Έμπρακτη απόδειξη θρησκευτικής ελευθερίας στη Θράκη»

της Μαρίας Νικολάου

«Τη στιγμή, που σε άλλα σημεία του πλανήτη ή της Βαλκανικής επιχειρούνται στη χαραυγή του 21ου αιώνα εθνικές εκκαθαρίσεις, εκδιώξεις, θρησκευτικοί περιορισμοί , γενοκτονίες , βάναυσες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η Ελλάδα έχει στην πράξη πετύχει αυτό, που η Ευρώπη ονειρεύεται για τον εαυτό της αύριο, δηλαδή μια ανοιχτή,διαπολιτισμική κοινωνία, όπου Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, Πομάκοι, Αθίγγανοι, Τουρκογενείς και Αρμένιοι ζουν όλοι μαζί ελεύθερα και ειρηνικά, ως Ευρωπαίοι πολίτες , έχοντας

αποδείξει στην πράξη πως η σύνθεση διαφορετικών πολιτισμών μπορεί στις ημέρες μας να αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα και όχι πηγή προβλημάτων.» ανέφερε ο κ. Στυλιανίδης. Όπως τόνισε ο Υπουργός στη Θράκη η κοινωνία του σύγχρονου Ελληνικού πολιτισμού πέτυχε εύκολα αυτό που επιχειρεί να πετύχει εδώ και χρόνια στις ΗΠΑ η οικονομία της αγοράς και στην Ενωμένη Ευρώπη οι κανόνες του Κράτους Δικαίου.

«Μετά τη μεταπολίτευση, όλες οι Κυβερνήσεις μέχρι σήμερα επεδίωξαν μια τολμηρή στροφή πολιτικής στη Θράκη, η οποία επιχείρησε να διορθώσει λάθη και παραλείψεις της δικτατορίας και να απεγκλωβιστεί σε σημαντικό βαθμό από την αρχή της αμοιβαιότητας, προωθώντας λογικές θετικής διάκρισης μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής μειονοτικής πολιτικής. Η Ελληνική πολιτική σεβάστηκε διαχρονικά τη θρησκευτική ελευθερία της Μουσουλμανικής Μειονότητας στη Θράκη . Η Ελλάδα είναι από τα λίγα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ποτέ δεν αναγόρευσε σε πρόβλημα τα ήθη και τα έθιμα, τις συνήθειες και τα σύμβολα των Μουσουλμάνων. Την ώρα που «η μπούρκα» αποτέλεσε ζήτημα της κεντρικής πολιτικής αντιπαράθεσης στη Γερμανία και τη Γαλλία, στη Θράκη «ο φερετζές» των Μουσουλμανίδων είναι συνυφασμένος με την κοινωνική καθημερινότητα. Η μουσουλμανική μαντήλα αντιμετωπίζεται ως σύμβολο της θρησκευτικής καθημερινότητας και γίνεται απολύτως σεβαστή ακόμα και μέσα στα δημόσια σχολεία. Ότι σημαίνει για τα νέα χριστιανόπαιδα ο σταυρός, το ίδιο είναι και για τις μαθήτριες της μειονότητας η μαντήλα. Τα θρακιωτόπουλα κάθονται μαζί στο ίδιο θρανίο χωρίς η πίστη του ενός να ενοχλεί το άλλο κι αυτό είναι μια καταπληκτική εικόνα έμπρακτου αλληλοσεβασμού της κοινωνίας των νέων ανθρώπων.»

Αναφερόμενος στο θέμα της «Σαρίας» και στην κατάργηση ή μη τόνισε ότι «Οι Μουφτήδες της Θράκης είναι διορισμένοι όπως στα περισσότερα μουσουλμανικά κράτη, συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας. Αυτό οφείλεται όχι μόνο στην παράδοση του Ισλάμ αλλά και στο γεγονός ότι βάση του Ελληνικού νόμου αποτελούν Δημόσια Αρχή που ασκεί και δικαστική εξουσία.

Οι απόψεις, που υποστηρίζουν την εκλογή, είναι σαφές ότι εκπορεύονται από πολιτικές ή εθνικιστικές σκοπιμότητες και έρχονται σε αντίθεση με την ιερή παράδοση του Ισλάμ καθώς και με το Ελληνικό δίκαιο. Επίσης, οι απόψεις που πυκνώνουν τον τελευταίο καιρό υπέρ της κατάργησης της «Σαρία» στη Θράκη, όσο κι αν προβάλλονται σαν προοδευτικές από τους εκφραστές τους είναι μάλλον παρεμβατικές και αντιδημοκρατικές, όσον αφορά την εσωτερική λειτουργία των μουσουλμάνων.

Σε μια δημοκρατική κοινωνία σαν την Ελληνική η κατάργηση της «Σαρία» και του «Φερετζέ» είναι ζήτημα, που αφορά την ίδια τη μειονότητα και δεν επιτρέπεται να επιβάλλεται διά νόμου από το κράτος, όπως στην Κεμαλική Τουρκία. Ιδιαίτερα όταν το μοντέλο αυτό έχει αποδειχθεί διαχρονικά επιτυχημένο, διότι δίνει στο άτομο την ελευθερία επιλογής, δεν έχει δημιουργήσει συγκρούσεις, φανατισμούς ή ακρότητες και έχει συμβάλει στην ανάπτυξη της ανοχής στη διαφορετικότητα, διευκολύνοντας την ενίσχυση της μετριοπάθειας και την ομαλή ένταξη των Μουσουλμάνων στη δημοκρατική ευρωπαϊκή πραγματικότητα.»

Σύμφωνα με τον κο Στυλιανίδη η ελληνική πολιτεία απέδειξε έμπρακτα το σεβασμό της στη Θρησκευτική Ελευθερία στη Θράκη. Αυτό προκύπτει, όπως είπε, εκτός των άλλων και από τη λειτουργία 284 τζαμιών με 437 θρησκευτικούς λειτουργούς και 30 θεολόγους .

Δεν παρέλειψε δε να ρίξει τα βέλη του στην πολιτική αφομοίωσης που επιχειρεί το Τουρκικό Προξενείο σημειώνοντας «Η ανοιχτή κοινωνία που αναπτύσσεται στη Θράκη δεν επιδιώκει την αφομοίωση αλλά την ενσωμάτωση των Μουσουλμάνων στη ευρωπαϊκή κοινωνία. Δεν στοχεύει στην κατάργηση της διαφορετικότητας, αλλά στην ανάπτυξη του αλληλοσεβασμού. Ενός όμως αλληλοσεβασμού, που δεν αφορά μόνο στη σχέση μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων, αλλά και στη σχέση διαφορετικών Μουσουλμανικών δογμάτων ή ομάδων μεταξύ τους όπως είναι για παράδειγμα οι παλαιομουσουλμάνοι, οι Μπεκτασήδες, οι νεομουσουλμάνοι και άλλοι. Είναι απαράδεκτο να εκδηλώνονται ενέργειες, που κατευθύνονται σαφώς από ακραίους κύκλους της τουρκικής πολιτικής και αποσκοπούν στην τουρκοποίηση των άλλων μουσουλμανικών ομάδων, όπως οι Πομάκοι ή οι Rom (αθίγγανοι), χρησιμοποιώντας ως εργαλείο, αρχικά τη θρησκεία και σταδιακά τη γλώσσα.» για να καταλήξει λέγοντας ότι: «Η Ελλάδα πιστεύει απόλυτα ότι όποιος ζητά σεβασμό στα μειονοτικά δικαιώματα θα πρέπει πρωτευόντως ο ίδιος να σέβεται τις ιδιαιτερότητες και τα δικαιώματα των άλλων εθνοτικών και πολιτιστικών μουσουλμανικών υποομάδων της μειονότητας, όπως είναι οι Πομάκοι και οι Rom. Και οι μειονότητες της μειονότητας έχουν αναγνωρισμένα δικαιώματα στον αυτοπροσδιορισμό και στη διαφορετικότητα.»