ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΜΑΣΣΑΛΑΣ

Η καταστροφολογία δεν ωφελεί…

Σε όλες τις συντροφιές στην ελληνική επικράτεια το θέμα συζήτησης είναι η κρίση και το μελλοντικό της πρόσωπο. Τα σενάρια που ακούγονται είναι φοβερά και τρομερά και σε γεμίζουν θλίψη και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που αισθάνεσαι την ανάγκη της μοναξιάς. Όλοι εμφανίζονται να έχουν εμπιστευτικές πληροφορίες από έγκυρες πηγές και ο σκοπός της διάχυσής τους είναι οι μεταφέροντες να κάνουν αισθητή την παρουσία τους ή να βρουν δικαιολογία για την απραξία τους. Οι συνήθως καλά πληροφορημένοι είναι

οι κατ’ επάγγελμα αργόσχολοι. Η επωδός; Για όλα φταίνε οι πολιτικοί και ο διεφθαρμένος δημόσιος τομέας.

Το ότι οι πολιτικοί έχουν την κύρια ευθύνη για το κατάντημα της χώρας είναι γεγονός. Όπως γεγονός είναι και η συμβολή του δημόσιου τομέα στην αναποτελεσματικότητα και αναξιοπιστία της. Όμως, για να οδηγηθούμε σε ασφαλή συμπεράσματα προκειμένου να θεμελιώσουμε την προοπτική της χώρας, πρέπει όλοι να κάνουμε την αυτοκριτική μας.

Ο δημόσιος τομέας απαρτίζεται από πολίτες που διαμαρτύρονται για τον ερχομό της κρίσης. Έχουν αναλογιστεί ότι οι ίδιοι έχουν συνεισφορά στον ερχομό της;

Οι πιέσεις για χαριστικές ρυθμίσεις από τους πολιτικούς προέρχονταν από πολίτες-ψηφοφόρους. Έχουν αυτοί αναλογιστεί ότι η συναλλαγή θέλει δύο μέρη και εκείνοι ήταν το ένα;

Στο μεσοδιάστημα μεταξύ  των εκλογικών αναμετρήσεων οι πολίτες έβριζαν τους πολιτικούς τους οποίους τελικά ξαναψήφιζαν για πιθανές χαριστικές ρυθμίσεις. Οι κατά γενική ομολογία αδέκαστοι υποψήφιοι δεν είχαν τύχη στις εκλογικές αναμετρήσεις. Οι εκλογείς δεν είναι υπεύθυνοι για τη συναλλαγή που γεννά τη διαφθορά;

Ο πολιτικοί δεν θέλουν ενεργούς πολίτες, αλλά ιδιώτες. Έχοντας στραμμένη την προσοχή τους στην εξουσία κολακεύουν το λαό που είναι επιρρεπής στην κολακεία, και τον απομακρύνουν από την πραγματικότητα και τις υποχρεώσεις του. Το να κολακεύεις το λαό είναι επικίνδυνο, γιατί η κολακεία είναι πράξη που αποκλίνει από το δίκαιο και την ευθυκρισία, αλλά και γιατί ο λαός δεν είναι από τη φύση του ικανός να κρίνει σωστά ( J. de Romilly: το ανθρώπινο μεγαλείο στον αιώνα του Περικλή-Ωκεανίδα-2010). Άλλωστε, η έλλειψη αντικειμενικής ενημέρωσης, η συναισθηματική ένταξη σε κομματικές παρατάξεις, η ελλειμματική αφομοίωση της ιδιότητας του πολίτη και η μειωμένη αίσθηση του γενικού καλού δεν οδηγούν σε ορθή κρίση.

Πρέπει να γίνει σαφές ότι για την οικοδόμηση μιας δημοκρατικής πολιτείας με συνοχή, η ηθική είναι αναγκαία, τόσο από την πλευρά των πολιτικών, όσο και από την πλευρά των πολιτών. Οι παθογένειες σε μια κοινωνία προέρχονται κυρίως από τον εγωισμό και την αδιαφορία με βάση την οποία ο καθένας μας ενεργεί χωρίς να έχει εμπεδώσει την αξία του «δημόσιου καλού». Οι ανθρώπινοι εγωισμοί, οι ανθρώπινες φιλοδοξίες, τα ανθρώπινα πάθη και τα ανθρώπινα συμφέροντα δεν υποτάσσονται εύκολα, ούτε δέχονται χωρίς αντίσταση να εναρμονιστούν και μεταξύ τους και με το γενικό συμφέρον. Το αντίδοτο στην αλαζονική υπεροψία είναι η σεμνότητα (όχι δουλικότητα, όχι υποταγή)