ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΜΠΑΣΤΑ, ΟΕΟ;

-μια σειρά προσώπων και στιγμών τους που σπάραχνα μέσα από έντυπα και εκπομπές που η απόσυρση τους σηματοδότησε την εξαφάνιση προσώπων, που κάποτε μας κατέκλυζαν με τις εικόνες τους. Μας λείπουν; Δε νομίζω!-

Της Αλεξάνδρας Τσόλκα

Η Πόπη Μαλιωτάκη ή Μπριζολέ, η Στέλλα Μπετζαντάκου, η ευσυγκίνητη Ρούλα Βροχοπούλου, η Αννούλα Φλωρινιώτη, η Γωγώ Γαρουφάλλου, η κ. Ντούβλη, η απόλυτη Τζούλια,

το «απόλυτο αρσενικό» κ. Στέφανος Ορφανίδης, η απόλυτη δημοτική τραγουδίστρια Εφη Θώδη, ο εθνικός ράφτης της Μυκόνου Γιάννης Γαλάτης, η Μαριλένα Παναγιωτοπούλου.

Τόσα πρόσωπα της ελληνικής μεσημεριανής τηλεόρασης (την οποία υπηρέτησα και γλέντησα, να τα λέμε αυτά), ή των έντυπων, με τη διαφορετικότητα στις συμπεριφορές ή και την εκκεντρικότητα, που συχνά γίνονταν ο εύκολος στόχος.

Η κριτική και κυρίως η επίκριση ήταν εύκολη για τον Γαλάτη να τραγουδά το «Καλημέρα ασπρίσει» ή την Μαριλένα Παναγιοτοπούλου να κάνει χλιαρό γάμο, κρατώντας τσάντα-ποτιστήρι ροζ. Με αντίστοιχη τσάντα και διαφάνεια με το στήθος ακάλυπτο, η πανίσχυρη και πάμπλουτη κύρια που όλοι τρέμουν και κολακεύουν, δέχονταν ύμνους ως καλοντυμένη και υπέρκομψη. Η Μπεζαντάκου να γράφει γράμμα στον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας ήταν αστειότητα. Το να μιλεί η κ. Κουντουρα εν ονόματι του ελληνικού λαού, ως εκλεγμένη βουλευτής στην ελληνική Βουλή, είναι άξιον θαυμασμού.

Όλα αυτά τα πρόσωπα «πουλούσαν». Ήταν υψηλές αξίες στην τηλεθέαση και στη προώθηση τευχών. Πάντα ως αστείο, ως τραγελαφικό, ως το διαφορετικό που θα προκύψει απ την ομοιότητα όλων των άλλων. Ώσπου μας κατέλυσαν και έγιναν μονή παργματικότητα εικόνας. Μια μοντέλα με ένα κουνέλι πάντα αγκαλιά, να τσακώνεται με την Σάσα Μπάστα ποια είναι η πιο ωραία. Τραγουδιστές της Αννίτας Πάνια να κάνουν καριέρα η να χλευάζονται σε «στημένες» συναυλίες στα όρια της κακοποίησης, από χαϊδεμένα καλόπαιδα που αισθάνονταν ανώτεροι σε σχέση με τον αποδεδειγμένα διαφορετικό. Μια διασημότητα ισοπεδωτική, όπου το εναλλακτικό ήταν στην ουσία ομότιμο με το σπουδαίο και το υψηλό.

Πόσες φόρες είδατε το Γιάννη Γαλάτη να τραγουδάει, λοιπόν «Καλημέρα ασπιρίνης» και πόσες ακούσατε Μανό Χατζιδάκι σε οποιαδήποτε σύνθεση του;

Και τώρα; Τώρα βουτάμε στο σοβαροφανές, μίζερο, προβλέψιμο και αποδεκτά καθολικό. Τα πολύχρωμα πλάσματα με τις προκλητικές η περιθωριακές συμπεριφορές, με την εκκεντρικότητα η τον διαφορετικό τρόπο ζωής, έχουν κάπου διαποτιστεί σε ένα σύμπαν χαμένων αστέρων αναγνωσιμότητας.

Και πάλι δεν ακούμε Χατζιδάκι σε όποια σύνθεση του. Και χάσαμε και το fun. Άρα; Δεν είμαι σίγουρη πως όλος αυτός ο θορυβώδης, διασκεδαστικός, ενοχοποιημένος θίασος θαυμάτων δε μου λείπει. Ίσως μόνο αν κάποτε οι άνθρωποι των ΜΜΕ κρατούσαμε ένα μέτρο στην έκθεση, στη φτωχοποίηση, στην προβολή προσώπων ώσπου να κάνουμε στάχτη απ’ το κάψιμο, να το διασκεδάζαμε ακόμα λίγο.

σ.σ: Φυσικά από κάνα σάιτ ξώφαλτσα μαθαίνουμε κάνα νέο καυτό. Η κ. Μπάστα και η κ. Αλεξανδράτου έχουν σοβαρές σχέσεις που απολαμβάνουν σε ξαπλώστρες παραλιακά. Η κ. Πα