Η απάτη του «εκσυγχρονισμού» ή ο εκσυγχρονισμός της απάτης;

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου

Δε θα χρειαζόταν ίσως κανένα παραπάνω σχόλιο για να περιγραφεί ποια ήταν η ποιότητα των ανθρώπων που μας κυβερνούσαν από 1996 έως το 2004. ‘Ηταν η περίοδος κατά την οποία εκλάπησαν ευθέως μέσω του χρηματιστηρίου τεράστια ποσά από την τσέπη των Ελλήνων πολιτών, οργανώθηκε περίτεχνα η απάτη του ευρώ, της Ευρωζώνης και της ΟΝΕ και στήθηκε το μεγαλύτερο πάρτι αναδιανομής τεράστιων ποσών σε λίγες τσέπες ημετέρων. Είναι αλήθεια πως δε χρειάζεται άλλο σχόλιο. Αρκεί μονάχα να παραθέσουμε πραγματικά περιστατικά για ανθρώπους που ήταν προσωπικές επιλογές του Σημίτη

και τώρα αποκαλύπτονται ως «μέτρ» κάθε πιθανής και απίθανης παρανομίας, κομπίνας, απάτης και οποιασδήποτε άλλης έκνομης συμπεριφοράς.

Το χορό άνοιξε ο Θόδωρος Τσουκάτος. Πήρε λέει μία βαλίτσα ενός εκ. μάρκο από τη γερμανική εταιρεία-μήτρα της διαφθοράς χρήματα τα οποία ουδέποτε μάθαμε, σε ποιο συρτάρι, τσέπη ή χοάνη κατέληξαν. Ο πάλαι ποτέ πανίσχυρος υπουργός του Σημίτη Άκης Τσοχατζόπουλος βλέπει τον κόσμο πίσω από τα κάγκελα για αδικήματα απίστευτα σε μια ευρωπαϊκή ευνομούμενη χώρα, ταιριαστά πάντως για μια χώρα του αφρικανικού κέρατος ή μια κοινωνία πρωτογόνων φυλών σε ηπείρους απ’ τις οποίες μας χωρίζουν περισσότερες από δύο θάλασσες. Αλλά και τα άμεσα παιδία του Σημίτη ξεπροβάλουν σα «μπουμπούκια» κάθε έκνομης δραστηριότητας, άριστα υποδείγματα της ποινικής δικονομίας. Θυμηθείτε ποιοι μας κυβερνούσαν: ο Τάσος Μαντέλης, με ουκ ολίγα μπλεξίματα με τη δικαιοσύνη και με περιοριστικούς όρους όσον αφορά την είσοδο και την έξοδό του από τη χώρα. Ο Γιάννης Ανθόπουλος, κάποτε υφυπουργός Παιδείας τώρα διωκόμενος για τοκογλυφία παρακαλώ, κάποτε κήρυκας του «εκσυγχρονισμού», τώρα ευρισκόμενος προ της υποχρέωσης να απολογηθεί γιατί το μόνο που κατάφερε και αυτός και όλη η συμμορία που μας σύστησε το 1996 ο αρχιδιαπλεκόμενος της οδού Αναγνωστοπούλου, το μόνο που κατάφεραν- ή, το μόνο που προσπάθησαν στην ουσία ήταν να «εκσυγχρονίσουν» την απάτη. Και όταν οι άξιοι τιμωρίας μετατρέπονται σε τιμητές, οι «πληβείοι» επαναστατούν και ξεφυτρώνουν από παντού «Ροβεσπιέροι». Και τότε δε μπορείς, άσχετα αν συμφωνεί ή διαφωνείς με τους «Ροβεσπιέρους» να στοιχηθείς στις μεθόδους τους. Γιατί όπως και να το κάνουμε η θέση των κλεφτών και των απατεώνων είναι στη φυλακή και όχι σε δημόσια αξιώματα.