Η μεγάλη ανατριχίλα

Ξυλοδαρμοί συλληφθέντων ; Κακοποίηση ανακρινόμενων; Σοκαριστικές συνθήκες κράτησης; Σκανδαλώδης επίδειξη βίας; Καλά τι περιμένατε από μια αστυνομία που έχει φετιχοποιήσει το τσαμπουκά μετά την ατιμωρησία που της επιφύλαξε η «υπόθεση της ζαρντινιέρας»; Μετανάστες, ποινικοί, αντεξουσιαστές, καταληψίες διαδηλωτές , ακόμα και τυχαία διερχόμενοι φιλήσυχοι πολίτες έχουν κατά καιρούς πέσει θύματα αστυνομικής αυθαιρεσίας, αναιτιολόγητης επιθετικότητας ή αποθηρίωσης.

Δεν κακίζω, όμως, τους «μπάτσους» για έλλειψη

μετριοπάθειας και ψυχραιμίας ούτε του μέμφομαι για ροπή προς την αυτοδικία κατά την εκδήλωση της καταστολής. Δεν τους δικαιολογώ, αλλά με αυτά τα κλισέ έχουν «διαπαιδαγωγηθεί». Και , βέβαια, έχουν υιοθετήσει μάλλον άκριτα όλα τα ιδεολογήματα πολεμικής προπαρασκευής υπέρ της άμυνας του κράτους τα οποία τους χαρίζουν απλόχερα το «ηθικό» έρεισμα σε κάθε πράξη βίας ή ωμότητας. Χώρια που βλέπουν πολλές εφετζίδικες και άγριες αστυνομικές ταινίες.

Δεν θα σταθώ στις μωλωπισμένες φάτσες των διαπομπευθέντων συλληφθέντων για την ληστεία στη Κοζάνη, γιατί έτσι υποψιάζομαι ότι θα χάσω το σημαντικό. Και το σημαντικό δεν είναι η παραδοχή ότι τα συγκεκριμένα «παιδιά» δεν είναι καθόλου, μα καθόλου, εντάξει. Ναι μεν τα πρησμένα φρύδια, μύτες, χείλια και ζυγωματικά τους, ακόμα και ρετουσαρισμένα, θέτουν θέμα ανοχής σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων οποιουδήποτε κατηγορουμένου, αλλά φοβάμαι πως ούτε αυτό είναι το κυρίαρχο ζήτημα.

Τέτοια συμβάντα αποτελούν, δυστυχώς, τα δυσοίωνα σημάδια μιας κοινωνίας της οποίας το σμπαράλιασμα των θεσμών και των αξιών του πολιτικού και νομικού πολιτισμού συμπαρασύρει κάθε αξιοπρέπεια και ανθρωπιά. Το κακό είναι ότι το θυμικό μερίδας του πληθυσμού, υποδαυλιζόμενο από τη νεοναζιστική ρητορική της μισαλλοδοξίας, του ρατσισμού και της βίας, αντιμετωπίζει χαλαρά την ανακριτική σκοπιμότητα της κλωτσοπατινάδας και ανεύθυνα τον επικοινωνιακό εκφοβισμό με τη δημοσιοποίηση των σοκαριστικών φωτογραφιών των συλληφθέντων.

Το χειρότερο, όμως, δεν είναι να πει ο τρομαγμένος νοικοκύρης «καλά κάνανε στα τσογλάνια» ή «γειά στα χέρια της αστυνομίας». Το χειρότερο είναι ότι οι τιμηθέντες με την ψήφο του λαού κάνουν τη πάπια αντί να υπερασπιστούν βροντερά τον δημόσιο χώρο, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την κοινωνική συνοχή, τη δημοκρατία. Τι πρέπει άραγε να περιμένει πια στο αβέβαιο μέλλον ο ανυπεράσπιστος πολίτης όταν οι υπερασπιστές της νομιμότητας και οι εγγυητές της συνταγματικής τάξης κρύβονται, κομπιάζουν, ψελλίζουν διαχειριστικές ανοησίες ,όταν δεν νίπτουν τας χείρας τους;

Έπρεπε να περάσουν 48 ώρες για να αξιωθεί ο υπουργός Δημόσιας τάξης να αμολήσει τη μυωπική μπαλαφάρα ότι η το φωτοσόπ έγινε για να μπορούν να αναγνωριστούν οι δράστες. Χωρίς ίχνος ντροπής, δίχως έκφραση συγνώμης, καμία απολογητική διάθεση απέναντι σε παραβιάσεις αρχών, δικαιωμάτων και ελευθεριών ενός κράτους δικαίου. Πάλι καλά που υπήρξε η τολμηρή παρέμβαση εισαγγελέα για την καταγγελλόμενη κακοποίηση των συλληφθέντων.

Προσωπικά τρέμω στην ιδέα μη καταλήξουμε φιρί φιρί σε μια αναμέτρηση τύπου Ταχρίρ όταν συνεχίζουν να αντηχούν σαν πένθιμη καμπάνα οι εμπρηστικές δηλώσεις του Κερκυραίου υπουργού ότι «ήρθε η ώρα η χώρα να κλείσει τους λογαριασμούς που μένουν ανοιχτοί από το 1974 – 75 μέχρι σήμερα». Εξάλλου, αρκεί η πολιτική ανευθυνότητα, η στρατηγική της έντασης και της στοχοποίησης της αξιωματικής αντιπολίτευσης για να δοκιμάσουν πολλαπλά μέχρι εκθεμελίωσης των δημοκρατικών πυλώνων της ελευθερίας και της δικαιοσύνης.

Και να με συγχωρείται που εγώ δεν είχα την άνεση να ανατριχιάσω όπως ο υπουργός Δικαιοσύνης όταν είδε τις φωτογραφίες, αλλά φοβήθηκα για όσα μας ξημερώνουν.