ΟΤΑΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο ΝΙΤΣΕ

Το φιλοσοφικό του έργο εκτιμήθηκε κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα, περίοδο κατά την οποία αναγνωρίστηκε ως ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους. Ο λόγος για τον Φρίντριχ Νίτσε ο οποίος γεννήθηκε σαν σήμερα πριν 168 χρόνια. 

Ο Νίτσε γεννήθηκε στις 15 Οκτωβρίου του 1844 στο Ρέκεν, κοντά στη Λειψία. Πέντε ετών έχασε τον πατέρα του ο οποίος ήταν  προτεστάντης πάστορας. Έπειτα από σπουδές κλασικής φιλολογίας στη Βόννη και στη Λειψία, έγινε, σε ηλικία εικοσιπέντε ετών, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας.

Εκεί γνώρισε το έργο του φιλόσοφου Σοπενάουερ και συνδέθηκε φιλικά με τον

μουσικοσυνθέτη Ρίχαρντ Βάγκνερ. Πολύ σύντομα ο Νίτσε θα χαράξει το δικό του δρόμο.

Παραιτείται από τη θέση του στο Πανεπιστήμιο, απομακρύνεται από τις θεωρίες του Σοπενάουερ και διακόπτει τη σχέση του με τον Βάγκνερ.

Ζει μια περιπλανώμενη ζωή, σε μικρές πανσιόν της Ελβετίας, της Ιταλίας και της νότιας Γαλλίας, αφοσιώνεται στην κριτική της μεταφυσικής, της ηθικής, της θρησκείας και των πτυχών του δυτικού πολιτισμού γράφοντας ασταμάτητα.

Έργα του η «Γέννηση της τραγωδίας» (1872), οι «Παράκαιροι στοχασμοί» (1873-1876), το «Ανθρώπινο, υπερβολικά ανθρώπινο» (1878-1879), η «Χαραυγή» (1881), η «Χαρούμενη γνώση» (1882), το «Πέρα από το καλό και το κακό» (1886), η «Γενεαλογία της ηθικής» (1887), το «Λυκόφως των ειδώλων» (1888), ο «Αντίχριστος» (1888), το «Ίδε ο άνθρωπος» (1888) και η ανολοκλήρωτη «Θέληση για δύναμη» (1883-1888). Ανάμεσά τους το κορυφαίο του, το «Τάδε έφη Ζαρατούστρα» (1883-1885).

Πέθανε το 1900, σε ηλικία πενήντα έξι ετών. Τα τελευταία χρόνια τη ζωής του είχε χάσει τα λογικά του.

Ο Νίτσε υπήρξε δριμύτατος επικριτής των κατεστημένων σκέψεων και τάξεων, ιδιαίτερα του Χριστιανισμού. Πληθώρα συγγραμμάτων του γράφτηκαν με οξύ και επιθετικό ύφος, χρησιμοποιώντας πολλούς αφορισμούς. Αναφέρεται συχνά ως ένας από τους πρώτους «υπαρξιστές» φιλοσόφους.