Ολοταχώς προς αλλαγή εποχής

Του ΧΑΡΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Ελάχιστοι πολιτικοί ηγέτες στην ελληνική Ιστορία ταυτίστηκαν με το κόμμα που πρέσβευαν και τις θέσεις που αυτό ευαγγελιζόταν στον ίδιο βαθμό με αυτόν της Αλέκας Παπαρήγα και του ΚΚΕ. Η γενική γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, η οποία την Τετάρτη συμπληρώνει 22 χρόνια(!) στη θέση της γγ του κόμματος, δεν αποτελεί απλά το σήμα κατατεθέν του, αλλά τη ζωντανή ιστορία του! Ωστόσο, επειδή σε όλα πρέπει κάποτε να μπει ένα τέλος, αλλά κυρίως διότι

η πολιτική καθίζηση του ΚΚΕ «φωνάζει» για ανανέωση, ψίθυροι από τον Περισσό λένε πως ήγγικεν η ώρα της διαδοχής.
Με τις δημοσκοπήσεις να συνεχίζουν να φέρνουν το Κομμουνιστικό Κόμμα σε εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά και τους πολίτες να μη δείχνουν ότι το εμπιστεύονται ‒αν και δεδομένων των συνθηκών και της αγανάκτησης, ένα κόμμα φιλολαϊκής βάσης και αριστερού προσανατολισμού θα έπρεπε να ακολουθεί ανοδική πορεία– η «αλλαγή της σκυτάλης» στην κομματική του ηγεσία κρίνεται επιτακτική. Από την άλλη πλευρά, το αντίπαλο δέος και βασικός ανταγωνιστής του ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει εδραιωθεί ως αξιωματική αντιπολίτευση, ενώ σε ορισμένες δημοσκοπήσεις εμφανίζεται ακόμα και ως πρώτο κόμμα, δείχνοντας πως εκμεταλλεύεται στο έπακρο –εν αντιθέσει με το ΚΚΕ– την ανάγκη του ελληνικού λαού να στραφεί προς τα «αριστερά».

Ετοιμάζονται οι μνηστήρες
Μπορεί στο ΚΚΕ να ακολουθούν επισήμως τη γραμμή «τα εν οίκω μη εν δήμω» σχετικά με τις εκάστοτε εσωκομματικές ανακατατάξεις, ωστόσο είναι αλήθεια πως σε παρασκηνιακό επίπεδο ακούγεται ότι επίδοξοι «μνηστήρες» ακονίζουν τα… σφυροδρέπανά τους και ετοιμάζονται να παραλάβουν τα ηνία από την κ. Παπαρήγα.
Για τον λόγο αυτόν, το 19ο συνέδριο του κόμματος, που θα πραγματοποιηθεί την προσεχή άνοιξη, θεωρείται από πολλούς ως το πλέον σημαντικό της σύγχρονης ιστορίας του ΚΚΕ, καθώς αναμένεται να εκλεγεί νέος γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής, όπως επίσης και να χαραχθεί μια νέα στρατηγική του κόμματος λαμβάνοντας υπόψη τα νέα δεδομένα για τη χώρα.
Ο θυμόσοφος λαός λέει πως «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει» και η παροιμία αυτή θα ταίριαζε «γάντι» στο ΚΚΕ. Δεν είναι λίγες οι φορές τα τελευταία χρόνια που ακούστηκαν σενάρια περί αντικατάστασης της Αλέκας Παπαρήγα και περί πολιτικών ζυμώσεων στο ΚΚΕ. Ωστόσο, το ίδιο το κόμμα, γνωστό για την πολιτική του σταθερότητα και την εμμονή στις θέσεις του, ίσως και αμφιβάλλοντας για την αξία των υποψήφιων «διαδόχων», δεν επιβεβαίωσε ποτέ εμπράκτως αυτά τα σενάρια.
Μετά, όμως, από τη δήλωση της ίδιας της κ. Παπαρήγα τον Δεκέμβρη περί «ικανών στελεχών κάθε ηλικίας για τη διαδοχή», φαίνεται πως έφτασε το πλήρωμα του χρόνου. Ήδη, οι φήμες για τη διαδοχή της ισχυρής γυναίκας του ΚΚΕ έχουν «φουντώσει». Βλέποντας τη δημοτικότητα του Αλέξη Τσίπρα να ανεβαίνει και θεωρώντας πως αυτό οφείλεται στο νεαρό της ηλικίας του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, κύκλοι του ΚΚΕ θεωρούν πως ο νέος πολιτικός ηγέτης του κόμματος θα πρέπει να είναι ένα «φρέσκο» και «άβγαλτο» πρόσωπο. Μια τέτοια κίνηση θα έδειχνε όχι μόνο ηλικιακή, αλλά και πολιτική «νεότητα» και θα εκμοντέρνιζε το Κομμουνιστικό Κόμμα.
Τα ονόματα που ακούγονται έντονα σε περίπτωση υλοποίησης αυτού του σεναρίου είναι των Γιάννη Πρωτούλη και Νίκου Μπογιόπουλου. Ο πρώτος ψηφίστηκε μόλις τον Φεβρουάριο του 2009 για πρώτη φορά μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος και δείχνει ικανός για «Αντι-Τσίπρας», αν και κακές γλώσσες λένε πως ο λόγος του είναι παλαιοκομματικός και ξύλινος, ενώ ο ίδιος, αν και νέος, είναι πολιτικά «γηρασμένος». Ο κ. Μπογιόπουλος αποτελεί έναν γλαφυρό και ετοιμόλογο ρήτορα, που εμφανίζεται λαοφιλής και αγαπητός κατά τις ομιλίες του, αλλά δεν χαίρει ‒για την ώρα‒ της εμπιστοσύνης του Περισσού.

Όχι στα πειράματα
Στον αντίποδα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν πως η ώρα είναι πολύ κρίσιμη για «πειράματα» και ότι το κόμμα του λαού θα πρέπει να κινηθεί στα σίγουρα. Μια λύση εγνωσμένης αξίας, λοιπόν, φαίνεται πως αποτελεί ο νυν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Θανάσης Παφίλης, ο οποίος, σύμφωνα και με τις δημοσκοπήσεις, αποτελεί ένα από τα «δυνατά χαρτιά» του ΚΚΕ, το οποίο σπανίως δεν συμμερίζεται τις λαϊκές επιταγές. Σύμφωνα με πληροφορίες, όμως, η Αλέκα Παπαρήγα φέρεται ότι προωθεί έναν άλλο υποψήφιο, ο οποίος δεν είναι ούτε ιδιαίτερα δημοφιλής, ούτε τόσο «φρέσκος», αλλά η ίδια εκτιμά σε μεγάλο βαθμό τις οργανωτικές και τις διοικητικές του ικανότητες. Ο λόγος για τον πρώην βουλευτή Ευβοίας, Γιώργο Μαρίνο, έναν σκληροπυρηνικό κομμουνιστή, προσηλωμένο στην αυστηρή γραμμή του Κομμουνισμού και υπέρμαχο της πρώην ΕΣΣΔ.

Και πάλι γυναίκα;

Ένα ακόμα σενάριο, που «παίζει» έντονα το τελευταίο διάστημα, είναι να συνεχίσει το ΚΚΕ να διαφοροποιείται από τα άλλα κόμματα, όντας το μοναδικό με ηγέτη γένους θηλυκού. Αυτό το ενδεχόμενο γνωρίζει μεγάλη απήχηση ειδικά στις γυναίκες – ψηφοφόρους, καταργώντας το σύνηθες φαλλοκρατικό ηγετικό μοντέλο. Η πρόεδρος του κλαδικού Σωματείου Εργαζομένων στο Χρηματοπιστωτικό Σύστημα και μέλος του πολιτικού γραφείου του ΚΚΕ, Αλεξάνδρα Μπαλού, θεωρείται ένα από τα ικανότερα και πιο διορατικά στελέχη του κόμματος και δείχνει να κερδίζει διαρκώς έδαφος στη «μάχη» της διαδοχής.
Όποιος κι αν παραλάβει τα σκήπτρα, όμως, το κενό που θα αφήσει πίσω της η Αλέκα Παπαρήγα θα είναι δυσαναπλήρωτο. Μπορεί να θεωρείται από πολλούς ξεπερασμένη, κι όχι άδικα, ενώ πολλοί θα συμφωνήσουν ότι δεν «πουλάει» άλλο, αλλά η πορεία της και η πολυετής παραμονή της στη θέση της γγ της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί. Όσο κι αν διαφωνεί κανείς με τις «παλαιολιθικές» απόψεις της, ο αντίλογός της θα λείψει από το ελληνικό κοινοβούλιο σε μια κρίσιμη καμπή της Ιστορίας.