ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΩΤΙΑ ΣΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ!!!

Σήμερα, είναι η τελευταία ημέρα που επιτρέπεται η δημοσίευση δημοσκοπήσεων για τις εκλογές της 17ης Ιουνίου.

Από όσες έχουν δει το φως της δημοσιότητας προκύπτουν συμπεράσματα τα οποία θα προσπαθήσω να περιγράψω και να αξιολογήσω, με την επισήμανση ότι ισχύουν ως γενική τάση συμπεριφοράς των ψηφοφόρων, υπό την προϋπόθεση ότι, στις 15 ημέρες που απομένουν μέχρι

τις κάλπες, δεν θα συμβεί κάτι το εξαιρετικά απρόοπτο και δραματικό που θα την ανατρέψει.

Πρώτον, το εκλογικό αποτέλεσμα είναι αβέβαιο ως προς το ποιό κόμμα θα έλθει πρώτο -ώστε να λάβει το μπόνους των 50 εδρών και να έχει τον πρώτο λόγο στο σχηματισμό κυβέρνησης.

Δεύτερον, η αυτοδυναμία θα πρέπει και σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση να αποκλειστεί. Είναι όμως πολύ πιθανόν να κινηθούν, έστω το πρώτο κοντά στην περιοχή του 30%.

Τρίτον, το πιθανότερο είναι να αναδειχθεί, έστω και οριακά, πρώτο κόμμα η Νέα Δημοκρατία. Στα υπέρ της, η παράσταση νίκης, που, για τους δημοσκόπους, είναι διαχρονικά αλάνθαστο κριτήριο επικράτησης. Στα πλεονεκτήματα της Ν.Δ. προστίθεται και το γεγονός ότι ήδη απορρόφησε το κόμμα της Ντ. Μπακογιάννη, οπότε ξεκινά με μια διαφορά 3,5 μονάδες έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Στις εκλογές του Μαΐου η διαφορά ήταν 2 μονάδες. Σχηματικά, η Ν.Δ. έχει ως βάση εκκίνησης το 21,5% (19+2,5%), ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκινά με 18% (17+1% της Λούκας Κατσέλη). Επίσης ο Αντ. Σαμαράς κερδίζει περισσότερο στους ψηφοφόρους που θέλουν σταθερότητα και κυβερνησιμότητα και σε όσους δεν θέλουν να τεθεί εν αμφιβόλω η θέση της χώρας στην ευρωζώνη.

Τέταρτον, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να έχει τη δυναμική καθώς στηρίζεται στις νεαρότερες ηλικίες, ενώ επικρατεί στο λεκανοπέδιο Αττικής, που επίσης είναι βασικό κριτήριο ανάδειξης του νικητή. Στα υπέρ του, επίσης είναι, η μεγάλη και συμπαγής δεξαμενή άντλησης ψήφων, όπως αυτή αθροίζεται από το περίπου 1,5 εκατ. ανέργων, που δεν έχουν να χάσουν τίποτε και την πολυάριθμη μάζα των δημοσίων υπαλλήλων, που, έστω και απλουστευτικά, πιστεύουν ότι ακόμη κι αν δεν κάνει η Κουμουνδούρου αυτά που υπόσχεται, τουλάχιστον δεν θα τους απολύσει ή δεν θα τους περικόψει κι άλλο το μισθό. Ο Αλ. Τσίπρας επενδύει κυρίως στη ελπίδα και τη μαχητικότητα. Η έννοια του «παίχτη», που είναι αλήθεια ότι γοητεύει, ταιριάζει περισσότερο σ’ αυτόν, ενώ στον Αντ. Σαμαρά ταιριάζει καλύτερα η εικόνα του «κυβερνήτη».

Πέμπτον, το ΠΑΣΟΚ συμπιέζεται ανάμεσα στην πόλωση των δύο μονομάχων, αλλά κατοχυρώνει την τρίτη θέση. Η μη ύπαρξη ορατού και αυτοδύναμου εκλογικού στόχου και τα διαλυτικά φαινόμενα που εμφανίζει το περιθωριοποιούν έτι περαιτέρω. Πιθανότατα θα έχει ορισμένες επιστροφές από παλαιότερους ψηφοφόρους τους, αλλά επίσης πιθανόν είναι οι εκροές του να είναι περισσότερες από τις εισροές του. Αυτή τη στιγμή το ποσοστό του εμφανίζεται να είναι στα ίδια επίπεδα με του Μαΐου, με μικρές προσθαφαιρέσεις. Όμως δεν αποκλείεται την τελευταία στιγμή, όταν η πόλωση θα έχει κορυφωθεί, να χάσει, κυρίως προς τη Ν.Δ., δυνάμεις με κεντρώο προφίλ που επιθυμούν ηρεμία και κυβερνητική σταθερότητα.