Η θεά Αθηνά, από σύμβολο σοφίας, σύμβολο πανουργίας

Της Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ του Νομού Ηλείας, ΕΦΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ

Η κενότητα του πολιτικού λόγου που εκφράζεται τη μετεκλογική περίοδο από τα στελέχη της τρικομματικής μνημονιακής κυβέρνησης γίνεται προσπάθεια να ωραιοποιηθεί με βαρύγδουπες αρχαιοελληνικές λέξεις, όρους και πρόσωπα-σύμβολα ή μυθικούς ήρωες και θεούς του ελληνικού δωδεκάθεου. Η γλώσσα μας έχει υποστεί βάναυση κακοποίηση, καθώς μέσα από τον πλούτο της «καλείται» να καλύψει και να δικαιολογήσει επιλογές πολλές φορές αντίθετες με το περιεχόμενο των εννοιών και των ονομάτων.

Έτσι, η Αριάδνη, που βοήθησε τον Θησέα να βγει από

τον Λαβύρινθο, έγινε στις μέρες μας συνώνυμη με τον… συμβολαιογράφο στον οποίο πρέπει όλοι να προσέρχονται για να δηλώσουν την όποια μεταβολή της οικογενειακής τους κατάστασης. Και η γλαυκώπις θεά Αθηνά ήρθε να συνδράμει το έργο του Υπουργείου Παιδείας δίνοντας το όνομά της στο μεγαλεπήβολο σχέδιο για την Ανώτατη Παιδεία. Ένα σχέδιο το οποίο εξελίχθηκε σε πραγματικό θρίλερ, με τελεσίγραφα, πολεμικά ανακοινωθέντα (γιατί για πόλεμο πρόκειται, με ομήρους τους φοιτητές) και αιφνιδιασμούς από την πλευρά του Υπουργείου Παιδείας. Τρεις εκδοχές του σχεδίου χρειάστηκε να «επεξεργαστεί» το Υπουργείο μέχρι να οριστικοποιήσει και να ανακοινώσει τον νέο χάρτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας, ύστερα από τη θύελλα ακαδημαϊκών και κοινωνικών αντιδράσεων που ξεσήκωσε.
Το Υπουργείο Παιδείας είχε πει αρχικά ότι το Σχέδιο «Αθηνά» θα τύγχανε διαβούλευσης και ότι θα γίνονταν προτάσεις. Όπως αποδείχτηκε όμως στη συνέχεια, η υποτιθέμενη διαβούλευση ήταν όχι απλώς στάχτη στα μάτια αλλά και ένας τρόπος να δοθεί χρόνος για παζάρια και πιέσεις. Οι έχοντες πολιτική δύναμη άσκησαν βέτο για τις περιφέρειές τους, οι εκκολαπτόμενοι πολιτικοί πήραν προίκα ΑΕΙ και ΤΕΙ, οι δήμαρχοι συνωστίζονταν στους διαδρόμους του Υπουργείου και διαπραγματεύονταν, κάνοντας τα Τμήματα ΤΕΙ προϊόντα συναλλαγής. Καλό είναι να υπερασπίζεται κανείς τα οικονομικά συμφέροντα της πόλης του, αλλά ο ρόλος των δημάρχων, των περιφερειαρχών, των Επιμελητηρίων δεν έχει καμία σχέση με προτάσεις για θέματα Παιδείας, όπως φυσικά και οι φοιτητές δεν είναι απλώς καταναλωτές σε μια πόλη. Τους ίδιους και τις οικογένειές τους τους σκέφτηκε κανείς; Θα μπορούν να αντεπεξέλθουν σε πρόσθετα έξοδα σε άλλη πόλη; Θα μπορούν να συνεχίσουν σε σχολές στις οποίες όχι μόνο αλλάζει ο τίτλος και το αντικείμενο σπουδών αλλά και θίγονται ευθέως τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων;
Η προχειρότητα στη σύνταξη του Σχεδίου «Αθηνά», χωρίς να ληφθεί υπόψη η ακαδημαϊκή κοινότητα, και ο τρόπος με τον οποίο ήρθε, υπό πίεση, στην αρμόδια επιτροπή στη Βουλή καταδεικνύουν την ενοχή του εγχειρήματος. Η ενοχή αυτή επιτείνεται από το γεγονός ότι το Υπουργείο Παιδείας ήδη αποπειράθηκε δύο φορές να περάσει τροπολογία για το Σχέδιο «Αθηνά» σε άσχετα νομοσχέδια, καθώς δεν είχε νομοθετική κάλυψη για να προβεί στον σχεδιασμό του νέου ακαδημαϊκού χάρτη (δημιουργία κατευθύνσεων, τμημάτων, πανεπιστημίων και ΤΕΙ) και να τον υλοποιήσει με Προεδρικό Διάταγμα, δηλαδή χωρίς να τον συζητήσει καθόλου στη Βουλή. Αυτή την εβδομάδα επαναφέρει την εν λόγω τροπολογία για τρίτη φορά, σε νομοσχέδιο σχετικό με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Το αποκορύφωμα των εσπευσμένων αυτών κινήσεων του Υπουργείου είναι η ανακοίνωση, στα όρια της νομιμότητας, του μηχανογραφικού δελτίου για τους υποψήφιους του 2013, μια λίστα που περιλαμβάνει τμήματα και ονόματα τμημάτων τα οποία ακόμα δεν έχουν κατοχυρωθεί, διότι δεν υπάρχει η σχετική εξουσιοδότηση από τη Βουλή.
Και τι προσφέρει το Υπουργείο μέσα από το Σχέδιο «Αθηνά»; Μειώσεις εισακτέων (άρα λιγότερους πτυχιούχους), περισσότερο ανειδίκευτο προσωπικό (άρα συμπιεσμένα μεροκάματα και μισθούς όταν και αν βρουν δουλειά οι απόφοιτοι). Αν όλα αυτά δεν συνιστούν τη χειρότερη μορφή βίας που μπορεί να ασκηθεί σε εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες, τότε τι συνιστούν; Και, απ’ την άλλη μεριά, ας σπουδάσουν οι λίγοι, οι εκλεκτοί, οι έχοντες να πληρώσουν, όχι μόνο για τη διαβίωσή τους αλλά και για τα δίδακτρα στα πάσης φύσεως κέντρα διά βίου μάθησης, δίδακτρα για τα μεταπτυχιακά που θα ενσωματώνονται στις σπουδές, δίδακτρα στη συνέχεια και για τις ίδιες τις σπουδές.
Γιατί το Υπουργείο Παιδείας δεν αναφέρει ξεκάθαρα ότι όλος αυτός ο τραγέλαφος εξυπηρετεί τις μνημονιακές πολιτικές και δεσμεύσεις, που κατάντησαν τους ανθρώπους αριθμούς με αρνητικό πρόσημο και μετέτρεψαν τα όνειρα και τις επιλογές των νέων της χώρας μας σε ποδοπατημένα κουρελόχαρτα; Δεν ενεργοποιεί τα αντανακλαστικά του Υπουργείου η διαβίωση των φοιτητών σε συνθήκες της δεκαετίας του ’50; Δεν συγκλόνισε ο χαμός των νέων ανθρώπων στη Λάρισα, που με πείσμα, σε κατάσταση χειρίστης ένδειας, δεν παραιτήθηκαν από το όνειρό τους να σπουδάσουν; Δεν αντιλαμβάνεται το Υπουργείο ότι η ελληνική οικογένεια έχει στις πρώτες προτεραιότητές της τις σπουδές των παιδιών της ακόμη και σ’ αυτή την κατάσταση της απόλυτης φτώχειας για τις περισσότερες οικογένειες;
Η απόλυτη εναρμόνιση με τις επιταγές του μεσοπρόθεσμου καταδεικνύεται και από δηλώσεις υπουργών: «Το 49% των πανεπιστημίων θα περάσει στους ιδιώτες» (κ. Στυλιανίδης), «Ό,τι δεν θέλουν οι ιδιώτες θα μείνει στο Δημόσιο» (κ. Μανιτάκης). Έτσι κι αλλιώς, η λειτουργία και ισοτιμία των κολεγίων είναι μια πραγματικότητα. Τμήματα ΤΕΙ μοναδικά στο είδος τους, με εξαιρετικές επιδόσεις, όπως για παράδειγμα το Τμήμα Πληροφορικής και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Πύργου και το Τμήμα Λογοθεραπείας της Καλαμάτας, γίνονται θυσία στα σχέδια ιδιωτικών σχολών, ΙΕΚ, κολεγίων, που καιροφυλακτούν. Εξάλλου, το γεγονός ότι η εκπόνηση του Σχεδίου «Αθηνά» ανατέθηκε σε εταιρεία ομίλου που δραστηριοποιείται στην εκπαίδευση γεννά εύλογα ερωτήματα για τις σκοπιμότητες που ενδεχομένως κρύβονται στο παρασκήνιο του εγχειρήματος.
Εμείς στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ πιστεύουμε ακράδαντα ότι η Παιδεία είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να περιοριστεί σε επιδόσεις κοπτοραπτικής. Οι παθογένειες του ακαδημαϊκού χάρτη θα πρέπει να τύχουν σοβαρής ανάλυσης και αποφάσεων από τους καθ’ ύλην αρμόδιους, την πανεπιστημιακή κοινότητα πρωτίστως, χωρίς τελεσίγραφα.