Ομολογία ενοχής…

Εδώ και λίγες ημέρες παρατηρούμε την εργώδη δραστηριοποίηση της κυβέρνησης σε επίπεδο υπουργείων Δημόσιας Τάξης, Δικαιοσύνης, Εθνικής Άμυνας, Οικονομικών, ακόμη και Υγείας, προκειμένου να καταπολεμηθεί η απειλή της Χρυσής Αυγής.Στη δημοσιότητα έρχονται έτσι αποκαλύψεις για τάγματα εφόδου, στρατιωτική εκπαίδευσή τους, συστηματική ανοχή και κάλυψη από ορισμένα τμήματα της Αστυνομίας της δράσης των χρυσαυγιτών, συλλήψεις

για παράνομη κατοχή όπλων, κ.α.. Τα φώτα πέφτουν άπλετα στη ΧΑ που σαν κατσαρίδα, αντιδρά σπασμωδικά, επιδιώκοντας να ξαναβρεί το ασφαλές της σκοτάδι, από όπου θα συνεχίσει το ζοφερό της «έργο»…

Ωστόσο αυτές οι αποκαλύψεις προκαλούν και σειρά ερωτημάτων.

Ερώτημα πρώτο: Γιατί έπρεπε να χυθεί το αίμα του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα προκειμένου ο κ. Δένδιας να στείλει στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου τις 32 υποθέσεις όπου εμπλέκεται η ΧΑ; Γιατί αυτό δεν μπορούσε να έχει γίνει νωρίτερα, αμέσως μόλις ξεκίνησαν οι παραβατικές ενέργειες της ΧΑ; Μας λένε: «Γιατί έλειπαν τα πλήρη στοιχεία». Μα έλειπαν τα επιβαρυντικά αυτά στοιχεία και για τις 32 υποθέσεις; Καμία τους δεν είχε ωριμάσει; Ή μήπως η πραγματική αιτία έχει να κάνει με την τότε ατζέντα του κ. Δένδια, που ιεραρχούσε υψηλότερα την… επανακατάληψη των πόλεων από τους… καταληψίες π.χ. δημόσιων χώρων;

Ερώτημα δεύτερο: Γιατί έπρεπε να εκτελεστεί σχεδόν μπροστά στα μάτια των αστυνομικών ένας νέος άνθρωπος (που δεν ήταν το πρώτο θύμα της ΧΑ), προκειμένου να λάβει υπόψη της η ηγεσία του υπουργείου Δημοσίας Τάξης τις καταγγελίες, εδώ και πολύ καιρό, διεθνών ΜΚΟ (όπως της Διεθνούς Αμνηστίας, της Human Rights Watch), οργανώσεων πολιτών και δημοσιογράφων, περί θυλάκων φιλικά προσκείμενων στο εσωτερικό της Ελληνικής Αστυνομίας;

Ερώτημα τρίτο: Γιατί χρειαζόταν να δολοφονηθεί ένας νέος άνθρωπος από έναν δηλωμένο νεοναζί, προκειμένου να αποφασίσει το ΣΔΟΕ να ελέγξει τα οικονομικά της ΧΑ; Δεν ήταν ηλίου φαεινότερο ευθύς εξαρχής, από τότε δηλ. που μπήκε στη βουλή η ΧΑ και ξεκίνησε τα συσσίτια και τους εράνους «μόνο για Έλληνες», ότι υπήρχε θέμα πόρων;

Ερώτημα τέταρτο: Γιατί έπρεπε να μαχαιρωθεί ένας νεαρός μουσικός για να αποφασίσει ο υπουργός Εθνικής Άμυνας να δώσει εντολή στον αρχηγό ΓΕΕΘΑ να διερευνήσει τις πληροφορίες περί εκπαίδευσης των μελών της ΧΑ από εν ενεργεία στελέχη των ενόπλων δυνάμεων; Τόσο επτασφράγιστο μυστικό ήταν;

Ερώτημα πέμπτο: Έπρεπε να υπάρξει πολιτική δολοφονία, για να εισακουστούν επιτέλους οι καταγγελίες, από τον Μάιο του 2012,του διευθυντή του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής ότι συνάδελφός του είναι στέλεχος της ΧΑ και ότι μπορεί να χορηγεί πιστοποιητικά ψυχικής κατάστασης για έκδοση αδειών οπλοφορίας σε μέλη της οργάνωσης, και να διαταχθεί από τον υπουργό Υγείας κατεπείγουσα έρευνα;

Ερώτημα έκτο: Ποιά είναι τελικά η θέση της κυβέρνησης σε σχέση με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο: θεωρεί, όπως ισχυρίζεται σήμερα ο υπουργός Δικαιοσύνης, ότι είναι απαραίτητο; Ή πάλι θεωρεί ότι επαρκεί το υφιστάμενο νομικό οπλοστάσιο, και γιαυτό και «μπλοκάρισε» το νομοσχέδιο Ρουπακιώτη;

Τα ερωτήματα είναι αρκετά, η απάντηση όμως είναι μία: ομολογία ενοχής…

*Η Ρένα Δούρου είναι βουλευτής Β’ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ, υπεύθυνη της ΕΕΚΕ Εξωτερικής Πολιτικής.