Ένας υπέροχος όμιλος στον Γέρακα!

Γράφει η ΑΡΤΖΗ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

Όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι! Αυτή η επιτυχημένη ατάκα μάς έρχεται στον νου, όταν ανακαλούμε στη μνήμη μας την επίσκεψή μας στο δεύτερο αρχαιότερο ερασιτεχνικό αθλητικό ιππικό σωματείο, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, στην Ελλάδα, στον Ιππικό Όμιλο Αθηνών στον Γέρακα. Η φράση εκφράζει τα μέλη του ομίλου και όσους εργάζονται σε αυτόν. Και εξηγούμαστε:

Με όσους μιλήσαμε, γενικό γραμματέα, πρόεδρο, υπεύθυνο εγκαταστάσεων, προπονητές, μέλη, αλλά και αθλητές, όλοι, μα όλοι, έβγαζαν μια πηγαία και αυθεντική αγάπη για τον όμιλο, τα άλογα και, κυρίως, για την ιππασία. Πώς λέμε άνθρωποι της ιππασίας, σνομπ, με ψηλά τη μύτη και τουπέ; Ε, καμία σχέση!
Το περασμένο Σάββατο βρεθήκαμε στις εγκαταστάσεις του ομίλου, όπου διεξαγόταν Αγώνας Ανάπτυξης. Επρόκειτο για μια σημαντική στιγμή, γιατί είχαν να διεξαχθούν αγώνες στον όμιλο τέσσερα χρόνια. Παρόντες ήταν μεγάλα ονόματα του ιππικού χώρου. Στους φίλους που παρευρέθησαν στη γιορτή, γιατί μόνο έτσι θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει το κλίμα που επικρατούσε, εκτός από τα μέλη, ήταν και επώνυμοι από τον καλλιτεχνικό χώρο.
Εκτός από τον υπέροχο αγωνιστικό χώρο, που είχε την τιμητική του και μονοπωλούσε το ενδιαφέρον των θεατών, και οι υπόλοιποι χώροι του ομίλου δεν πήγαιναν πίσω. Τα δικά μας φλας τράβηξαν τα υπέροχα άλματα στα εμπόδια. Αφήσαμε για λίγο τον ενδιαφέροντα αγώνα και περιπλανηθήκαμε στους υπόλοιπους χώρους με τη συνοδεία του υπεύθυνου εγκαταστάσεων, Γιώργου Αρτσέτου.
Στους στάβλους, όπου δέσποζε το λευκό και το κόκκινο, τα άλογα στήνονταν υπερήφανα να τα φωτογραφήσουμε και αυτό μαρτυρούσε πόσο καλά ήταν και τα ίδια. Πρόθυμα έσκυβαν το κεφάλι και στους μικρούς φίλους για να τα χαϊδέψουν, ενώ εντύπωση μας έκανε και η  τρυφερότητα με την οποία τα χάιδευε και ο κ. Αρτσέτος.
Στους διαδρόμους, αναβάτες με τις χαρακτηριστικές στολές τους χάιδευαν και αυτοί τα άλογα που μόλις είχαν βάλει τα δυνατά τους για να βγάλουν ασπροπρόσωπους τους συναθλητές τους. Προπονητές αγκάλιαζαν και επιβράβευαν τις προσπάθειες των αθλητών τους, αλόγων και αναβατών μαζί. Συχνά περνούσαν από μπροστά μας τα υπέροχα άτια και ευλόγως απορούσαμε πώς τα κατάφερναν και συνεργάζονταν μαζί τους οι αθλητές, αλλά και πόσο υπέροχη σχέση δημιουργείται μεταξύ του αλόγου και του αναβάτη. Πιο πέρα, κάποια άλογα –που μόλις είχαν τελειώσει τον αγώνα– δέχονταν τις περιποιήσεις των υπευθύνων ή των αναβατών τους που τα δρόσιζαν με ένα ντους.
Υπέροχος ήταν και ο χώρος του κλειστού ιπποδρομίου, όπου διεξάγονται τα μαθήματα της σχολής και γίνονται προπονήσεις, ακόμα και όταν ο καιρός δεν επιτρέπει το ανοιχτό ιπποδρόμιο. Ενώ όλος ο κόσμος απολάμβανε το θέαμα στον εξωτερικό χώρο μπροστά από το κυλικείο, όντας καθισμένοι ανάμεσα σε πανέμορφα λουλούδια και μέσα στο πράσινο, εμείς μπήκαμε στον εσωτερικό χώρο, εκεί όπου συγκεντρώνονται τα μέλη, οι αθλητές και οι φίλοι της ιππασίας κατά τους χειμερινούς μήνες. Ένας χώρος ζεστός, με το τζάκι να επιτείνει την αίσθηση αυτή, ενώ το ενδιαφέρον μας τράβηξαν οι τε