…«Ώ λαέ μου, τι εποίησά σε»

Άγια μέρα η σημερινή και, προφανώς, κάθε αναφορά σε πολιτική και άλλα τέτοια, ισοδυναμεί με κραυγαλέα ύβρη. Αφήνω, λοιπόν, σήμερα, τον λατρεμένο Τ.Σ. Έλιοτ να βυθίσει την σκέψη και τις λέξεις του στην χαμένη «παγκόσμια ουσία», ήτις, ειδικώς σήμερα, ξεκινά να αναγεννά και να αναβαπτίζει τα πάντα από την αρχή. – (Τ.Σ. Έλιοτ, Τετάρτη των Τεφρών 1930, Ενότητα V, Μετάφραση : Αρ. Νικολαϊδης) :

«Άν η χαμένη λέξη, αν η ξοδευμένη λέξη είναι χαμένη

Άν η ανήκουστη, ανείπωτη

Λέξη είναι ανείπωτη, ανήκουστη,

Είναι

Ο Λόγος χωρίς λέξη, Λόγος εντός

Του κόσμου για τον κόσμο,

Και το φως έλαμψε στο σκοτάδι και

Κατά του Λόγου ο ανήσυχος κόσμος γυρνούσε

Περί το κέντρο του σιωπηλού Λόγου

Ώ λαέ μου, τι εποίησά σε.

Που θα βρεθεί η λέξη, που η λέξη

Θ’ αντιλαλήσει; Όχι εδώ, δεν υπάρχει αρκετή σιωπή

Όχι στην θάλασσα και στα νησιά, όχι

Στην ενδοχώρα, στην έρημο ή στα βροχοτόπια,

Γι’ αυτούς που περπατούν στα σκοτεινά

Την μέρα και την νύχτα στον χρόνο της νύχτας

Ο σωστός χρόνος κι ο σωστός τόπος δεν είναι εδώ

Ούτε τόπος χάρης γι’ αυτούς που αποφεύγουν την μορφή

Ούτε χρόνος να χαρούν γι’ αυτούς που περπατούν στον θόρυβο

Κι αρνούνται την φωνή

Μήπως η πεπλοφόρος αδελφή προσευχηθεί

Για εκείνους που βαδίζουν στο σκοτάδι, που επέλεξαν σε και

Σε μάχονται

Κι εκείνους που σπαράζουν στο καβούκι τους μεταξύ εποχής

Κι εποχής, χρόνου και χρόνου, μεταξύ

Ώρας και ώρας, λέξης και λέξης, δύναμης και δύναμης, εκείνους

Που προσμένουν

Στο σκοτάδι; Η πεπλοφόρος αδελφή θα προσευχηθεί

Για παιδιά στην πύλη

Που δεν θα παν μακριά κι ούτε θα προσευχηθούν:

Προσεύχου γι αυτούς που επέλεξαν και μάχονται

Ώ λαέ μου, τι εποίησά σε.

Μήπως η πεπλοφόρος αδελφή στους γλίσχρους

Σμίλακες προσευχηθεί γι’ αυτούς που την προσέβαλαν

Και είναι τρομοκρατημένοι και δεν μπορούνε να παραδοθούν

Και βεβαιούν μπροστά στον κόσμο κι αρνούνται μεταξύ των βράχων

Στην ύστερη έρημο, στους ύστερους γαλάζιους βράχους

Την έρημο στον κήπο, τον κήπο μες την έρημο

Της στέγνιας, φτύνοντας απ’ το στόμα τον ξερό μηλόσπορο.

Ώ λαέ μου». (…)

Καλά Χριστούγεννα σε όλους. Μα πιο πολύ σ’… «αυτούς που επέλεξαν και μάχονται»!