ΟΙ ΙΣΧΝΕΣ ΑΓΕΛΑΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΧΙΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΙΕΖΟΥΝ ΤΟΝ ΣΑΜΑΡΑ

Σήμερα συνεδριάζει το Eurogroup. Έκθεση της τρόικας για την Ελλάδα δεν υπάρχει. Άρα απόφαση, η οποία θα εισηγείται στο Συμβούλιο Κορυφής την εκταμίευση της δόσης για την Ελλάδα, δεν θα υπάρξει. Δύσκολο να υπάρξει και το επόμενο δεκαήμερο. Εκτός κι αν τα πράγματα τρέξουν, με την βοήθεια και της καγκελαρίου Μέρκελ, ήτις αφικνείται αύριο στην Αθήνα.

Από

τις 17 Ιουνίου, που έγιναν οι εκλογές, μέχρι στις 18 Οκτωβρίου που θα γίνει η Σύνοδος Κορυφής, συμπληρώνονται αισίως τέσσερις μήνες. Ο χρόνος είναι υπερβολικά πολύς -για μια χώρα που η τύχη της κρέμεται από μια κλωστή- για να μην έχουν καταλήξει οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα. Και υπεύθυνη για την καθυστέρηση, ας μην γελιόμαστε, δεν είναι μόνον η τρόικα και οι αξιώσεις της. Οι οποίες αξιώσεις, για έναν τρίτο, ανεξάρτητο παρατηρητή, δεν κρίνονται αβάσιμες, αν ληφθεί υπόψη ότι οι δανειστές μας, μαζί με το δανεισμό των τραπεζών από την ΕΚΤ, έχουν βάλει στο τραπέζι της Ελλάδας 450 δισ. ευρώ. Υπεύθυνη είναι και η συγκυβέρνηση, αφού τα τρία κόμματα δεν λένε να ομονοήσουν ούτε μεταξύ τους για τα μέτρα.

Να ήταν η καθυστέρηση για καλό, θα μπορούσε κάποιος να πει: χαλάλι ο χαμένος χρόνος, αφού τελικά απέβη υπέρ μας. Όμως, αυτό που παρατηρούμε είναι ότι η επιμήκυνση των διαπραγματεύσεων, μάλλον επί τα χείρω εξελίσσεται για τους πολίτες, και ιδιαίτερα για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Το πακέτο των 11,5 δισ. έφθασε σχεδόν τα 14 δισ., και μάλιστα, αντί να κατανεμηθεί εξ ημισείας στην επόμενη διετία, έγινε εμπροσθοβαρές και τα περισσότερα μέτρα πρέπει να υλοποιηθούν το 2013. Όλες οι αντιστάσεις της ελληνικής πλευράς κατέπεσαν. Όλες οι πολυδιαφημιζόμενες «κόκκινες γραμμές» διεγράφησαν.

Και τώρα ζούμε με την αγωνία της δόσης των 31,5 δισ. Αν δεν μας τη δώσουν, η Ελλάδα χρεωκοπεί. Ο εφιάλτης που τρία χρόνια προσπαθούμε να αποφύγουμε, θα γίνει πραγματικότητα. Η καταστροφή που θα συντελεστεί θα είναι τρομακτική και αδιανόητη. Και όχι μόνον για την Ελλάδα. Σχεδόν όλοι συμφωνούν ότι μία τέτοια εξέλιξη έχει, τουλάχιστον παρασκηνιακά, αποτραπεί. Θα μας τη δώσουν τη δόση. Όχι ίσως εγκαίρως, όπως ευελπιστούσαμε, αλλά θα μας τη δώσουν. Και θα μας τη δώσουν ολόκληρη. Διαφορετικά, αν μας τη δώσουν τμηματικά και με το σταγονόμετρο, δεν έχει κανένα νόημα.

Και τούτο επειδή οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Τα ταμειακά διαθέσιμα του κράτους επαρκούν ακόμη για περίπου 40 ημέρες. Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών χρειάζεται 23,5 δισ. Για πληρωμή τόκων ομολόγων απαιτούνται άλλα 6 δισ. Φτάνουμε στα 29 δισ. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου προς τους ιδιώτες αγγίζουν τα 8 δισ. Λένε ότι για φέτος θα πληρωθούν 3,5 δισ. Ακόμη κι έτσι ο λογαριασμός δεν βγαίνει. Μας λείπει 1 δισ. Αν προσθέσουμε και τα περίπου 12 δισ. των εντόκων γραμματίων που λήγουν το προσεχές διάστημα -όσο κι αν τα κάνουμε roll over, ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος από όσο το υπουργείο Οικονομικών τον αξιολογεί- καταλαβαίνετε το δράμα, και πόσο σημαντικό είναι να μας δοθεί, τουλάχιστον ολόκληρη, η δόση.

Παίρνουμε λοιπόν ως δεδομένο