Φώτης και Σπύρος

Η ΔΗΜΑΡ βρίσκεται στα χαρακώματα καθότι οι δύο «κεφαλές» του Κόμματος συμφωνούν ότι δεν συμφωνούν, οπότε το άμεσο μέλλον των δύο ανδρών (και φίλων) θα δείξει πόσο βάθος και μάκρος θα έχει η διαφωνία τους. Πράγματι στις 13-15 Δεκεμβρίου θα συγκρουστούν τα δύο «στρατόπεδα». Τα μεγάλα ζητήματα (αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ απο την κυβέρνηση και διάλογος με το ΠΑΣΟΚ για τη συγκρότηση κεντροαριστεράς) θα λάβουν

μορφή στις προσυνεδριακές διαδικασίες όπου θα εκλεγούν και οι αντιπρόσωποι για το συνέδριο. Οπως λέγεται και διαφαίνεται, ο γραμματέας της ΚΕ και βουλευτής Επικρατείας Σπ. Λυκούδης θα εκφράσει στο συνέδριο τη διαφωνία του με την πολιτική του κόμματος με την πρόθεση να θέσει ζήτημα «ταυτότητας και στρατηγικής» για τη ΔΗΜΑΡ.

Έχουμε να κάνουμε με το παλαιό ρητό καλός ο φίλος, αλλά φιλτάτη η αλήθεια; Μπορεί το κλίμα μεταξύ Φώτη και Σπυρίδωνος να είναι ψυχρό μεν αλλά διόλου εχθρικό, ωστόσο ουδείς από τους δύο έχει την πρόθεση να βλάψει την ενότητα του κόμματος. Ωστόσο η τελική απόφαση δεν κρίνεται μόνο απο τις δύο κεφαλές. 23 μέλη της κεντρικής επιτροπής ανήκουν στην πτέρυγα των «εκσυγχρονιστών» και ψήφισαν λευκό μαζί με τον Σπύρο αναφορικά με το κείμενο των πολιτικών θέσεων.

Ο Φώτης μιλάει με τη γλώσσα της παλαιάς φρουράς διατηρώντας, κατά τα φαινόμενα τουλάχιστον, μια στρατηγική μετριοπάθεια, ενώ αντίθετα ο Σπύρος – ανήκοντας στο μπλόκ των εκσυγχρονιστών – φτάνει μέχρι σημείου να εισηγηθεί την αποχώρηση απο το κόμμα, στην περίπτωση που το συνέδριο θα επικυρώσει την πολιτική της πλειοψηφίας, ήτοι στην πολιτική η οποία οδηγεί τη ΔΗΜΑΡ στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ. Το χαρακτηριστικό είναι ότι για πρώτη φορά η ΔΗΜΑΡ φόρεσε στολή εξουσίας, για πρώτη φορά συμμάχησε με το κυβερνητικό κόμμα με τα γνωστά συμπαρομαρτούντα, κατά συνέπεια τόσο το «ναί» όσο και το «όχι» θα στοιχίσει ακριβά και στις δύο πλευρές.

Ξέρουμε οτι το βαθύτερο κίνητρο του συνεδρίου είναι η διαφωνία του Σπύρου απέναντι στις αποφάσεις του Φώτη : οπότε, κάθε διαφωνία στα μικρά αλλά και στα μεγάλα πολιτικά κόμματα τελικά οδηγούν σε ρήξεις πίσω από τις οποίες καλύπτονται θιγμένες θέσεις και τραυματισμένες αποφάσεις. Εξάλλου, η πανθομολογούμενη οικειότητα μεταξύ Κουβέλη και Λοβέρδου πιθανότατα να καταλήξει σε δυναμική συμφωνία αρχών. Άραγε ο Φώτης δεν θέλει άστοχες ζαριές κάτω από τα γένια του και μάλιστα απο ανθρώπους εμπιστοσύνης (κυρίως επειδή κάποια μέλη της ΔΗΜΑΡ υπέγραψαν το κείμενο των 58).