Η Τουρκία του Ερντογάν

Ενώ ο μεγαλειότατος Ερντογάν περιοδεύει επιδεικτικά στις χώρες του Μαγκρέμπ, στις χώρες δηλαδή που άνθισε η «αραβική άνοιξη» με τα γνωστά συμπαρομαρτούντα, η ακέφαλη Τουρκία βρήκε την ευκαιρία να εξαπολύσει στρατιές διαμαρτυρόμενων πολιτών. Τα κέντρα της αναταραχής – για την ώρα τουλάχιστον – είναι η Κωνσταντινούπολη, η Άγκυρα και η Σμύρνη. Ενώ λοιπόν ο πρωθυπουργός της χώρας θα όφειλε να επιστρέψει δρομέως στη χώρα του, ουσιαστικά παρακολουθεί τις ταραχές εκ του μακρόθεν, την ίδια ώρα που ο πρόεδρος Γκιούλ δήλωνε ότι «δημοκρατία δεν είναι μόνο οι εκλογές,

Ωστόσο το κύρος του Ερντογάν δεν υποχωρεί σε παρόμοιους εκβιασμούς. Εξου και η απάντηση του : «Δεν έλαβα κανένα μήνυμα».

Από την πλευρά των διαδηλωτών οι οποίοι, εκτός από τα τρία κέντρα των ταραχών, έχουν εξαπλωθεί σε εξήντα επτά πόλεις για την ώρα, αυτό που κυριαρχεί είναι η άμεση καταγγελία των σχεδίων του Ερντογάν. Ιδιαίτερη σε δυναμισμό και καταγγελία ήταν η άποψη για τα «πουλημένα μέσα ενημέρωσης» που εποίησαν τη νίσσα και αγνόησαν τις διαδηλώσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι την ώρα των διαδηλώσεων το τούρκικο CNN μετέδιδε ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή των πιγκουίνων.

Οι διώξεις και οι συλλήψεις δημοσιογράφων αποτελούν ρεκόρ για την τουρκική αστυνομία. Όντως η Τουρκία κρατάει φυλακισμένους περίπου εξήντα δημοσιογράφους οι οποίοι εργάζονται για τα τούρκικα κανάλια ή εφημερίδες. Μάλιστα ο Αχμέτ Αλτάν , ο οποίος κυνηγήθηκε όσο λίγοι από τον Ερντογάν, τελικά εγκατέλειψε τη θέση του εξαιτίας των άνωθεν πιέσεων. Οι δημοσιογράφοι Νεντίμ Σενέρ και Αχμέτ Σικ φυλακίστηκαν επί ένα χρόνο κατηγορούμενοι για συνεργασία με μιαν τρομοκρατική οργάνωση καθώς ετοιμάζονταν να εκδώσουν μιαν έρευνα για τους δεσμούς ανάμεσα στην πανίσχυρη ισλαμική αδελφότητα του Γκουλέν και στην αστυνομία. Άλλωστε ο Αχμέτ Σικ ήταν από τους πρώτους τραυματίες της εξέγερσης. Σε αντιστάθμισμα αυτών των διώξεων, ο Ερντογάν αντάμειψε τους δημοσιογράφους της δικής του παράταξης :δύο απο τους συνεργάτες της καθημερινής εφημερίδας Στάρ τιμήθηκαν για την προσφορά τους.

Τελικά είναι πολύ πιθανό ότι, πίσω από τον κουρνιαχτό των διαδηλωτών, παίζεται ένα άγριο παιχνίδι για την προεδρία. Ο Γκιούλ φαίνεται πως βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση προς τον υποψήφιο πρόεδρο Ερντογάν που καλοβλέπει την προεδρία. Επίσης γίνεται λόγος για την προφανή «σουλτανική νοοτροπία»του Ερντογάν.