ΣΠΥΡΟΣ Χ. ΤΑΓΚΑΣ

Είναι ο… «Έβερτ του ΠΑΣΟΚ» ή όχι;

Αν και το ΠΑΣΟΚ έχει ουσιαστικά και φαινομενικά «τελειώσει» από καιρό, εν τούτοις, συνεχίζει να… υπάρχει χωρίς να συμβαίνει αυτό – τούτο που επιδιώκουν και επιθυμούν οι «άσπονδοι φίλοι» του : δεν πεθαίνει και δεν ενταφιάζεται στις σωρούς των κεκοιμένων πολιτικών σχηματισμών της ελληνικής ιστορίας! Και αυτό ισχύει για ένα απλό, όσο, και σημαντικό λόγο : Σε μια εποχή μεταβολής και γενικότερης πολιτικής και ιδεολογικής ένδειας όπου, αφενός, το «νέο» αναζητείται, περίπου, ως «μάννα εξ ουρανού»

και, αφετέρου, αυτό το ίδιο το «νέο» δεν ευρίσκεται πουθενά λόγω της βαθιάς κρίσης και της επιφαινόμενης καθολικής αμφισβήτησης, το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να υπάρχει, διότι, είναι αναγκαίος και απαραίτητος συντελεστής στην διακυβέρνηση της χώρας. Χωρίς αυτό το «εγχώριο συστημικό σύμπλεγμα» θα ομοιάζει με «κολοβή αλεπού» και θα είναι αδύνατο να κατευθύνει τα πράγματα.

Ήγουν: ο μόνος λόγος που το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να υπάρχει είναι γιατί πρέπει –θες κακά, θες στραβά- να κυβερνηθεί η χώρα. Άρα, όσοι θεωρούν και επιθυμούν σφόδρα την διάλυση και τον «θάνατο» του, πάλαι ποτέ, γηραιού σχηματισμού, «ιλαρώς διαπλέουν τον Ωκεανόν»: σχεδιάζουν χωρίς τον ξενοδόχο! Θα πρέπει, λοιπόν, να εκλείψει και αυτός – τούτος ο «έσχατος λόγος», ώστε, το ΠΑΣΟΚ να μην χρειάζεται, πλέον, και ύστερα απ’ αυτό να… «πεθάνει» στην ησυχία του. Αλλά για να συμβεί αυτό, πρέπει πρώτα να προχωρήσει, έστω, προσχηματικά η «ανασύνθεση της δημοκρατικής παράταξης» ή να δημιουργηθεί τέτοια εμπλοκή στο σημερινό πλαίσιο διακυβέρνησης, ώστε, να είναι αδύνατη η …συνέχιση της πολιτικής με αυτά τα μέσα! Μπορεί, μάλιστα, να συμβούν και τα δύο ταυτόχρονα ως αδήριτη ανάγκη των καιρών. Κάτι τέτοιο, όμως, ενώ η χώρα περιμένει την… «επόμενη δόση» των σκληροτράχηλων δανειστών για να κρατηθεί όρθια, είναι, σχεδόν, αδύνατο να συμβεί.

Όθεν: θέλουμε να βλέπουμε το «δέντρο» και να χάνουμε το «δάσος». Και μπορεί το ΠΑΣΟΚ να είναι ο «μεγάλος ασθενής» του πολιτικού μας συστήματος, αλλά, -φευ, δεν είναι ο μόνος σοβαρός «ασθενής». Σε ένα σύνθετο, όσο, και ασταθές κομματικό – πολιτικό φάσμα που θυμίζει, πράγματι, εντατική νοσοκομείου, αν φύγουν… οι «ασθενείς», τότε, θα μείνει μόνη της η εντατική! Και (πάλι τότε), αυτοί που χαίρονται με την κατάντια της πολιτικής, είτε, γιατί διορατικά την είχαν από καιρό προβλέψει, είτε, γιατί, δεν χώραγαν μέσα στην κατάντια της, θα αναγκαστούν εκ των πραγμάτων να αναζητούν ξανά… «ασθενείς»!! Κοντολογίς, γίνεται σαφές, ότι πολιτική διαδικασία στην Ελλάδα δεν γίνεται χωρίς κάποιος να ασθενεί βαρέως. Αυτό φαίνεται να το γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευ. Βενιζέλος και γι’ αυτό και μόνο συνεχίζει να επιμένει. Επομένως, η «λίστα Λαγκάρντ» είναι μια «καμπή» μέσα στην… «γενικότερη καμπή» και ολίσθηση που, ήδη, υπάρχει και θα ξεπεραστεί με τον αντίστοιχο τρόπο. Βεβαίως, δεν είναι άνθρακες ο θησαυρός της λίστας, – κάθε άλλο, εξυπηρετεί μείζονες αλήθειες και σκοπιμότητες(!), αλλά, μάλλον, δεν ήρθε ακόμη και η ώρα του ΠΑΣΟΚ για να πεθάνει. Ο