Με το φόβο του… ντόμινο

«Δεν μπορούμε να ρισκάρουμε. Οι κυπριακές θα πρέπει να περάσουν σε ελληνικά χέρια μέσα στις επόμενες ώρες» ήταν η κοινή συνισταμένη καθώς άπαντες έβλεπαν μπροστά τους ως εξαιρετικά πιθανό το ενδεχόμενο κατάρρευσης των δύο κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα και, συνεπώς, μετάδοσης του τραπεζικού πανικού στην Ελλάδα.

Μετά από αρκετές ώρες συζήτησης αλλά και επικοινωνίας με παράγοντες

της Ευρωζώνης και της Κύπρου, η απόφαση είχε ληφθεί. Προβόπουλος και Στουρνάρας θα αναλάμβαναν να «τρέξουν» την υπόθεση ώστε οι Λαϊκή και η Κύπρου να περάσουν, με όποιο τρόπο, σε ελληνικά χέρια. Είτε μέσω εθνικοποίησης είτε μέσω της απευθείας απορρόφησής τους από ελληνικό όμιλο, όπως και τελικά έγινε με τη Λαϊκή και την Τράπεζα Κύπρου να καταλήγουν στο όμιλο της Πειραιώς.

Η συμφωνία Σαρρή – Στουρνάρα και το τηλεφώνημα

Οι κινήσεις στον άξονα Αθήνας – Λευκωσίας ως προς τα κυπριακά παραρτήματα στη χώρα μας, φαίνεται ότι είχαν ήδη περιγραφεί από τη συνεδρίαση του Eurogroup, πριν μία εβδομάδα. Σε εκείνη τη συνεδρίαση, λέγεται ότι, υπήρξε ενός είδους «προσύμφωνο» μεταξύ των δύο υπουργών Οικονομικών Ελλάδας και Κύπρου (Στουρνάρας, Σαρρής) σύμφωνα με το οποίο οι δύο τράπεζες θα περνούσαν σε ελληνικά χέρια, με το κόστος της ανακεφαλαιοποίησης – περίπου 1,5 δισ ευρώ – να επιβαρύνει εξίσου τις δύο πλευρές. Υπενθυμίζεται ότι η αρχική διάθεση της Λευκωσίας ήταν το κόστος να αναληφθεί αποκλειστικά από την ελληνική πλευρά, μειώνοντας έτσι και το συνολικό ύψος των κεφαλαίων που θα έπρεπε να αναζητήσει η Λευκωσία για τη διάσωσή της.

Το ζήτημα της ελληνικής συνδρομής, για την οποία υπάρχει δέσμευση του Eurogroup ότι δεν θα επιβαρύνει το δημόσιο χρέος, συζητήθηκε διεξοδικά, το βράδυ της Πέμπτης, στη συνάντηση των κ. Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη με τους Γ. Προβόπουλο και Γ. Στουρνάρα. Εκεί αποφασίστηκε να υπάρξει μία κίνηση καλής θέλησης προς τη Λευκωσία ώστε να επιταχυνθούν οι διαδικασίες και η αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτως να γίνει ομαλά. Εν τέλει, η ελληνική πλευρά θα επιβαρυνθεί περίπου με τα 2/3 του κόστους, κάτι λιγότερο από ένα δισεκατομμύριο δηλαδή, και η κυπριακή πλευρά με περίπου 500 εκατομμύρια.

Το μόνον που έλειπε, πλέον, ήταν η τυπική έγκριση της συμφωνίας που πιστοποιήθηκε στη συνομιλία που είχαν χθες το πρωί ο Αντ. Σαμαράς και ο Νικ. Αναστασιάδης.

Κέρδη και αγωνία

Η διαχείριση της υπόθεσης, ειδικά δε αν μέχρι την Τρίτη που θα ανοίξουν οι τράπεζες εμπεδωθεί η αίσθηση ασφάλειας στους καταθέτες, έρχεται να δώσει «πόντους» στην τρικομματική κυβέρνηση, που εμφανίζεται να διαχειρίζεται με προσοχή και χωρίς κραυγές μία πολυεπίπεδη κρίση.

Τα κέρδη είναι και πολιτικά καθώς η αντιπολίτευση έπαιξε τα ρέστα της στο «κυπριακό όχι» κατηγορώντας την τρικομματική ότι τάσσεται στο πλευρό του Βερολίνου. Η ανατροπή του κλίματος στη Λευκωσία, η πολύ πιθανή αποδοχή του «κουρέματος» από την κυπριακή πολιτική ηγεσία και η δημόσια, αν και τυπική, έκφραση ευχαριστιών του Κύπριου Προέδρου για την ελληνική συμπαράσταση προκαλούν, πλέον, αμηχανία στην αντιπολίτευση και δίνουν πολιτικά επιχειρήματα στην κυβέρνηση, ιδίως εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και του «μετώπου» που συγκρότησε με τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου.

Με την απορρόφηση των κυπριακών τραπεζών, ωστόσο, δεν εξαλείφεται ο κίνδυνος αλλά κλείνει μόνον ένα μικρό μέτωπο. Διότι η ανησυχία παραμένει, καθώς το σύνολο της Ευρωζώνης βρίσκεται σε περιδίνηση ενώ η Ελλάδα έχοντας υψηλό βαθμό αλληλεξάρτησης από την κυπριακή οικονομία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Συνεπώς, η αγωνία παραμένει…