Δυναμική - ψυχραιμία - αποφασιστικότητα

Του ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΛΑΜΠΑΚΗ, Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης

Μέσα από την απόγνωση και την ψυχική προσέγγιση της εκδίκησης σε όποιον ευθύνεται για το κατάντημά μας ακούγονται διάφορα που, όμως, ελάχιστα από αυτά διαμορφώνουν πρόταση για λύση του πολυσύνθετου και δαιδαλώδους προβλήματος επιβίωσης της χώρας μας και του λαού μας.

Το ναι ή όχι στη δανειακή σύμβαση έχει δημιουργήσει πολέμιους και υπερασπιστές ανάλογα

με την πολιτική ιδεολογία του καθενός. Στην περίπτωση των μεγάλων αστικών κομμάτων αυτό συμβαίνει εξαιτίας της υπολογιστικής πρακτικής του οικονομικού μεγέθους που, πιθανώς, θα επιφέρει την κοινωνική ανατροπή και εντέλει τη διάλυση του κράτους.

Απέναντι σε αυτές τις συμπεριφορές των πολιτικών κομμάτων μας και των εκπροσώπων τους (που πολιτικά ο λαός έχει την ευκαιρία να ανταποδώσει, σε όσους ευθύνονται, ό,τι τους αξίζει για το κατάντημα της χώρας) ο λαός έχει υποχρέωση και δικαίωμα να προσδιορίσει τα στοιχεία που θα διαμορφώσουν έναν ανοικτό δίαυλο, ο οποίος θα οδηγήσει σιγά- σιγά στην ανάπτυξη και στην παραγωγή πλούτου.

Η ανάλωση σκέψεων στη δημιουργία π.χ. ενός νέου κομματικού χώρου κεντροδεξιού δεν φέρνει νέα ιδεολογικά σχήματα, αφού αποδεδειγμένα η κεντροαριστερά δεν κατάφερε να λύσει και πολλά προβλήματα.

Διότι, για μένα, δεν υπάρχουν ιδεολογίες αλλά κοινωνικοοικονομικά σχήματα που μορφοποιούνται ανάλογα κάθε φορά γύρω από ένα πολιτικό «πολυεργαλείο», το οποίο δίνει λιγότερο ή περισσότερο κοινωνικό κράτος πάνω στη βάση τής εκάστοτε οικονομίας και των δυνατοτήτων ανάπτυξής του.

Αυτό που πρέπει να δούμε μετά από την άγρια θέσπιση των οικονομικών μέτρων είναι ότι, όποια λύση και αν επιλέξουμε, οι θυσίες περίπου είναι ίδιες. Άρα, αυτό που μένει είναι να εκμεταλλευτούμε την ούτως ή άλλως θέσπιση των σκληρών αριθμών, να αναπτύξουμε τον πρωτογενή τομέα, τον τουρισμό, τη ναυτιλία μας, την πράσινη ενέργεια, το μυαλό, τελικά, του Έλληνα που υπερέχει.

Να κερδίσουμε χρόνο μέσα από την εμφαινόμενη ψήφιση της δανειακής σύμβασης στη Βουλή και στους επόμενους μήνες προσαρμοσμένοι στα ελάχιστα ποσά των μισθών και των συντάξεων να ετοιμάσουμε τη διοικητική μηχανή και τη δημιουργία ενός κράτους που μέσα από τον αναγκαστικό ορθολογισμό των οικονομικών μεγεθών θα δαπανηθούν λιγότερα σε μισθούς και συντάξεις, σε φάρμακα και νοσήλια, στην εκπαίδευση (8.000 λιγότεροι φοιτητές ετησίως) κ.λπ.

Με την ταυτόχρονη υπόλοιπη μείωση δημοσίων δαπανών, όπως στην εθνική άμυνα, είναι πλέον το βέβαιον ότι αν εγκαταλείψουμε μετά από λίγους μήνες έχοντας εφαρμόσει τα περισσότερα του απάνθρωπου, κατά τα άλλα, μνημονίου, θα μπορέσουμε μέσα από τις νέες δομές στην ενδεχόμενη άτακτη χρεοκοπία να αποφύγουμε την εξαθλίωση, πληρώνοντας τις μικρές συντάξεις και μισθούς, και βέβαια την κοινωνική έκρηξη.

Ως μικρό παράδειγμα, θα μου επιτρέψετε να φέρω τον δήμο μας, όπου σε 12 μήνες ξοφλήσαμε 4 περίπου εκατομμύρια σε άσχημη εποχή χωρίς να χρεωθούμε στο ελάχιστο, αναπτύξαμε την πράσινη ενέργεια μειώνοντας σε προγράμματα χρηματοδότησης για ενε