Κοσμοπολίτης κι …ερημοσπίτης

Επιστρέφεις από τις καλοκαιρινές διακοπές και προτού ακόμη γυρίσεις το κλειδί στην πόρτα θέλεις να φύγεις να πάρεις το πλοίο της γραμμής και να χαθείς σε μια χρυσαφένια παραλία. Κάτω από το χαλάκι, σε περιμένουν οι λογαριασμοί, οι δόσεις για το στεγαστικό δάνειο, εφορία, η ΔΕΗ. Θέλεις απεγνωσμένα να κρατήσεις το αισιόδοξο αεράκι των διακοπών όμως όλο και κάποιος ή κάτι θα σε προσγειώσει ανώμαλα. Αρνείσαι να δεχτείς την πραγματικότητα. Το καλοκαίρι

τελείωσε. Χάθηκαν οι τελευταίες ήσυχες μέρες του Αυγούστου στον απόηχο πολεμικών αεροσκαφών που σκίζουν το Αιγαίο. Οι Σαουδάραβες επενδυτές ήλθαν με τα σκάφη τους στα ελληνικά νησιά για διακοπές, αναστάτωσαν τους κοινούς θνητούς και τις στήλες των κοσμικών περιοδικών αλλά δεν έριξαν άγκυρα για επενδύσεις.

«Φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο», έλεγε η γιαγιά μου. Οι κοσμοπολίτισσες πριγκίπισσες φόρεσαν τα φίνα σινιέ γοβάκια τους και διέσχισαν αγέρωχες τα καλντερίμια της Μυκόνου και της Σαντορίνης. Ξένοι μεγιστάνες έδεναν τα πολυτελή σκάφη τους σε ακατοίκητες βραχονησίδες, (πρώην βοσκότοποι) ,ανακαλύπτοντας τον επίγειο παράδεισο στα καταγάλανα νερά του Αιγαίου και του Ιουνίου.

Τα πυροτεχνήματα έκαναν τη νύχτα, μέρα (ποιος νοιαζόταν για τη ΔΕΗ), οι σαμπάνιες έρεαν σε χρυσαφένιες αμμουδιές και οι Ρώσοι και Άραβες tycoon έζησαν το απόλυτο όνειρο, ή αν θέλετε μερικές μέρες ευτυχίας στη χώρα μας . Η ηλιόλουστη, κακομαθημένη και ταλαιπωρημένη Ελλάδα ήταν το απόλυτο must του φετινού καλοκαιριού.

Η πτωχή πατρίς χτυπημένη αλύπητα από την τρόικα ευχαριστεί τους βαθύπλουτους επισκέπτες που αφήνουν ελπιδοφόρους υπαινιγμούς για αγορές, επενδύσεις, μαρίνες στα νησιά και μητροπολιτικά πάρκα στο Ελληνικό.

Αφήνεις τον εαυτό σου να παρασυρθεί στη ρετρό νοσταλγία μιας άλλης εποχής που άφησε πίσω της συντρίμμια. Δεν θέλεις να πιστέψεις στη μελαγχολία του Σεπτέμβρη κι ας ξέρεις ότι σε περιμένει ένας ακόμη χειμώνας λιτότητας και χαμένων ευκαιριών. Τα τελευταία μελτέμια ξεσηκώνουν τις αισθήσεις και σε κάνουν να αισθάνεσαι ακόμη πιο ένοχος.

Θέλεις να ξεφύγεις από τα «αφελή επιχειρήματα» που θα σώσουν τη χώρα από τους δανειστές, την ανεργία, την θλίψη. Όλα εκείνα που μικραίνουν τις μέρες σου και κάνουν τις νύχτες σου ανήσυχες. Θέλεις να πιστέψεις ότι είσαι ακόμη ζωντανός, ότι μπορείς να ξεδιψάς με τον έρωτα και το καρπούζι. Ας είναι καλά «οι χίλιες και μία νύχτες», που τόσα χρόνια σου σέρβιραν. Παραμύθι σε τιμή ευκαιρίας σαν κι αυτά που θα γεμίσουν οσονούπω τον τηλεοπτικό χρόνο. Σαν τα τούρκικα σίριαλ με τις εκθαμβωτικές καλλονές που αναθερμαίνουν τις σχέσεις μας με την γειτονική χώρα.

Ολόγυρα ακούγονται απελπισμένες φωνές και ακόμη και οι πιο ψύχραιμοι αρνούνται να πιστέψουν σε ένα μέλλον καλύτερο.

Είναι αλήθεια ότι ο Σεπτέμβρης θεωρείται μήνας μελαγχολικός. Το καλοκαίρι έχει αφήσει πίσω του την υποψία της ευτυχίας έστω και εν μέσω κρίσης. Τα τζιτζίκια εξακολουθούν να τραγουδάνε τον μονότονο σκοπό και το πιο λαμπρό φεγγάρι φωτίζει τον ουρανό. Είπαμε: έχουμε το καλύτερο οικόπεδο της Μεσογείου, το οποίο αυτή τη στιγμή διατίθεται σε τιμή ευκαιρίας.

«Ποιος δεν θέλει να σωθεί;» ρωτάει και ξαναρωτάει ο Υπουργός μας. Ελέγχει την ένταση της φωνής του για να μπορούν οι φορολογούμενοι να συζητούν μεταξύ τους, ρίχνοντας ο ένας την ευθύνη στον άλλο. Μαζί του και οι υποστηρικτές, όλοι εκείνοι που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη και όσοι μας κουνάνε το δάχτυλο γιατί όπως δηλώνουν σε ξένες εφημερίδες μας θεωρούν «ηλίθιους» . Κοινός παρανομαστής για ανθρώπους συντονισμένους στο ίδιο μήκος κύματος. «Ήρωες» της εποχής μας.

Το σπίτι στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, τα κλειστά παράθυρα στη χρυσή μπουτίκ, το άδοξο τέλος του Μιχάλη Ασλάνη γράφουν τους τίτλους τέλους. Το glamοrοus καταποντίστηκε στις απότομες στροφές της πραγματικής ζωής. Τα ταχύπλοα τύπου James Bond με τους βαθύπλουτους και τις πριγκίπισσες επιστρέφουν στις πολυτελείς θαλαμηγούς την ίδια στιγμή που τα αιτήματα των δασκάλων, των καθηγητών, των εργατών, των μαθητών, παραμένουν, εδώ και αιώνες, τα ίδια. Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία, είναι το σύνθημα. Διαχρονικό και αξεπέραστο. Η Δύση μάτωσε για να μπορεί να το επικαλείται.