ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: «ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΣ Ο ΣΥΡΙΖΑ»

Στον Γιάννη Σπ. Παργινό

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτης Λαφαζάνης, είναι το άτακτο και απρόβλεπτο παιδί της παράταξης. Ως επικεφαλής της Αριστερής Πλατφόρμας, του μεγαλύτερου ιδεολογικού ρεύματος, κάθε του κουβέντα, κάθε πρόταση, κάθε υπονοούμενο μπορεί να δώσει λαβή στην αδιαλείπτως καραδοκούσα κυβερνητική επικοινωνιακή ομάδα. Μέσα σε αυτό το όντως θυελλώδες κομματικό και πολιτικό περιβάλλον μάς ανοίγει τα χαρτιά του.

Θεωρείστε

ως η μεγαλύτερη εσωκομματική συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, ο επικεφαλής του ρεύματος της δραχμής κι ένα αντίπαλο δέος στον Αλέξη Τσίπρα. Τι απαντάτε;
Το ρεύμα στο οποίο συμμετέχω, σχεδόν από τη συγκρότηση του ΣΥΝ, μετά την αποχώρηση του ΚΚΕ, λέγεται αριστερό ρεύμα και όχι «ρεύμα της δραχμής» και πρόσφατα συγκροτήσαμε, στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ, την Αριστερή Πλατφόρμα. Είμαστε ρεύμα ιδεών και πολιτικής με συνολικότερες θέσεις και προφανώς, ούτε εγώ, ούτε η τάση στην οποία συμμετέχω, είμαστε «αντίπαλο δέος» σε κανένα και βεβαίως στον Α. Τσίπρα. Αυτό που επιδιώκουμε και το κάνουμε μέσα στα καταστατικά πλαίσια του κόμματος είναι να επηρεάσουμε θετικά με τις θέσεις μας την πολιτική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να καταστεί πιο ικανός να βγάλει τη χώρα από το τέλμα σε προοδευτική κατεύθυνση.

Η πολιτική που επιβάλλει το Βερολίνο στην ΕΕ αυξάνει τις αντιθέσεις και πολλαπλασιάζει τα ευρωσκεπτικιστικά κινήματα. Δεν είναι λίγοι οι πολιτικοί όλων των ιδεολογικών τάσεων που δεν θα έλεγαν «όχι» στην επιστροφή στα εθνικά τους νομίσματα. Νιώθετε να δικαιώνεστε;
Εχω αντιταχθεί στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, είχα εκφράσει τη ριζική αντίθεσή μου στα κριτήρια της ΟΝΕ και είχα υποβάλει σε καταλυτική κριτική την Ευρωζώνη, προτού αυτή συγκροτηθεί. Ασφαλώς οι καταστροφικές εξελίξεις στο πλαίσιο της ζώνης του ευρώ επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις μου. Και σήμερα, αν δεν αλλάξουν ριζικά, σχεδόν επαναστατικά, τα πράγματα στην Ευρώπη, ούτε η Ευρωζώνη ούτε η ΕΕ θα έχουν μέλλον.

Η κυβέρνηση, παρά την αντιλαϊκή πολιτική που ακολουθεί και παρά την ολοένα και αυξανόμενη κοινωνική δυσαρέσκεια, δεν δείχνει να κάμπτεται. Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν φαίνεται να κεφαλαιοποιεί πολιτικά την όλη πολιτική φθορά της τριμερούς. Πώς το ερμηνεύετε;
Η κυβέρνηση έχει μετατραπεί ευθέως σε απλό εντολοδόχο της τρόικας και συνεχίζει να υπάρχει μόνο χάρη στην απεριόριστη υποστήριξη με τα πιο άθλια μέσα του εγχώριου και υπερατλαντικού κατεστημένου. Είναι πολύ σημαντικό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, μια δύναμη της ριζοσπαστικής Αριστεράς, έκανε το πρώτο άλμα και παίζει στον πόντο την πρωτιά με τη ΝΔ. Η πρόκληση μπροστά μας είναι να κάνουμε τώρα κάτι πολύ πιο δύσκολο: το δεύτερο άλμα που θα μας δώσει ένα ισχυρό προβάδισμα στην πολιτική ζωή και μια νέα ώθηση στο κίνημα.

Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κατορθώσει, παρά την ενδεχόμενη πρωτιά, να δημιουργήσει ρεύμα πλειοψηφίας και γιατί;
Το έχω πει πολλές φορές. Αυτή την ώρα και ενόψει του Συνεδρίου του, ο ΣΥΡΙΖΑ, για να αποκτήσει μια νέα ισχυρή ώθηση, αυτό που ανέφερα ως δεύτερο άλμα, χρειάζεται να προχωρήσει σε ένα δεύτερο κύμα ριζοσπαστικοποίησης της πολιτικής, του προγράμματος και της κινηματικής του δράσης με όρους βαθύτατα ταξικούς, εργατικούς, λαϊκούς, κοινωνικούς.

Παρατηρείται ένα είδος πολιτικής Βαβέλ και πολυγλωσσίας στην παράταξή σας, με αποτέλεσμα να μη δίδεται προς τα έξω μια κοινή και ομοιογενής πολιτική πρόταση που θα είναι πειστική. Τις πταίει και πώς μπορεί να διορθωθεί;
Βαβέλ επικρατεί, όσο και αν προσπαθούν να τη συγκαλύψουν, στο αστικό μπλοκ, στο κυβερνητικό σχήμα και στα κόμματα που συγκυβερνούν. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα, είναι μια δημοκρατική αριστερή δύναμη που δεν κρύβει, αλλά έχει θεσμοθετήσει τη δυνατότητα διαφορετικών ρευμάτων και απόψεων στις γραμμές του, που εκφράζονται ανοιχτά με πλήρη σεβασμό στις απόψεις της πλειοψηφίας.
Αν το επικοινωνιακό σύστημα της εξουσίας προσπαθεί να εμφανίσει στον ΣΥΡΙΖΑ μια εικόνα παραλυτικής πολυγλωσσίας, αυτό δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι κυβερνώντες αντιτείνουν ότι χωρίς μνημόνιο δεν υπάρχουν χρήματα και αυτόματα τίθεται η χώρα εκτός Ευρωζώνης. Τι απαντάτε;
Τρία χρόνια τώρα η Ελλάδα, παρότι έχει μνημόνια, δεν έχει καθόλου χρήματα. Τα μνημόνια δεν φέρνουν χρήματα στη χώρα, αλλά ύφεση, λεηλασία, φτώχεια και ανεργία. Οι δόσεις των δανείων συνοδεύουν τα μνημόνια της λιτότητας και της καταστροφής, δεν πάνε για ανάπτυξη και κοινωνικές ανάγκες, αλλά για να πληρώνονται τα τοκοχρεολύσια των πιστωτών. Η χώρα έχει ανάγκη από νέες πολιτικές χωρίς λιτότητα, με επίκεντρο την ανάπτυξη και την απασχόληση. Και αυτές τις πολιτικές θα στηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι το τέλος, ακυρώνοντας τα μνημόνια, πέρα από απειλές, εκβιασμούς και οποιαδήποτε τρομοκρατικά διλήμματα.

Τελικά, πιστεύετε πως με κάθε θυσία η χώρα πρέπει να μείνει στο ευρώ;
Αλίμονο, η χώρα δεν θα πρέπει να αποδεχθεί ή να κάνει το οτιδήποτε με κάθε θυσία. Είναι εντελώς παράλογο. Αντίθετα, με κάθε θυσία οφείλουμε να υπερασπίσουμε την επιβίωση και την προοπτική της Ελλάδας, να υπερασπίσουμε τα πιο ζωτικά συμφέροντα του τόπου και του ελληνικού λαού και πρώτα απ’ όλα το μέλλον της νεολαίας.

«Κυβέρνηση Αριστεράς»

Ο Παν. Λαφαζάνης ανοίγει τα χαρτιά του για τις συμμαχίες που θα χρειαζόταν να συνάψει ο ΣΥΡΙΖΑ μετεκλογικά, εφόσον κερδίσει τις εκλογές

Μετεκλογικά, αν ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει πρώτο κόμμα, θα δεχτείτε να συγκυβερνήσετε με τη ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ;
Επιδίωξή μας είναι μια κυβέρνηση της Αριστεράς με ένα αντιμνημονιακό προοδευτικό πρόγραμμα ανόρθωσης και προοπτικής. Δεν είναι δυνατόν να συνυπάρξουμε σε ένα κυβερνητικό σχήμα με δυνάμεις που έφεραν στη χώρα το μνημόνιο και στήριξαν άθλιες κυβερνητικές μνημονιακές πολιτικές.

Εχει αρχίσει να εδραιώνεται η πεποίθηση πως, για να απαλλαχθεί η χώρα από την πολιτική των μνημονίων, χρειάζεται μια νέα «συμφωνία Γοργοποτάμου». Θα συγκυβερνούσατε με τους ΑΝΕΛ;
Η χώρα βρίσκεται μπροστά σε μια διπλή ταυτόχρονη πρόκληση: από τη μια πρέπει άμεσα να απαλλαγεί από τα μνημόνια και από την άλλη να ακολουθήσει, εκτός μνημονίου, έναν νέο προοδευτικό δρόμο δικαιοσύνης και ανάπτυξης. Γι’ αυτό δεν αρκεί μια γενική και αόριστη αντιμνημονιακή συμμαχία. Αυτή η συμμαχία χρειάζεται να έχει συνεκτικό πολιτικό πρόσημο και κατεύθυνση, πράγμα που σημαίνει κυβέρνηση Αριστεράς, με συνεπείς προοδευτικές πολιτικές και όχι κυβέρνηση Κεντροαριστεροδεξιάς.