: Last Light

Travel for redemption

Μέσα από ένα teaser trailer, το 2011 ανακοινώθηκε το Metro: Last Light. Βέβαια, οι προσδοκίες των gamers από το sequel του τίτλου ήταν κάτι παραπάνω από υψηλές καθώς ο προκάτοχος του, το Metro 2033, αν και είχε τα ελαττώματα του ήταν εξαιρετικός. Καταλυτικό παράγοντα για την μεγάλη επιτυχία του Metro

2033 ήταν ότι το παιχνίδι είναι βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο, όπως ακριβώς συμβαινει και με το Metro: Last Light. Φυσικό επακόλουθό ήταν το δεύτερο μέρος του τίτλου να σαρώσει τα βραβεία μέσα στις δύο Ε3 που πραγματοποιήθηκαν. Κάποια άσχημα συμβάντα όπως το κλείσιμο των studios της THQ είχαν ως αποτέλεσμα ο τίτλος να φτάσει κάπως αργοπορημένα στα χέρια μας αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση το ρητό “το καλό πράγμα αργεί να γίνει” ισχύει. Επειδή όμως μέσα από μια φτωχή εισαγωγική παράγραφο δεν μπορείτε να βγάλετε τα συμπεράσματα σας για τον τίτλο ας αναλύσουμε λίγο κάποια από τα κομμάτια του παιχνιδιού.

Story Mode

Περίπου ένας χρόνος μετά τα συμβάντα του Metro 2033, το μετρό έχει ανακάμψει πλήρως από τις επιθέσεις των Dark One. Πλέον οι υπόγειες πολιτείες της Μόσχας έχουν αναπτυχθεί και μάλιστα θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουν εκσυγχρονιστεί. Αυτός είναι ο λόγος που στο ταξίδι σας θα συναντήσετε οργανωμένες βάσεις, νοσοκομεία αλλά και τρένα σε λειτουργία. Το παιχνίδι ξεκινάει με τον Άρτιομ να είναι πλέον μέλος των Spartan (μια ομάδα Rangers) όπου εκεί του ανατίθεται η αποστολή να εξοντώσει έναν τελευταίο απόγονο των Dark One. Βέβαια, η αποστολή δεν πηγαίνει όπως τα είχαν υπολογίσει με αποτέλεσμα ένα μεγάλο και περιπετειώδες ταξίδι μέσα αλλά και πάνω από το μετρό να ξεκινά. Η ραδιενέργεια έχει αλλάξει εξολοκλήρου τόσο την επιφάνεια όσο και τα είδη που ζουν σε αυτήν. Φαινόμενα όπως βροχή και δυνατοί άνεμοι σε συνδυασμό με τα νέα τέρατα που πλέον έχουν δυνατές πανοπλίες και πιο πολύ ευστροφία από αυτά του Metro 2033 θα σταθούν πολλές φορές εμπόδιο στην διαδρομή σας. Θα ήταν άδικο αν δεν αναφέραμε ότι ένα είδος επανάληψης εντοπίζεται κάπου στην μέση του σεναρίου χωρίς όμως να τίθεται σοβαρό ζήτημα απογοήτευσης.

Gameplay

Οι stealth μηχανισμοί που περιέχει το Metro: Last Light κάνουν το παιχνίδι να είναι ένα από τα καλύτερα στο είδους του. Υπάρχουν δυο διαφορετικοί τρόποι για να τερματίσετε το παιχνίδι. Ο πρώτος είναι να παίξετε σε stealth mode ώστε να κάνετε οικονομία στα πυρομαχικά για να μπορείτε να αντιμετωπίσετε τα μεταλλαγμένα τέρατα ενώ ο δεύτερος τρόπος είναι να κάνετε απευθείας επίθεση σε ότι κινείται με αποτέλεσμα όμως να έχετε πρόβλημα με τα πυρομαχικά αργότερα.

Ο ρεαλισμός στη κίνηση των χεριών καθώς και στην κίνηση σε συνδυασμό με την αναβαθμισμένη ΑΙ και τα λεπτομερή τοπία, δημιουργούν στον παίκτη την αίσθηση ότι δεν παίζει απλά ένα ακόμα παιχνίδι αλλά το ζει. Αν και πλέον δεν μιλάμε για το ίδιο studio, οι άνθρωποι της Deep Silver έκαναν εξαιρετική δουλειά και ουσιαστικά διόρθωσαν όλα τα ελαττώματα του Metro 2033. Στο τέλος του Metro 2033, ο παίκτης αντιλαμβάνεται ότι ο τίτλος είναι εξαιρετικός αλλά και ιδιαίτερα “βαρύς’ από άποψη περιεχομένου. Το Metro: Last Light αν και δεν έχει την σκοτεινή ατμόσφαιρα του πρώτου τίτλου δεν δημιουργεί δυστυχώς στο τέλος την ίδια αίσθηση με αυτήν του Metro 2033.

Ένα από τα μειονεκτήματά του προηγούμενου τίτλου, ήταν η έλλειψη αναβαθμίσεων στα εκάστοτε όπλα. Η έλλειψη αυτή ήταν ιδιαίτερα εκνευριστική καθώς δεν περιείχαν όλα τα όπλα τα μέσα που χρειαζόταν ο παίκτης για να προχωρήσει με αποτέλεσμα για οποιαδήποτε αλλαγή χρειαζόταν έπρεπε να πουλήσει το όπλο υπάρχον του και να πληρώσει πολλούς κάλυκες ώστε να πάρει ένα καινούργιο με διαφορετικά μέσα πάνω του. Πλέον στο Metro: last Light πρέπει απλά να αγοράσετε μια φορά τα όπλα και μετά απλά με ελάχιστους κάλυκες μπορείτε να κάνετε αναβαθμίσεις.

Όπως το Metro 2033 έτσι και το Metro: Last Light έχει καλό και κακό τέλος. Η μόνη διαφορά των δύο παιχνιδιών είναι ότι στον πρώτο τίτλο η τελική απόφαση του παίκτη καθορίζει και τέλος του παιχνιδιού ενώ στο Metro: Last light οι συνολικές αποφάσεις κατά τη διάρκεια που θα κληθείτε να πάρετε θα είναι και αυτές που θα καθορίσουν το τέλος του παιχνιδιού (τουλάχιστον έτσι θέλει το παιχνίδι να πιστεύει ο παίκτης). Βασικά ασχέτως το πως θα επιλέξετε να παίζεται το campaing πάλι πριν το τέλος του παιχνιδιού θα πρέπει να πάρετε μια απόφαση και έτσι θα δείτε το ανάλογο cut scene.

Γραφικά και ηχητικός τομέας

Αν και η τωρινή γενιά κονσολών έφτασε πλέον στο τέλος της, τίτλοι όπως το Metro: Last Light απλά μας αποδεικνύουν ότι οι τωρινές κονσόλες δεν έμειναν σχεδόν καθόλου πίσω σε σύγκριση με τα PC. Λεπτομερή τοπία με πλούσιο και καθαρό φωτισμό δίνουν ένα εντυπωσιακό οπτικό αποτέλεσμα. Τα όπλα τόσο οπτικά όσο και ηχητικά αντικατοπτρίζουν σχεδόν τέλεια την πραγματικότητα. Η μουσική επένδυση του παιχνιδιού φτάνει τα επίπεδα του πρώτου τίτλου και ορισμένες φορές τα ξεπερνάει κιόλας. Νέα αλλά και μερικά παλιά κομμάτια από το Metro 2033 δένουν απόλυτα με το σενάριο προσφέροντας έτσι μεγαλύτερη αίσθηση αγωνίας.

Γενικά για το τίτλο

Το Metro: Last Light ικανοποίησε τις προσδοκίες των περισσότερων gamers προσφέροντας μας περίπου 12 ώρες περιπέτειας, μυστηρίου και αγωνίας. Το παιχνίδι είναι τόσο όσο χρειάζεται βασισμένο πάντα στο μυθιστόρημα Metro 2034. Το Metro: Last Light θα λέγαμε ότι αξίζει και με το παραπάνω τα λεφτά σας καθώς ο κόπος και η προσπάθεια των δημιουργών της Deep Silver είναι κάτι παραπάνω από αξιόλογη.

Τι μας άρεσε:

Όμορφος οπτικός τομέαςΕνδιαφέρον σενάριοΟι αναβαθμίσεις στα όπλαΗ διάρκεια

Τι μας χάλασε:

Μια μικρή επανάληψη στις αποστολές κοντά στην μέση του παιχνιδιού

Βαθμολογία:

Κονσόλα που χρησιμοποιήθηκε για το Review: PC
Είδος: ActionΚυκλοφορεί για: Xbox 360, PS3, PC
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 14 Μαΐου 2013Εταιρεία ανάπτυξης: Deep silverPEGI: ΜΕπίσημη ιστοσελίδα: http://enterthemetro.com/

Review: Metro: Last Light