Παραφουσκωμένα μπαλόνια

Όλα μπορώ να τα καταλάβω. Να δηλώνεις ας πούμε ότι θέλεις, μικρότερο και πιο ευέλικτο κράτος, και ν α σχηματίζεις μια κυβέρνηση με 41 μέλη και 52 γενικούς γραμματείς . Όλα επίσης μπορώ να τα συμμεριστώ. Να υποστηρίζεις π.χ. ένα λειτουργικό κυβερνητικό σχήμα και το υπουργικό συμβούλιό του να συνεδριάζει στη χάση και στη φέξη , ενώ τα καίρια υπουργεία να μοιάζουν ότι δουλεύουν μόνο τις ημέρες των επισκέψεων της τρόικας. Συμπάσχω, ακόμα, με τους εξαντλητικούς ρυθμούς εργασίας του προέδρου της κυβέρνησης, που όπως δημοσιοποιείται από το Μαξίμου, τηλεφωνεί ο ίδιος στις 9 το πρωί στους υπουργούς του

και δεν τους βρίσκει στο γραφείο τους. Τέλος ασπάζομαι και ειλικρινά επαινώ την διάθεση του πρωθυπουργού να βάλει στην κορυφή της κυβερνητικής ατζέντας τα προβλήματα της καθημερινότητας των πολιτών.

Υποψιάζομαι ότι προς την τελευταία κατεύθυνση δρομολογείται και η πρωτοβουλία του να συστήσει θέσεις αναπληρωτών υπουργών σε έξι υπουργεία. Είναι ότι ακριβώς έλειπε για να περιβληθεί με φωτοστέφανο αποδοτικότητας η παρούσα κυβέρνηση. Αποτελεί επίσης μια επίδειξη ακατάβλητου σθένους απέναντι στις απαιτήσεις της τρόικας για περιστολές κρατικών εξόδων και περικοπές δημοσίων δαπανών. Είναι η βροντερή απάντηση στους ακρωτηριασμούς που επιβάλει στο δημόσιο σώμα ο Τόμσεν και η παρέα του . Με δυο λόγια «λιάνισμα εσείς, φούσκωμα εμείς». Ένας αποφασιστικός υπερθεματισμός αντίστασης που συμβάλλει στην υπερδιόγκωση του ατίθασου πνεύματος ανεξαρτησίας που διαπερνά όλη την κυβέρνηση και τέμνει εκστατικά την αίσθηση του χρέους της. Το ότι έξι επιπλέον αναπληρωτές υπουργοί καθώς και μια νέα θέση υφυπουργού, σημαίνουν στρατιά νέων συμβούλων, υπουργικά αυτοκίνητα, νέα γραφεία, κόστη εγκατάστασης και λοιπές επιβαρύνσεις , είναι μάλλον ψιλά γράμματα.

Κακά τα ψέματα . Σε άλλες εποχές θα εκλάμβανα τη δημοσίευση σε ΦΕΚ των θέσεων αναπληρωτών σε υπουργεία, στα οποία μέχρι τώρα δεν προβλεπόταν αντίστοιχη δυνατότητα, ως απόπειρα κακού χιούμορ. Τώρα το αντιλαμβάνομαι σαν παράσταση ιλαροτραγωδίας. Το τραγικό είναι ότι το Μαξίμου επικαλείται μνημονιακή επιταγή για εξομοίωση των οργανογραμμάτων των υπουργείων. Το φαιδρό εντοπίζεται στο ποια υπουργεία επιλέχθηκαν για να τοποθετηθούν αναπληρωτές. Ας πούμε ότι στα υπουργεία Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Δικαιοσύνης το Μαξίμου επεδίωκε ένα προπέτασμα καπνού για να τοποθετήσει τοποτηρητές, «βεντούζες» ή «σμπίρους» στους Μανιτάκη και Ρουπακιώτη, οι οποίοι δύσκολα θα μπορούσαν να αντικατασταθούν επειδή τους υποστηρίζει ο Φώτης Κουβέλης. Στα άλλα, όμως;

Χρειάζεται να αποκτήσει αναπληρωτή η Κεφαλογιάννη στο υπουργείο Τουρισμού; Να τον κάνει τι; Μπάτλερ στο προσκεκλημένο της Στίβεν Φράι; Το τον θέλει ο Μουσουρούλης στο Ναυτιλίας; Να διατυπώνει καλύτερα το άρθρα για τις ατομικές συμβάσεις των πληρωμάτων των ναυτικών, μπας και περάσει το νομοσχέδιο στη Βουλή; Τι τον θέλει άραγε και ο Δένδιας; Να τον εκπροσωπεί στις Σκουριές όταν αυτός βρίσκεται στη Νέα Μανωλάδα και αντιστρόφως; Και ακόμα χειρότερα, έχει ανάγκη αναπληρωτή το Μακεδονίας- Θράκης που είχε καταργηθεί και επανιδρύθηκε με αρμοδιότητες και προϋπολογισμό περιπτέρου για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους στη Βόρεια Ελλάδα; Εκτός πια και αν ο Καράογλου θέλει κάποιον για αυτόπτη μάρτυρα ή διαιτητή όταν τσακώνεται με παράγοντες του Ηρακλή Θεσσαλονίκης.

Προφανώς , ο πρωθυπουργός θα ήθελε να έχει ευχέρεια χειρισμών απέναντι και στην πίεση του Βενιζέλου για μεγαλύτερη συμμετοχή δικών του πολιτικών στελεχών στην κυβέρνηση. Αλλά με χατίρια που οδηγούν σε τερατουργήματα δεν λύνονται τα χέρια του. Ειδικότερα όταν στην Ιπποκράτους, έστω και για ξεκάρφωμα , σχίζουν τα ιμάτια τους ότι δεν είχαν ενημερωθεί για αυτή την απόφαση του και, εν πάσει περιπτώσει , «το κυβερνητικό σχήμα δεν πρέπει να «βολεύει» στελέχη, αλλά να είναι λιτό, λειτουργικό και αποτελεσματικό στον μέγιστο βαθμό». Το να του «τη λένε» όσοι διακαώς επιθυμούν να μπουν στη κυβέρνηση είναι μάλλον και μια υπόμνηση προς το Σαμαρά ότι τα παραφουσκωμένα μπαλόνια γεμάτα αέρα κοπανιστό, είναι εύκολο να σκάσουν και να διαλυθούν αιφνιδιαστικά πριν πάρουν καν ύψος.