Η ανάπτυξη πήρε…«μετάθεση»

Του Βαγγέλη Δουράκη

«Φρέσκο χρήμα» και ανάπτυξη. Κάτι όμως που δεν είναι δυνατόν να προσφέρουν άμεσα οι έλληνες τραπεζίτες και όπως όλα δείχνουν, ούτε ο … Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Το «ραντεβού» του Πρωθυπουργού με τους επικεφαλής των τεσσάρων μεγάλων τραπεζών είχε ένα και μοναδικό στόχο: Να απελευθερωθεί «φρέσκο χρήμα», καθώς η εγχώρια οικονομία έχει ανάγκη από «ενέσεις» ρευστότητας.

Κάτι όμως που όπως όλα δείχνουν δεν μπορεί να γίνει

άμεσα, τουλάχιστον στο βαθμό που θα επιθυμούσε η Κυβέρνηση: Παρά την ενίσχυση που έχουν δεχτεί από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, οι Τράπεζες δεν είναι σε θέση να «ανοιχτούν» επιθετικά στις χορηγήσεις.

Κάθε άλλο. Μάλλον μετρημένα βήματα θα κάνουν από εδώ και πέρα και δεν είναι τυχαίο που ο Μιχάλης Σάλλας της Τράπεζας Πειραιώς ξεκαθάρισε ότι τα καταναλωτικά δάνεια ουσιαστικά θα πάψουν να δίνονται χωρίς την ύπαρξη επαρκών εγγυήσεων. Και βεβαίως και στις επιχειρήσεις που διαθέτουν δάνεια στο «κόκκινο» θα πρέπει να προηγηθεί μία καλά σχεδιασμένη αναδιάρθρωσή τους.

Έτσι, οι όποιες παρεμβάσεις γίνουν θα γίνουν «χειρουργικά».

Πάντως, μπορεί να θεωρείται πρόωρο οι τράπεζες να αγγίξουν το ευαίσθητο θέμα της χρηματοδότησης φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων μέσω δανείων αλλά είναι σχεδόν βέβαιο ότι προσεχώς κάθε τράπεζα θα ανακοινώσει σχέδια τόνωσης της οικονομίας.

Δεν αποκλείεται οι στόχοι αυτοί κατά τράπεζα ειδικευτούν και παρουσιαστούν αρχές φθινοπώρου.

Βεβαίως κυρίαρχο ρόλο στις «μετρημένες» κινήσεις των τραπεζών παίζει το γεγονός ότι δεν έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο στην ελληνική οικονομία και κυρίως το πώς θα καταστεί βιώσιμο το χρέος: Οι ελπίδες ουσιαστικά στρέφονται στο Βερολίνο, αλλά και η επίσκεψη Σόιμπλε δεν φαίνεται ικανή να μπορεί να αναστρέψει τα μέχρι σήμερα δεδομένα. Ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών δεν θα έχει στις βαλίτσες του «πλούσια δώρα».

Η ελληνική πλευρά πίσω από τις «κλειστές πόρτες» θα θέσει το ζήτημα του «ψαλιδίσματος» του διακρατικού χρέους, εξέλιξη που θα απελευθέρωνε τις δυνάμεις της αγοράς, όμως ο Βόλφγκαμγκ Σόιμπλε εξακολουθεί να δίνει την ίδια απάντηση: Αυτό δεν μπορεί να γίνει ούτε μετά, ούτε -πολύ περισσότερο- πριν από τις γερμανικές εκλογές.

Εκείνο που το Βερολίνο είναι έτοιμο να δώσει είναι ένας χρηματοδοτικός φορέας -κάτι σαν αναπτυξιακή τράπεζα- με λεφτά του ΕΣΠΑ, της γερμανικής κρατικής KfW και της ΕΤΕπ, μέσω του οποίου η Αθήνα θα πρέπει να επιχειρήσει να επιβραδύνει την ύφεση, από το φθινόπωρο και μετά.

Ένα «στοίχημα» που η Ελλάδα δεν μπορεί να «κερδίσει» με …υποσχετικές, καθώς χρειάζεται «φρέσκο χρήμα» και το χρειάζεται τώρα.