Οι «ένοχοι» της κρίσης βρίσκονται στο απυρόβλητο

Του Γιάννη Παναγόπουλου*

Τα αποτελέσματα των αποτυχημένων μνημονιακών πολιτικών, τα βιώνει πλέον κάθε ελληνική οικογένεια, τα εισπράττει και η ελληνική οικονομία.

Τραγική μείωση εισοδημάτων, εφιαλτική αύξηση της ανεργίας, εξαθλίωση της κοινωνίας, αλλά και περαιτέρω ύφεση της οικονομίας.

Η συνέχιση του προγράμματος και η πολιτική των περικοπών είναι αδιέξοδη και αναποτελεσματική, ενώ οι αντοχές των μισθωτών και των συνταξιούχων έχουν εξαντληθεί.

Τρόικα και Κυβέρνηση όμως εμμένουν σε αυτή τη σκληρή και αναποτελεσματική πολιτική λειτουργώντας εγκληματικά αφού εξοντώνουν

Κυβέρνηση και Τροϊκανοί αρνούνται να δουν τη σκληρή πραγματικότητα και να παραδεχτούν την αποτυχία των πολιτικών τους.

Το είπαμε από την πρώτη στιγμή ότι η συνέχιση αυτού του μίγματος πολιτικής θα οδηγήσει σε περαιτέρω ύφεση και ανεργία, στη διεύρυνση της κρίσης και δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε.

Η δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας γίνεται στις πλάτες των φτωχών και των αδυνάτων, στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού.

Οι «ένοχοι» και οι υπαίτιοι της κρίσης, αυτοί που πραγματικά ευθύνονται, βρίσκονται στο απυρόβλητο και τα υπερ-κέρδη τους στο εξωτερικό.

Οι φοροκλέπτες και οι εισφοροκλέπτες βιώνουν διαχρονικά την ιδιότυπη ασυλία τους.

Την ώρα που η ανεργία στραγγαλίζει την ελληνική κοινωνία και η ύφεση για 5o συνεχή χρόνο φτάνει φέτος στο 7% αποτελούν  κοινωνική πρόκληση οι απαιτήσεις των Τροϊκανών, οι οποίες εστιάζονται αποκλειστικά στην περαιτέρω αφαίμαξη του κόσμου της μισθωτής εργασίας και αδιαφορούν για την κοινωνική χρεοκοπία.

Πρόκειται για ολέθρια πολιτικά λάθη που βέβαια δεν θα μείνουν αναπάντητα.

Ας το καταλάβουν επιτέλους εκτός αν θεωρούν ότι μπορούν να σώσουν την Ελλάδα χωρίς να έχουν σώσει τους ανθρώπους της.

H Τρόικα επιχειρηματολογεί ότι μέσω της εσωτερικής υποτίμησης θα αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της χώρας.

Το μισθολογικό κόστος μειώνεται μέρα με την ημέρα, καμία ανταγωνιστικότητα όμως δεν αυξήθηκε και δεν πρόκειται να αυξηθεί, εάν η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης δεν αντικατασταθεί από ένα άλλο μίγμα οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής.

Καμιά μείωση τιμών δεν  έγινε παρά τη δραματική μείωση μισθών.

Το μόνο που έγινε είναι η αύξηση των κερδών των πολυεθνικών, των μεγαλοεργοδοτών και των τραπεζιτών.

Ο αγώνας των συνδικάτων για την ακύρωση αυτών των πολιτικών είναι πολυεπίπεδος και συνεχής.

Είναι αγώνας δύσκολος με μάχες σε πολλά επίπεδα αφού σε πολλά επίπεδα είναι και η επίθεση που δέχονται τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Βρισκόμαστε στους δρόμους με τις αλλεπάλληλες γενικές απεργίες και συλλαλητήρια, στους εργασιακούς χώρους.

Έχουμε παρέμβει στο Διεθνές Γραφείο Εργασίας, έχουμε προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας, χρησιμοποιούμε κάθε μέσο και τρόπο για να ακυρώσουμε τις πολιτικές της φτώχιας και της εξαθλίωσης.

Ο συντονισμός πλέον πρέπει, και αυτό γίνεται, να είναι σε ευρωπαϊκό επίπεδο πρωτοστ