Ο Πρόεδρος και η κυρία με το κολιέ με τις ασημί χάντρες

Το περιβάλλον χθες στο γραφείο του προέδρου στη Βουλή παρουσίαζε τη γνώριμη εικόνα. Δύο τραπέζια τοποθετημένα σε γωνία με δύο κόκκινες καρέκλες. Στο βάθος ο γνωστός μπλε πίνακας με το βάζο και πίσω στον τοίχο ένας μπουφές με ακουμπισμένο πάνω του έναν εκτυπωτή και την οθόνη του υπολογιστή. Πάνω στο τραπέζι υπάρχουν έξι ποτήρια. Τα τρία άδεια, τα τρία γεμάτα με το χαρακτηριστικό άσπρο χάρτινο καπάκι για να μη σκονίζεται το νερό. Ο πρόεδρος στη μία πλευρά

του τραπεζιού έχει σταυρώσει με τον χαρακτηριστικό τρόπο τις παλάμες του πάνω στο τραπέζι και έχει γύρει μπροστά ακουμπώντας το στήθος στα χέρια του. Η επιστήμη που ερμηνεύει τις κινήσεις του σώματος έχει αποφανθεί προ πολλού. Πρόκειται για χαρακτηριστική κίνηση ανθρώπου που υποστηρίζει με πάθος τις απόψεις του, γνωρίζει ότι έχει δίκιο, αλλά παράλληλα γνωρίζει ότι απέναντί του έχει έναν τοίχο.

Δίπλα στον πρόεδρο η κυρία με το ανοιχτό γκρι ταγέρ και το κολιέ με τις μεγάλες ασημί μπάλες κρατάει στα χέρια της το iPad με τη μαύρη θήκη. Αν και το iPad βρίσκεται στην κυριολεξία μπροστά στο πρόσωπό της εκείνη δεν το κοιτά. Παρακολουθεί τον Πρόεδρο με την χαρακτηριστική έκφραση των ανθρώπων που μόλις ξύπνησαν ή ακούν κάτι παντελώς αδιάφορο και περιμένουν απλά το μαρτύριο να λάβει τέλος. Δεν γνωρίζω αν οι δύο πολιτικοί συζήτησαν για την εξαφάνιση του μπλε τόνου στη Μεσόγειο, έχω όμως πληροφορίες ότι συζητήθηκε εκτενώς η κάθοδος στην κυριολεξία τεράστιων κοπαδιών γαύρου και σαρδέλας στο Αιγαίο από τα Δαρδανέλια γεγονός που επέτρεψε τις τράτες της Καβάλας και της Μηχανιώνας να έχουν καλές ψαριές και να γλιτώσουν το «κόψιμο» στο γνωστό καρνάγιο της Άνδρου. Αυτά τα ολίγα. Άλλη συνάντηση απ’ ότι μαθαίνω δεν θα υπάρξει. Τι να πουν άλλωστε. Εκείνη σε λίγο λήγει η θητεία της κι εκείνος εξ όσων θυμάμαι είναι η πρώτη φορά που δεν είχε μαζί του το ipad του.