ΑΝ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΥΒΕΛΗ

Ένα επικίνδυνο παιχνίδι άρχισε να παίζεται από χτες. Αυτό της αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης και της εκ νέου προσφυγής στην κάλπη. Και το χαρακτηρίζω επικίνδυνο επειδή τα κόμματα βάζουν υπεράνω των συμφερόντων της χώρας το κομματικό συμφέρον.

Τί πάει να πει δεν τα βρίσκουν, να κόψουν το λαιμό τους να τα βρουν. Να κλειστούν σ´ ένα δωμάτιο, όπως οι καρδινάλιοι, και να μην βγουν έξω πριν βγει λευκός καπνός. Όταν υπάρχει ένας βασικός κοινός τόπος που είναι η παραμονή της χώρας στην Ε.Ε και την ευρωζώνη, όλα τα άλλα είναι υποχρεωμένοι να τα βρουν.

Ποιό είναι το πρόβλημα; Το μνημόνιο.

Μάλιστα. Δεν το θέλουμε; Τί ακριβώς δεν θέλουμε; Δεν θέλουμε τη βοήθεια; Υποθέτω τη θέλουμε, αφού μόνοι μας αποδεδειγμένα δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε στη λειτουργία του κράτους. Μέχρι να μπορούμε να τα φέρνουμε βόλτα μόνοι μας, να βγάλουμε πετρέλαιο και φυσικό αέριο στο Αιγαίο, να γίνουμε αυτάρκεις σε παραγωγή, να γίνει ο προϋπολογισμός μας πλεονασματικός, τη βοήθεια τη θέλουμε. Τα λεφτά των δανειστών μας λοιπόν τα χρειαζόμαστε μέχρι να έλθουμε ίσα βάρκα ίσα πανιά. Ωραία; Συμφωνούμε; Τι λοιπόν δεν θέλουμε; Δεν θέλουμε τους όρους. Συμφωνούμε και σ’ αυτό. Να τους αλλάξουμε. Εδώ υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα. Μπορεί να μην θέλουν οι άλλοι. Μπορεί να μας πουν εμείς δεν συμφωνούμε.

Τί κάνουμε; Καταγγέλλουμε το μνημόνιο και πάμε σε πτώχευση; Υποθέτω κανείς δεν θέλει την πτώχευση. Δεν θα μας αφήσουν, λένε όσοι υποστηρίζουν αυτή την άποψη. Μπα, γιατί καλέ; Επειδή θα τους συμπαρασύρουμε κι αυτούς στην πτώση, επειδή θα διαλύσουμε το ευρώ, επειδή θα τινάξουμε το παγκόσμιο σύστημα στον αέρα. Σωπάτε καλέ! Λέτε,να είναι τόσο ευάλωτο το παγκόσμιο σύστημα, η ευρωζώνη και το ευρώ επειδή της Ελλάδας,έτσι της γούσταρε να το παίξει Σαμψών;

Άντε, να δεχθούμε ότι τα κάνουν πάνω τους από το φόβο τους και ο εκβιασμός μας περνάει. Μας διαγράφουν ολόκληρο το χρέος και μας χαρίζουν και τους τόκους. Το πετύχαμε κι αυτό. Υποθέτω ότι μετά από αυτό δεν θα έχουμε και την απαίτηση να μας κρατήσουν και στην παρέα τους. Είπαμε είναι χέστηδες, αλλά έστω και ένα δράμι αξιοπρέπειας θα το έχουν. Τουλάχιστον σ’ αυτό να συμφωνήσουμε. Εκτός κι αν νομίζουμε ότι είναι και χέστηδες και αναξιοπρεπείς και λαλάκες και μεις είμαστε οι πρώτοι μάγκες του χωριού που όλα τα σφάζουμε και όλα τα μαχαιρώνουμε και μόλις στείλουμε τον Τσίπρα για διαπραγμάτευση δεν θα τους πάρει μόνο τα σώβρακα και τις κιλότες, αλλά θα τον ικετέψουν κιόλας να μην τους ξεχάσει, και να τον παρακαλέσουν, μόλις έχει λίγο χρόνο, να τους επισκέπτεται για να τον τρατάρουν και κανένα φοντανάκι, και αν έχει την καλοσύνη να παίρνει μαζί του και τον Λαφαζάνη και τον Στρατούλη,που έχουν μάθει ότι είναι καλά παιδιά και ξηγιώνται αλμυρό φιστίκι. Αν αυτό νομίζουμε, τότε γιατί να μην ζητήσουμε -και να πάρουμε- και ένα κομμάτι των Άλπεων και της Κυανής Ακτής για να μεγαλώσουμε τις εισπράξεις από τον τουρισμό, αφού ο Παρνασσός και η Μύκονος δεν φτάνουν για να μας ζήσουν.

Επανέρχομαι όμως στο συλλογισμό μου. Είχαμε μείνει στο σημε