ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΓΑΘΟ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ

Πουλήστε την Ακρόπολη, όχι το νερό. Κι αν δεν θέλετε, επειδή στην Ακρόπολη συμπυκνώνεται η ίδια η Ελλάδα, πουλήστε τη Βουλή. Αν ούτε τη Βουλή θέλετε, επειδή είναι το σπίτι του αντιπροσωπευτικού δημοκρατικού μας πολιτεύματος, πουλήστε εμένα.

Ναι,

πουλήστε εμένα, και όσους άλλους Έλληνες χρειάζεται για να βρεθεί το έσοδο που έχει υπολογίσει η τρόικα από την αποκρατικοποίηση της ΕΥΑΘ και στη συνέχεια της ΕΥΔΑΠ. Δέχομαι να γίνω δούλος της Μέρκελ, της Λαγκάρντ και του Ντράγκι, αν, με αυτό τον τρόπο εξασφαλίζεται το ισοδύναμο για να παραμείνει το νερό δημόσιο αγαθό και ανθρώπινο δικαίωμα.

Το νερό είναι ζωή και δεν επιτρέπεται να παραχωρηθεί η ζωή των Ελλήνων στους Γάλλους, τους Ισραηλινούς ή όποιους άλλους και τους ντόπιους συνεταίρους τους.

Δεν με έπιασε ξαφνικά ο λαϊκισμός. Δεν είμαι αντίθετος στις ιδιωτικοποιήσεις. Όμως υπάρχει κι ένα όριο. Εντάξει με τα τρένα, εντάξει με το ρεύμα, εντάξει με το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, εντάξει με τα κτίρια και τη γη του δημοσίου, εντάξει με το τζόγο. Εντάξει, εντάξει σε όλα όσα περιέχει η λίστα του ΤΑΙΠΕΔ. Να τα δώσουμε. Να τα πουλήσουμε. Μην πουλήσουμε όμως και το πιο απλό, φυσικό και δημόσιο αγαθό άμα και ανθρώπινο δικαίωμα.

Μην εκχωρήσουμε, στους ιδιώτες το 70% του κορμιού μας -αφού αυτό είναι το ποσοστό του νερού που υπάρχει σ’ αυτό. Και κατά ένα περίεργο τρόπο τόσο (70%) είναι και το ποσοστό του νερού στον πλανήτη μας. Δεν μπορεί κάτι θα λέει αυτή η σύμπτωση της αναλογίας στον άνθρωπο και τη Γη. Επιστημονικά μπορεί να λέει ή μην λέει τίποτε, όμως όπως καταλαβαίνετε προσπαθώ να σκεφτώ ακόμη και μεταφυσικά παραδείγματα για να επιχειρηματολογήσω γιατί δεν θα πρέπει να πουληθεί το νερό.

Γιατί όντως δεν πρέπει. Και όχι επειδή, όπου υπήρξε ιδιωτικοποίηση του νερού, η τάση είναι υπέρ της επανεθνικοποίησης ή της επαναδημοτικοποίησής του. Τρανταχτά παραδείγματα το Παρίσι, το Βερολίνο, το Μπουένος Άιρες, το Χάμιλτον του Καναδά. Όχι επειδή, εκεί που έγινε ιδιωτικοποίηση, είχαμε αύξηση της τιμή του νερού από δύο έως πέντε φορές. Όχι γιατί τα ιδιωτικοποιημένα δίκτυα έμειναν με ελλειπή συντήρηση και είχαμε παραδείγματα μόλυνσης.

Ούτε επειδή δεν μπορεί τα πάντα να γίνονται για το γ@μημένο το κέρδος -το μεγαλύτερο κέρδος, το περισσότερο κέρδος, το υψηλότερο κέρδος για τους λίγους. Ούτε βέβαια, επειδή ένας φτωχός μπορεί να ξεγελάσει την πείνα του φουσκώνοντας την κοιλιά του με μια φέτα ψωμί και τρία-τέσσερα ποτήρια νερό.

Και ούτε φυσικά επειδή τα αποθέματα νερού, όπως όλοι οι σοβαροί αναλυτές προβλέπουν, τα επόμενα χρόνια θα αποτελούν στρατηγικό όπλο αντίστοιχο με αυτά του πετρελαίου. Όλες οι αναλύσεις δεν λένε πως οι επόμενοι πόλεμοι θα ‘ναι για το νερό; Θα εκχωρούσες την εθνική σου άμυνα σε μισθοφόρους; Ε, κάτι αντίστοιχο είναι να δώσεις και το νερό σου στη Veolia, τη Souez και σε όποιον άλλο ξένο ή ντόπιο μεγαλοεπιχειρηματία.

Και μην μου πούνε κάποιοι «δεν εκχωρούμε τα πάγια των οργανισμών Ύδρευσης και Αποχέτευσης, αλλά τη διαχείρισή τους». Έτσι ξεκινάνε όλα. Με κερκόπορτες. Εν πάσι περιπτώσει ας μείνει κι ένα κάστρο του Δημοσίου άπαρτο. Ας αφήσουμε για τα παιδιά μας και κάτι που να τους το παρέχει το δημόσιο.

Γιατί πρέπει να ξαναγυρίσουμε στους νερουλάδες και τα βυτία; Γιατί, μετά από λίγο, αυτό θα συμβεί. Το νερό θα γίνει είδος πολυτελείας, και για τους πλουσίους. Η σύνδεση, η παροχή και η τιμή θα γίνουν πανάκριβες υπηρεσίες. Και όποιος δεν έχει να πληρώσει θα τις στερείται. Αυτό έγινε παντού. Γιατί θα αποτελέσει η χώρα μας εξαίρεση.

Όταν μάλιστα, όπως δείχνουν και τα στοιχεία, η ΕΥΑΘ και η ΕΥΔΑΠ δεν είναι εταιρείες που παράγουν ελλείμματα γιατί θα πρέπει να τις μετατρέψουμε σε υποχρεωτικές «μπουτίκ» για τον απλό λαό; Μόνο και μόνο επειδή κάποιοι μεγαλόσχημοι της εγχώριας διαπλοκής θέλουν, μαζί με τους ξένους συνεταίρους τους, να τα πάρουν όλα; Σε «πάρτα όλα» θέλουμε να μετατρέψουμε την πατρίδα μας;

Ας νοικοκυρέψουμε και ας αναδιοργανώσουμε τις εταιρείες. Ας βάλουμε τιμολόγιο με βάση την κατανάλωση. Να μην πληρώνει το ίδιο ένας που έχει μια βρύση και ένας που έχει πισίνα, τζακούζι και μεγάλους, ολάνθιστους κήπους. Ας αναγκάσουμε τους πολίτες να μην το σπαταλάνε. Και όσοι δεν συμμορφώνονται, να πληρώσουν.

Επιπροσθέτως, δεν καταλαβαίνω και τους δύο μικρότερους κυβερνητικούς εταίρους, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, που δημόσια φωνάζουν «όχι στην ιδιωτικοποίηση» και ιδιωτικά ψιθυρίζουν «αλλά δεν θα ρίξουμε γι’ αυτό την κυβέρνηση».

Τι λέτε ρε μασκαράδες; Για πιο λόγο θα τη ρίξετε; Αν δεν κάνει ανασχηματισμό; Είστε σοβαροί; Αφού δεν προτίθεστε να επιμείνετε, γιατί το λέτε; Απλώς για να γίνεται τζερτζελές; Για να δείχνετε ότι διαφωνείτε με τη Ν.Δ.;

Δεν καταλαβαίνετε ότι έτσι φθείρετε μεν την κυβέρνηση, αλλά ενισχύετε τη Ν.Δ.; Και τούτο επειδή εμφανίζεται, τουλάχιστον σε επίπεδο ηγεσίας, να είναι συνεπής στη θέση της για ιδιωτικοποίηση του νερού. Ο κόσμος, ασχέτως αν συμφωνεί ή διαφωνεί, εκτιμά τις καθαρές, τις διαυγείς σαν το νερό, συμπεριφορές. Και όχι το …θολό ποτάμι.

Και κλείνω με τρεις σύντομες επισημάνσεις: Πρώτον, η ιδιωτικοποίηση του νερού μπορεί, λόγω της λαϊκότητας του θέματος, να αποβεί μοιραία για την μακροημέρευση της κυβέρνησης. Αρκετά έχουν σωρευθεί, μια σταγόνα μπορεί να ξεχειλίσει το ποτήρι.

Δεύτερον, είναι παρήγορο ότι υπάρχει, από πέρσι το Μάιο, σε εξέλιξη πανευρωπαϊκή πρωτοβουλία -στην οποίαν συμμετέχει και το matrix24.gr- για να υπάρξει νομοθετική παρέμβαση και απόφαση των Βρυξελλών, ώστε να παραμείνει το νερό, σαν ανθρώπινο δικαίωμα και δημόσιο αγαθό που είναι, υπό δημόσιο έλεγχο. Ήδη έχουν μαζευτεί περίπου 1.500.000 υπογραφές, με στόχο, το Σεπτέμβριο, να φθάσουν τα 2.000.000.

Και τρίτον, είναι γεγονός πως μέσα στην τύρφη των γεγονότων ο γράφων πήρε αψήφιστα το γεγονός της ιδιωτικοποίησης και ανακάλυψε πολύ αργά τη σπουδαιότητα του θέματος. Απολογούμαι. Αν το ίδιο συμβαίνει και με σας -και με την ευκαιρία που σήμερα είναι «Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος »- διαβάστε τη σχετική με το θέμα στήλη του matrix24.gr. Ψηφίστε. Και κινητοποιηθείτε. Για να μην πούμε το νερό νεράκι…