Ψηλά τα χέρια!

Από την εφημερίδα Karfitsa

Φορολογική δικαιοσύνη σημαίνει, όλοι να πληρώνουν και να συμμετέχουν, αναλόγως των δυνατοτήτων τους, με σωστή αναλογία, στα φορολογικά βάρη. Το αναφέρει και το Σύνταγμα, με αυτήν ακριβώς τη διατύπωση. Φορολογική συνείδηση σημαίνει, οι πολίτες να είναι ειλικρινείς και να δηλώνουν χωρίς να αποκρύπτουν τα εισοδήματά τους

και χωρίς να χρειάζονται (ή να επιβάλλονται)… αστυνομικού τύπου έλεγχοι.

Όμως ακόμη κι αν υπήρχε φορολογική δικαιοσύνη, πάλι ο Ελληνας… δεν θα ήταν ειλικρινής, διότι υπεισέρχεται ένας άλλος παράγοντας, το… αντισταθμιστικό όφελος. Τα χρήματα που πληρώνουμε σε -έμμεσους και άμεσους- φόρους δεν μας επιστρέφονται ως όφελος ούτε στο ελάχιστο!

Στην πραγματικότητα το πελατειακό κράτος δημιούργησε ένα «δημόσιο τέρας», με υπεράριθμο προσωπικό και οι φόροι μας ξοδεύονται σε μισθούς και λειτουργικά έξοδα του κρατικού μηχανισμού καθως και των ζημιογόνων επιχειρήσεών του (ΔΕΚΟ). (Για να μην πω για δάνεια, τοκοχρεολύσια και τόκους, που έλαβαν για να διατηρούν τους ψηφοφόρους τους σε έμμισθες ή περιττές θέσεις.)

«Άρα γιατί να πληρώνω φόρους; Θα βελτιωθεί η ζωή μας ή θα κάνουν νέα «parties» διορισμών και ρουσφετιών στο δημόσιο;» αναρωτιούνται οι περισσότεροι. Μου είχε πει κάποτε ένας απογοητευμένος επαγγελματίας «όλη μου τη ζωή πληρώνω φόρους και αν εξαιρέσουμε το δημόσιο σχολείο που φοίτησαν τα παιδιά μου, το μοναδικό που μου προσφέρει είναι να μου πετάει τα σκουπίδια,αλλά κι αυτό… μισό το κάνει γιατί τελικά δρόμοι και πεζοδρόμια ειναι βρώμικα! Γιατί λοιπόν, αν βρω ευκαιρία να γλιτώσω φόρους να μην το εκμεταλλευτώ και να μην… φοροδιαφεύγω;»

Δυστυχώς, ο πολίτης βλέπει το κράτος σαν έναν… κλέφτη, που θέλει να του αρπάξει τα λεφτά μέσω μιας… νόμιμης κλεψιάς που ονομάζεται φορολογία!Αυτή είναι η ψυχολογία μας που προσαρμόζεται σε μία άθλια πραγματικότητα όπου οι κοινωνικές δομές έχουν παρακμάσει. Κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν και κανείς δεν εμπιστεύεται το κράτος.

Η φορολογική δικαιοσύνη είναι ζητούμενο, αλλά μέσω αυτής δεν πρόκειται να αποκτήσουμε φορολογική συνείδηση, αν πρώτα δεν πειστεί ο πολίτης ότι τα χρήματά του πιάνουν τόπο και δεν κατασπαταλώνται! Αλλά μέχρι να συμβεί αυτό θα πρέπει να περάσει μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων που θα δουλέψει σκληρά για να αποκαταστήσει την αξιοπιστία των κυβερνώντων και των πολιτικών διευθυντηρίων. Έως τότε ας μην επικαλούνται τη συνείδηση, το φιλότιμο και την ειλικρίνειά μας. Η μόνη αποτελεσματικότητα στην είσπραξη φόρων θα είναι… αστυνομικού τύπου, με μέτρα, ελέγχους και σκληρή νομοθεσία. Ό,τι ξέρουν δηλαδή να κάνουν καλύτερα…