Η ευκαιρία του Σαμαρά…

Του ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ

Είναι η τελευταία ευκαιρία της Ελλάδας με την κυβέρνηση Σαμαρά να παραμείνει (η χώρα) στη ζωή και στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Η προσωπική μας θέση, στην οποία έχουμε καταλήξει μετά από χρόνια διαδρομής και εκτίμησης γεγονότων και πληροφοριών, είναι ότι είναι παραμύθια της Χαλιμάς τα περί τελευταίας ευκαιρίας κ.λπ.
Η ευκαιρία του ίδιου του Αντώνη Σαμαρά, να

δείξει ότι διαφέρει από πολιτικά ανθρωπάρια τύπου Κωστάκη Καραμανλή και Γιωργάκη «συγκατοίκου» Παπανδρέου, ναι. Είναι ασφαλώς η τελευταία του (ανεξάρτητα από το αν θα ξανακερδίσει εκλογές) ευκαιρία και συμπίπτει με την πρώτη του, αφού τώρα εξελέγη και διορίστηκε με τη στήριξη των άλλων κομμάτων πρωθυπουργός. Στο παρελθόν, και κυρίως στο εξωτερικό, και άλλοι πολιτικοί τοποθετήθηκαν σε θέση πρώτου στις χώρες τους από ομάδες ισχυρές που πίστευαν ότι θα υπηρετήσουν πιστά τις δικές τους επιθυμίες και πολιτικές.
Όμως, εκείνοι κάθισαν στην καρέκλα, πήραν έναν καθρέφτη, κοιτάχτηκαν και είπαν: «Η Ιστορία θα γράψει για εμένα στη θέση αυτή και εμένα θα κρίνει, όχι αυτούς που, αφανώς ή εμφανώς, με βοήθησαν να πάρω τη θέση». Και άλλοι απλώς έκαναν μια γκριμάτσα θλίψης και συνέχισαν τη θλιβερή τους πορεία, άλλοι πήραν ανάποδη στροφή. Στα δικά μας, τη θλιβερή γκριμάτσα έκανε ο Κωστάκης Καραμανλής, ο Γιωργάκης «συγκάτοικος» Παπανδρέου, ο Σημίτης, ο Μητσοτάκης και άλλοι σε άλλα επίπεδα. Ο παλαιός Καραμανλής δεν την έκανε. Ούτε έως έναν βαθμό και ο Ανδρέας Παπανδρέου, ανεξάρτητα από τον δρόμο α λά Στρος Καν που πήρε… Τόσο απλά είναι τα πράγματα για τον Αντώνη Σαμαρά και τόσο δύσκολα να πάρει το φραγγέλιο…
Γιατί λέμε ότι δεν είναι για τη χώρα τελευταία ευκαιρία; Διότι κάθε τόσο μας σερβίρουν απ’ έξω και μια «τελευταία» ευκαιρία. Η αναγνώστρια Μαρία Μουγιακάκου μας έστειλε κάτι  σχετικό για να μας θυμίσει τις ευκαιρίες αυτές. Ιδού ένα απόσπασμα που αναφέρεται σε δάνειο του 1843: «Για να είναι σίγουροι ότι το μνημόνιο θα εφαρμοστεί κατά γράμμα, οι πρεσβευτές απαιτούν να παρευρίσκονται στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου που θα εγκρίνει τα μέτρα και να παίρνουν ανά μήνα λεπτομερή κατάσταση της πορείας εφαρμογής τους, αλλά και των ποσών που εισπράττονται (σ.σ. ε όχι, δεν γίνεται, πλάκα μας κάνουν…).
Για να μην τα πολυλογώ, σας αναφέρω τα βασικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση μέσα στο 1843 σε εφαρμογή του τότε μνημονίου. Κάθε ομοιότητα με την εποχή μας, είναι εντελώς τυχαία και πέραν των προθέσεων του ιστορικού που τα κατέγραψε:
1. Απολύθηκε το ένα τρίτο των δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν 20% οι μισθοί όσων παρέμειναν (σ.σ. όπα…).
2. Σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων, που τότε δεν δίνονταν στο σύνολο του πληθυσμού αλλά σε ειδικές κατηγορίες (σ.σ. αμάν…).
3. Μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες, μειώθηκε δραστικά ο αριθμός των ένστολων και αντί για μισθό οι στρατιωτικοί έπαιρναν χωράφια (σ.σ. και όχι τα βουνά…).
4. Επιβλήθηκε προκαταβολή στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος και της «δεκάτης», που ήταν ο φόρος για την αγροτική παραγωγή (σ.σ. από τότε έ…).
5. Αυξήθηκαν οι δ