Ο Λιβάι Στρoς παρουσίασε το πρώτο τζιν παντελόνι

Το 1850, ο 20χρονος Βαυαρός μετανάστης, ο Λιβάι Στρος, έφυγε από τη Νέα Υόρκη για την Καλιφόρνια, ακολουθώντας την μανία της εποχής για εξεύρεση χρυσού και τους αναρίθμητους χρυσοθήρες. Η δουλειά του ήταν να πουλάει καραβόπανο το οποίο έως τότε χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή σκηνών και σκεπάστρων για τα βαγονέτα.

Επειδή όμως οι χρυσοθήρες ήθελαν ρούχα που να αντέχουν στις δύσκολες καθημερινές εργασίες, σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει το ύφασμα αυτό για να φτιάξει παντελόνια, τα οποία μόλις εμφανίστηκαν έγιναν ανάρπαστα.

Τα

νέα παντελόνια ονομάστηκαν τζιν εξαιτίας της καταγωγής του υφάσματος από τη Γένοβα «τζένοαν».

Ύστερα όμως από την πρώτη μαζική αγορά νέων παντελονιών οι χρυσοθήρες άρχισαν να διαμαρτύρονται ότι το σκληρό καραβόπανο τους προκαλούσε διάφορους ερεθισμούς στο δέρμα.

Το ντένιμ

Ο δαιμόνιος Στρος σκέφτηκε να αντικαταστήσει το ύφασμα με ένα γαλλικό βαμβακερό, διαγώνιας ύφανσης, το οποίο ονομαζόταν «Serge de Nimes» κι έγινε γνωστό ως «ντένιμ».

Έως τις αρχές του 1860, τα πρώτα τζιν ήταν μπεζ και είχαν τον κωδικό «501». Έκτοτε άρχισε να κυριαρχεί το μπλε, καθώς σαν χρώμα δείχνει λιγότερο λερωμένο.

Και πάλι όμως παρουσιάστηκαν προβλήματα στο νέο τζιν τα οποία δεν σχετίζονταν με το ύφασμα αλλά με κάτι άλλο. Οι εργάτες στα ορυχεία παραπονέθηκαν ότι οι τσέπες τους σκίζονταν εύκολα.

Τη λύση στο πρόβλημα έδωσε ένας πελάτης του Στρος, ο Τζέικομπ Ντέιβις, ο οποίος πρότεινε τις μεταλλικές κόπιτσες που έχουν τα τζιν έως και σήμερα.

Επειδή όμως ο Ντέιβις δεν είχε χρήματα για να κατοχυρώσει την ιδέα του, πρότεινε στον Λιβάι Στρος να πληρώσει για την πατέντα και να μοιραστούν τα κέρδη. Στις 20 Μαΐου του 1874, πουλήθηκε το πρώτο παντελόνι με κόπιτσες.

Η δερμάτινη ετικέτα με τα δύο άλογα που τραβούν ένα τζιν, προστέθηκε στο πίσω μέρος του παντελονιού το 1886.

Η εταιρία «Levi Strauss & Co», η οποία είχε ιδρυθεί από το 1853, τη χρησιμοποίησε για να διαφημίσει την ανθεκτικότητα των προϊόντων της.

Η μόδα που κατέκτησε τον κόσμο

Έως και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το τζιν παρέμεινε ένα ρούχο εργασίας. Η έκρηξη που κατέκτησε τις αγορές παγκοσμίως σημειώθηκε τη δεκαετία του 50, όταν οι νέοι της εποχή ήθελαν να πλήξουν τον κοινωνικό κομφορμισμό και ως αντίδραση καθιέρωσαν στην καθημερινότητα τους ένα ρούχο εργασίας. Το 1958 μία έρευνα στις ΗΠΑ έδειξε ότι το 90% των νέων προτιμούσε να ντύνεται με τζιν σε όλες της περιστάσεις.

Στην Ευρώπη η πορεία του τζιν ήταν περίπου ανάλογη με αυτή στις ΗΠΑ αλλά με μια σχετική καθυστέρηση. Η ευρωπαϊκή καταξίωση του τζιν ήλθε το 1970 όταν ο Ιβ Σεν Λοράν, το έφερε στις παριζιάνικες πασαρέλες.