ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΗΛΟΣ

Ευρωστοίχημα

Οι προβλέψεις δεν είναι ότι το ευκολότερο όταν πρόκειται για την Ευρώπη. Το αποκαλύπτει και το Εuro 2012 που διεξάγεται στη Πολωνία και την Ουκρανία. Παρότι στο ποδόσφαιρο υπάρχει η επιλογή μόλις τριών πιθανών αποτελεσμάτων μεταξύ δύο ομάδων και χρειάζεται κανείς επιφοίτηση ή «κληρονομικό χάρισμα» για να το προβλέψει, τι μπορεί, άραγε , να προφητεύσει οποιοσδήποτε για το τι επιφυλάσσει το μέλλον σε 17 ή 25 Ευρωπαίους εταίρους που βρίσκονται σε μπλεγμένοι σε ένα γιγαντιαίο πολιτικό στοίχημα; Για την ώρα. Βέβαια, στην Ευρώπη παίζει δραματικά μόνο ένα αποτέλεσμα: Νίκη ή

ήττα. Δηλαδή, πολιτική ένωση ή αποσύνθεση. Πράγμα που προϋποθέτει ισοπαλία, διάβαζε συμβιβασμό, σε όλα τα επίπεδα για τη πρώτη εκδοχή και τη διακοπή του ματς για τη δεύτερη. Άρα το στοίχημα είναι εξ΄αρχής παρακινδυνευμένο παρά το ιστορικό ποντάρισμα με τη μορφή επένδυσης που έχει γίνει πάνω του.

Για διαφορετικούς λόγους, οι μεγάλες ομάδες από το Βερολίνο, το Παρίσι, τις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη αποδείχθηκαν στο γήπεδο αναιμικές, άτολμες, ανακόλουθες και τεχνικά καταστροφικές. Έπιασε και η μπόρα της διεθνούς οικονομικής κρίσης και από το τσουκου –τσούκου μπολ πέταξαν κακόβουλα τη μπάλα στη κερκίδα με ένα παράλογο σαδισμό, απειλητικό για όλους τους Ευρωπαίους θεατές. Αυστηρότητα, ηθικολογία, εκφοβισμός , ενοχοποίηση των οικονομικά ασθενέστερων χωρών με παράλληλη απομείωση των εισοδημάτων και των υλικών απολαβών των πολιτών τους ήταν τα πρώτα αποτελέσματα της άφρονης τακτικής των δογματικών Ευρωπαίων αφεντικών. Ακολούθησαν η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, η περιστολή του δημόσιου χώρου και ο καιροσκοπικός στιγματισμός των αδύναμων κρίκων σαν την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία. Γεγονός που απέκρυπτε ότι η προσήλωση στα ιδεώδη της δημοσιονομικής ορθοδοξίας ήταν στη πραγματικότητα μια ευάλωτη ασυμμετρία. Δίχως μηχανισμούς αντιμετώπισης κρίσεων, με προβληματικό κοινό νόμισμα αλλά κυρίως χωρίς κοινή οικονομική και πολιτική διακυβέρνηση , αναπόφευκτα η υπόσχεση της ευημερίας έγινε παγίδα. Με τη Ισπανία και προσεχώς την Ιταλία στο πάγκο των χρεών το τεχνητά συγκολλημένο συγκρότημα οδεύει στην πανωλεθρία. Δεν υπάρχει άλλωστε ομάδα που να δουλεύει προς όφελος ενός πρωταγωνιστικού μέλους της , εν προκειμένω τη Γερμανία, και να μην διαλυθεί αργά ή γρήγορα.

Η αλήθεια είναι ότι όξυνση της κρίσης αποκαλύπτει ότι οι συνήθεις ύποπτοι που χαλάνε τη μόστρα του υγιούς, τακτοποιημένου και προνομιακά πλούσιου τμήματος της ευρωζώνης πληθαίνουν ραγδαία. Με την επιφυλακτική στην ιδέα βαθύτερης ευρωπαϊκής ενοποίησης Γερμανία και την αμφίσημη στη προοπτική της υπερεθνικής ολοκλήρωσης Γαλλία το σύστημα κοντεύει να σμπαραλιάσει. Με περισσότερες ζημιές παρά οφέλη και για τους δύο. Αναπόφευκτα επαναξιολογούν τώρα την επιτάχυνση της ενοποίησης που θα οδηγήσει σε «Ευρώπη πολλαπλών ταχυτήτων». Καλύτερα όμως ένα όχημα που θα κινείται παρά στουκαρισμένο με πολλαπλές βλάβες. Σε αυτό το πλαίσιο στο μηχανουργείο, παρά το προπονητικό κέντρο, των Βρυξελλών προετοιμάζουν πακ