ΣΠΥΡΟΣ Χ. ΤΑΓΚΑΣ

Από το «σημειωτόν» στο… κατοστάρι!

Οι προχθεσινές πρώτες κινητοποιήσεις των εργαζομένων και όχι μόνο, αλλά, και ελεύθερων επαγγελματιών, ανέργων, συνταξιούχων κ.λπ. σηματοδοτούν -αν μη τι άλλο- και επίσημα το τέλος της «περιόδου ανοχής» απέναντι στην κυβέρνηση και, άρα, ανοίγουν την «αυλαία» μιας νέας περιόδου για τα πολιτικά και κοινωνικά πράγματα στην Ελλάδα. Ήγουν: η «επιστροφή» του κόσμου στους δρόμους και τις πλατείες της χώρας έρχεται να υπενθυμίσει ξανά ότι οι γνωστές διαχωριστικές γραμμές («μνημόνιο – αντιμνημόνιο»),

που είχαν αφεθεί λόγω των «διπλών εκλογών» και του καλοκαιριού, τρόπον τινά, στο «περιθώριο», όχι μόνο υπάρχουν, αλλά, επανέρχονται πείσμονες στο «προσκήνιο» και είναι αυτές – τούτες που θα παίξουν και τον καταλυτικό ρόλο, το προσεχές διακριτό χρονικό διάστημα…

Αυτή την φορά, ωστόσο, ενισχύονται ακόμη περισσότερο από δυο ακόμη παράγοντες : πρώτον, από το εκρηκτικό κλίμα που επικρατεί και σε άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου (βλ. Ισπανία και Πορτογαλία) όπου οι πολιτικές συνθήκες και οι συσχετισμοί δυνάμεων είναι καταφανώς πιο ώριμοι απ’ ότι στην Ελλάδα και, δεύτερον, από την απροσδόκητη επαναφορά των καταγγελιών και των… «σκιών» περί διαφθοράς και πλουτισμού πρωτοκλασάτων στελεχών της πολιτικής ζωής. Ειδικώς το δεύτερο, σε μια λεπτή, όντως, φάση για τα ελληνικά πράγματα, έρχεται να εντείνει την καχυποψία των πολιτών απέναντι στις προθέσεις των κυβερνώντων και «απονομιμοποιεί», εν πολλοίς, την ανάγκη για σκληρά μέτρα που προτάσσει με πρωτοφανή σθεναρότητα ο ίδιος ο πρωθυπουργός…

Το… «χτύπημα» στον πρόεδρο της Βουλής, Ευ. Μεϊμαράκη, σε μια συγκυρία που το Κοινοβούλιο καλείται να πάρει μείζονες αποφάσεις και να περάσει επώδυνα μέτρα, εκτός από τον… «ισχυρό συμβολισμό» που έχει, στοχεύει εμμέσως πλην σαφώς τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Ο κ. Μεϊμαράκης υπήρξε -παρά τις αντίθετες απόψεις- προσωπική επιλογή του Αν. Σαμαρά και, άρα, σημειολογικά και ουσιαστικά όλοι εκείνοι που… «στοχεύουν» τον Ευ. Μεϊμαράκη στοχεύουν στην αποδυνάμωση του Προέδρου της Κυβερνήσεως. Δεν είναι, βεβαίως, σίγουρο ότι αυτές οι καταγγελίες θα αποδώσουν, εν τούτοις, η ζημιά έχει, ήδη, γίνει : οι «ασκοί του Αιόλου» άνοιξαν και το επόμενο διάστημα το «πολιτικό σύστημα» θα δεχτεί αφόρητη πίεση τόσο για το «ήθος» του, όσο, και για την «ποιότητα» των επιβουλών που επιχειρεί. Να γιατί, λοιπόν, ο «δεύτερος» παράγοντας μπορεί να παίξει πιο καθοριστικό ρόλο από τον «πρώτο» : ενώ ο «πρώτος» είναι ένα παράλληλο πολιτικό γεγονός και έπρεπε να παραδειγματίζει έρχεται ο «δεύτερος» να ενδυναμώσει τα εγχώρια συμπλέγματα περί «Ανηθικότητας της Πολιτικής», να μεγαλώσει την σύγχυση και να εξωθήσει, ακόμη, και σε «απολίτικα» άκρα. Όθεν: το σενάριο περί «αποσταθεροποίησης» έχει μια βάση και ’κει που όλα πήγαιναν… σημειωτόν (!), από εδώ και στο εξής να πηγαίνουν πολύ – πολύ γρήγορα…