ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ

Το κλίμα και ο… γάιδαρος.

Η αλλαγή στο κλίμα που διαμορφώνεται στην Ευρώπη σχετικά με το ελληνικό ζήτημα δεν είναι προφανώς αποτέλεσμα των επαφών και συναντήσεων του Έλληνα πρωθυπουργού με τους Ευρωπαίους ηγέτες και θεσμικούς παράγοντες. Η στάση που κρατάει ο κ. Σαμαράς, εκείνη του «καλού παιδιού» που παραδέχεται ότι έκανε λάθος όταν αντιπολιτευόταν το πρώτο Μνημόνιο και διαβεβαιώνει για την πιστή τήρηση των συμφωνημένων, παίζει οπωσδήποτε

το ρόλο της. Ωστόσο δεν είναι αρκετή για να καθορίσει τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύονται οι ευρωπαϊκές δυνάμεις στις σχέσεις τους με την Ελλάδα.

Αντίθετα, τα πολλά και μεγάλα για τα οποία εντείνονται οι διενέξεις σε Ευρωπαϊκό επίπεδο (η συγκρότηση του Γαλλο – Ιταλικού μετώπου, η Γερμανική επιδίωξη για περαιτέρω ευρωπαϊκή ενοποίηση και κεντρικό έλεγχο, η διαμάχη ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Γερμανική Bundesbank όπως αναδείχτηκε και στις πρόσφατες αποφάσεις που ανακοίνωσε ο Μ. Ντράγκι) διαμορφώνουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται τα ζητήματα που ενδιαφέρουν άμεσα τη χώρα μας.

Φαίνεται ότι οι τελευταίες εξελίξεις κάνουν το πλαίσιο αυτό πιο ευνοϊκό σε σύγκριση με το προηγούμενο διάστημα. Αλλά το πρόβλημα που δεν λύνεται με την αλλαγή κλίματος είναι το πώς θα οδηγηθεί σε βιώσιμη κατάσταση η ελληνική κοινωνία και οικονομία εφαρμόζοντας ένα τόσο σκληρό πρόγραμμα όπως αυτό που απαιτείται για να παραμείνει στο ευρωπαϊκό παιχνίδι η χώρα.

Το «σπιράλ θανάτου» μέσα στο οποίο είναι ήδη εγκλωβισμένη (και τώρα, με τα νέα μέτρα, καλείται να μπει πιο βαθιά) η ελληνική οικονομία, έχει συντριπτικές επιδράσεις στην κοινωνία αλλά και στο πολιτικό σύστημα. Καμία κοινωνία και κανένα πολιτικό σύστημα δεν μπορούν να αντέξουν 7 ή 8 συνεχόμενα χρόνια ύφεσης και περικοπών.

Αλλά και αν ακόμα «άντεχε» η χώρα, κανείς δεν εγγυάται ότι οι συνθήκες θα μας επιτρέψουν να παραμείνουμε εντός ευρωπαϊκής παιδιάς. Κατ΄αρχάς το «πακέτο» του νέου Μεσοπρόθεσμου δεν είναι βέβαιον ότι θα αποκαταστήσει τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Ειδικά εάν η ύφεση, όπως προβλέπεται, βαθύνει κι άλλο, πράγμα που σημαίνει ότι θα απαιτηθεί μια νέα παρέμβαση, ένα νέο «κούρεμα» και μια καινούργια συμφωνία. Και πάντα, βέβαια, τα πράγματα θα εξαρτώνται από την έκβαση των «μαχών» που θα δίνονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο για τον τρόπο αντιμετώπισης της ευρωπαϊκής κρίσης. Χωρίς να μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να αποτελέσει η χώρα μας την «Ιφιγένεια» για να πνεύσει ούριος άνεμος στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και το χτίσιμο της νέας Ευρώπης.

Καλή η αλλαγή του κλίματος, αλλά ο γάιδαρος πάντα παραμονεύει…