Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ «ΧΑΜΕΝΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ»

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΡΗ

Από την πολιτική στην ποίηση το ρίχνει ένα ένα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, σε μια προσπάθεια να διασκεδάσουν τις δυσμενείς για τους ίδιους και το κόμμα τους εντυπώσεις. Τη μεγάλη ποιητική του φλέβα εν καιρώ μνημονίων δημοσιοποίησε πρώτος ο Τηλέμαχος Χυτήρης. Ο πάλαι ποτέ κραταιός υπουργός και σύζυγος της Μαρίας Φαραντούρη αποτελούσε πάντα μια ανεξάντλητη πηγή στιχουργημάτων. Ως ένας εκ των στενών συνεργατών (και) του Γιώργου Παπανδρέου

τον Δεκέμβριο του 2010, θέλησε να δώσει μια ακτίνα ελπίδας μέσα στη «μαύρη μνημονιακή καθημερινότητα», παρουσιάζοντας την πιο πρόσφατη ποιητική του συλλογή με τίτλο «Τι μένει από το ρόδο».
Οι «σύντροφοί» του στο κίνημα φαίνεται ότι είπαν να τον μιμηθούν, τώρα που το κόμμα δείχνει να συρρικνώνεται περαιτέρω, αφού επιμένει στις μνημονιακές επιλογές, οπότε μπορούν να αφιερώσουν άπλετο χρόνο στην ποίηση. Eτσι, σήμερα, παρατηρείται ένα κύμα φιλότεχνων και «διανοουμένων» που συνεχίζει την παράδοση των λεγόμενων παλιών γεννηματικών που, με μπροστάρη τον πρώην υπουργό Μιλτιάδη Παπαϊωάννου, αλλά και τον Κώστα Γείτονα, είχαν ροπή στην ποίηση και τη λογοτεχνία. Τώρα οι… βραδιές της αθωότητας πριν από το 1981 φαίνονται να επανέρχονται, θέλοντας και μη, στο ΠΑΣΟΚ.

Απαγγελίες
Εμβριθείς βραδιές λελογισμένων φιλοσοφικών συζητήσεων με συγγραφείς και ποιητές, ρομαντικά δείπνα με θηλυκές παρουσίες απαράμιλλου κάλλους, συνεχείς αναφορές στον έρωτα και τον ρομαντισμό και, φυσικά, απαγγελίες στίχων του Σεφέρη και άλλων ποιητών, συνδράμουν στην κυοφορία του πνεύματος και της θεωρίας στο ΠΑΣΟΚ… Είναι ηλίου φαεινότερο πως το ΠΑ ΣΟΚ έχει αποκτήσει μια ιδιαίτερη «ευαισθησία» ανθρωποκεντρικού χαρακτήρα, με κλίση προς τη λογοτεχνία αλλά ειδικότερα στην ποίηση, αφού ο καθιερωμένος «ξύλινος λόγος» της πολικής ρητορικής έχει υποχωρήσει και τη θέση του έχει δώσει στην «πολιτική αδεία».
Μέχρι και σε επίσημες ανακοινώσεις τους, όπως την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, το ΠΑΣΟΚ αφιερώθηκε στο να χαιρετίζει και να στηρίζει όλες τις μορφές πνευματικής δημιουργίας και έκφρασης, δηλώνοντας ότι «ο πολιτισμός είναι το μόνο που παραμένει, όταν όλα τα άλλα έχουν ξεχαστεί»… Δίνοντας έμφαση στην ποίηση, ακροβατεί ανάμεσα στην αισιοδοξία και την απαισιοδοξία, παραλληλίζοντάς τη με τη σημερινή εποχή και τις δύσκολες στιγμές που περνάει ο ελληνικός λαός, υποστηρίζοντας ότι η πορεία στη ζωή είναι γεμάτη από φωτεινές, αλλά και σκοτεινές εναλλαγές.
Συνομιλώντας κανείς με τους «χαμένους ποιητές» στο Κίνημα, διακρίνει ότι πλέον αρέσκονται στο να δηλώνουν ότι οι αναγκαίες αλλαγές στη χώρα δεν πρέπει να είναι μόνο οικονομικής φύσης, αλλά να επικεντρώνονται στον πολιτισμό των Ελλήνων. Η αποστροφή των «χαμένων ποιητών» του ΠΑΣΟΚ από την πολιτική και η ξαφνική κλίση στα λογοτεχνικά «κοινά», όσο οξύμωρο κι αν φαντάζει, φαίνεται να βρίσκει ιδιαίτερη ανταπόκριση, αφού στους τοίχους των δρόμων της Αθήνας είναι της μόδας να γράφουν οι νέοι το δίστιχο που λέει: «Πεινάς; Φάε τον ΠΑΣΟΚο της γειτονιάς!».

Η αξία του Σεφέρη
Πρόσφατα, μάλιστα, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, κατά την παρουσία του στο συνέδριο του κόμματος, «έκλεισε» την ομιλία του απαγγέλλοντας Γιώργο Σεφέρη. Με διάχυτη «ποιητική» διάθεση, επικαλέστηκε στίχους από τον «Ερωτικό Λόγο» του ποιητή. Είναι γνωστό, άλλωστε, το «πάθος» τού προέδρου του ΠΑΣΟΚ με την ποίηση και ειδικά με τον Γιώργο Σεφέρη, αφού συνηθίζει σε κάθε ευκαιρία να δηλώνει ότι είναι οπαδός του ποιητή. Οπως είχε εξομολογηθεί σε ανύποπτο χρόνο, η «αίσθηση» της ιστορίας, η «συνείδησή» της που αποτυπώνει στο έργο του ο Σεφέρης, τον συγκινεί.
Τον θαυμασμό του έχει εκφράσει και για τον Οδυσσέα Ελύτη, καθώς τον γοητεύει η ευαισθησία του να ανοίγει το «σύμπαν» της γλώσσας, κάτι μάλλον που έχει υιοθετήσει και ο ίδιος ο Ευάγγελος Βενιζέλος, σε άλλη κλίμακα βέβαια, αν κρίνουμε από τα διάφορα «ευφυολογήματα» του πολιτικού του λόγου.

Συνιστώσα ο… διάχυτος ερωτισμός
Ο διάχυτος ερωτισμός είναι ένα ακόμα στοιχείο που «ξεχειλίζει» τελευταία από την οδό Ιπποκράτους, φυσικά ως συνιστώσα της πρωτοφανούς λογοτεχνικής «έκρηξης». Το «Από του οράν το εράν» έπρεπε να είχε στο μυαλό του ο Ευάγγελος Βενιζέλος, καθώς κατά τη διάρκεια της εναρκτήριας ομιλίας στο πρόσφατο συνέδριο του κόμματος και απευθυνόμενος προς τη νεολαία του ΠΑΣΟΚ, μίλησε για την ανάγκη του έρωτα, αλλά και για τη διαμόρφωση των σχέσεων, θέματα που θα έπρεπε να απασχολούν τους νέους. Δεν ήταν τυχαία η επιλογή του να παραθέσει ρομαντικό δείπνο, σε κεντρικό εστιατόριο της Αθήνας, προς τιμήν των γυναικών που εξελέγησαν στην κεντρική επιτροπή του κόμματος, περνώντας μαζί τους μερικές ξέγνοιαστες στιγμές…
Ίσως γιατί ζήλεψε τον πολιτικό του σύντροφο Κώστα Σκανδαλίδη, που είναι επίσης γνωστός για τις ποιητικές και τις λογοτεχνικές του επιδώσεις, αλλά και τις στιγμές χαλάρωσης και στοχασμού σε «μαγικές», ονειρεμένες και ρομαντικές βραδιές με αιθέριες γυναικείες παρουσίες είτε του κόμματος είτε του καλλιτεχνικού χώρου.
Τον ζήλεψε, αλλά φαίνεται πως δεν τον «διαβάζει». Γιατί αν διάβαζε το τελευταίο του πόνημα, τα «Τετράδια πατριδογνωσίας», ίσως να καταλάβαινε σε πόσο λανθασμένο και επικίνδυνο μονοπάτι έβαλε ο ίδιος τη χώρα. Ίσως, βέβαια, να φταίει και ο ίδιος ο Κώστας Σκανδαλίδης που εξέδωσε το βιβλίο του, αρκετά μετά την αρχή της μνημονιακής κατρακύλας.