Ακόμη ονειρεύεται «λαγούς με πετραχήλια»!..

Αν και ο πρόεδρος της «Συμμαχίας Σοσιαλιστών και Δημοκρατών» στην Ευρωβουλή Χάνες Σβόμποντα κρίνεται ως ένας μετριοπαθής και χρήσιμος πολιτικός παράγοντας για το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, καθώς, προσπαθεί με επιμονή να συνδέσει ή να φέρει σε επαφή όλα τα κομμάτια του χώρου του, εν τούτοις, με την πρότασή του… «για το σχηματισμό της μελλοντικής αριστεράς στην Ελλάδα θα πρέπει να συνεργαστεί το ΠΑΣΟΚ,

η Δημοκρατική Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ» κατάφερε να… «κάνει Τούρκο» (!), τον, κυρίως ειπείν, συνομιλητή του στην χώρα μας, Ευ. Βενιζέλο. Αν και στην ουσία αυτή – τούτη η πρόταση (περί νουθεσίας πρόκειται ασφαλώς), κρούει ανοιχτές θύρες, εφόσον, αντίστοιχοι προβληματισμοί και φωνές έχουν ακουστεί και στην συζήτηση που έχει ανοίξει στην χώρα μας, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν θέλει να ακούει για τέτοια, διότι, έχει διαφορετική στρατηγική και άλλους, εξίσου… διαφορετικούς, στόχους.

Παρά το γεγονός, λοιπόν, της ανάλυσης Σβόμποντα που όπως τονίζει «τότε μόνο θα υπάρξει η δυνατότητα να δημιουργηθεί ένα κόμμα, ένα κίνημα που θα ελκύει πολλούς ανθρώπους που σήμερα στερούνται των κοινωνικών δικαιωμάτων τους», ο κ. Βενιζέλος φαίνεται να επιλέγει τον μοναχικό δρόμο ή στην καλύτερη περίπτωση (με την ΔΗ. ΜΑΡ), το συνηθισμένο δρόμο της παρέλκυσης και της επιβολής των δικών του όρων. Ως εκ τούτου, επιλέγει τον δρόμο που ακολουθούσε το ΠΑΣΟΚ επί παντοκρατορίας του και όταν, τρόπον τινά, οι συσχετισμοί δεν το ευνοούσαν. Και εδώ είναι που βρίσκουν αναφορά οι «διαφορετικοί στόχοι» που αναφέραμε παραπάνω : Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εκτιμώντας ότι η σημερινή δυσμενή συγκυρία θα… «γυρίσει», πιστεύει -ήγουν, έχει την ισχυρή πεποίθηση-, ότι το κόμμα του θα επανακάμψει και, μέσα από τακτικούς ελιγμούς και ελεγχόμενες ανακατατάξεις, θα κερδίσει το χαμένο έδαφος και θα ξαναδημιουργήσει το μεγάλο κόμμα του παρελθόντος!

Εις μάτην όμως : Το πρόταγμα του Χ. Σβόμποντα (που ας σημειωθεί ακούγεται σαν καμπανάκι πριν την τελική ευθεία), καταδεικνύεται από τα πράγματα πιο τεκμηριωμένο και πιο πειστικό από τις όποιες πεποιθήσεις Βενιζέλου. Και τούτο, διότι, -είναι ξεκάθαρο, έχουν ανοίξει οι «ασκοί του Αιόλου», οι νέοι συσχετισμοί έχουν περίπου εμπεδωθεί και οι φυγόκεντρες τάσεις που κλονίζουν το ΠΑΣΟΚ δεν αποτελούν περιστασιακό φαινόμενο, αλλά, μόνιμο γεγονός που καθορίζει καταλυτικά τις εξελίξεις στα δημόσια πράγματα της χώρας. Έτσι, έστω, και αν επιχειρεί ο κ. Βενιζέλος να κερδίσει χρόνο επιμένοντας να συνδιαλέγεται όλο και περισσότερο με τον πρωθυπουργό παρά συγκλίνοντας ουσιαστικά και αποφασιστικά με τους «φυσικούς συμμάχους» του, (την ΔΗ.ΜΑΡ και το «υγιές κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ» όπως εκτιμά ο πρόεδρος των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών), τα πράγματα έχουν πάρει, ήδη, το δρόμο τους και δεν γυρίζουν πίσω. Άρα, κάποια στιγμή -όταν αντιληφθεί για τα καλά ότι ο κ. Σαμαράς παίζει μόνος του και σ’ ένα γήπεδο ολόκληρο δικό του-, δεν θα έχει καμία δυνατότητα εναλλακτικής πορείας. Θα είναι πλέον αργά, καθώς, άπαντες θα έχουν πιάσει τις θέσεις μάχης τους και θα είναι έτοιμοι να πολεμήσουν. Τότε δε, είναι, που θα γίνει και πλήρως κατανοητό (από μέρους του), ότι το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν θα ξαναγίνει το παλιό μεγάλο κόμμα, αλλά, και ότι έχασε την ευκαιρία να συμβάλλει ειλικρινώς στην δημιουργία μιας καλύτερης μελλοντικής αριστεράς στην χώρα μας…