Στουρνάρα 288… μεταλλάξεις

Έμαθε τα πολιτικά τερτίπια ο Γιάννης Στουρνάρας, ο τεχνοκράτης με το… πριόνι. Τα “παράμαθε” μάλιστα. Όταν τον είδα να βγαίνει χθες από το Μέγαρο Μαξίμου και να κατηγορεί το ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ για «μικροκομματικές σκοπιμότητες», δεν ξέρω γιατί, σκέφτηκα συνειρμικά την παλιά καλή δραματική κωμωδία του Ελληνικού κινηματογράφου «Στουρνάρα

288» – γραφτό και σκηνοθεσία του Ντίνου Δημόπουλου από τα 1959 – που αναφερόταν στη ζωή δεκάδων διαφορετικών ενοίκων μιας Αθηναϊκής πολυκατοικίας.

Μέσα σε αυτούς ο κλασικός πια Βουλευτής … Καλοχαιρέτας. Αλλά ο Στουρνάρας του σήμερα δεν θυμίζει εκείνη την διαχρονική φιγούρα. Φέρνει απλώς στο μυαλό τον αριθμό αυτής της ιστορικής πολυκατοικίας, το περίφημο 288… Γιατί τόσες είναι οι πολιτικές μεταλλάξεις του «ορφανού του Σημίτη» που βρήκε… στέγη και τροφή στα … πολιτικά χωριά SOS της κυβέρνησης Σαμαρά.

Ένας παλιός «σκληρός» της ΚΝΕ που είχε το κομουνιστικό μανιφέστο του Μαρξ για προσκέφαλο, φέρεται σήμερα σαν άγαρμπος κοινωνικός «χασάπης». Αν ο Μαρξ μπορούσε να προβλέψει την ύπαρξη του, θα του είχε σίγουρα απαγορεύσει ακόμη και την απλή ανάγνωση του Μανιφέστου από το 1848, με υστερόγραφο που θα είχε εντάξει στο ίδιο το κείμενο…
Διότι ο άνθρωπος που λέει, ξεδιάντροπα, ότι «στενοχωριέται όταν τον… μαλώνει ο Σόιμπλε», αλλά δεν δίνει δεκάρα που τον φτύνει όλος ο Ελληνικός λαός, που πνίγεται από τα καμώματα του, μάλλον θα έχει την … κατάρα του Καρλ Μαρξ από το 1883 που αναπαύεται στο Λονδρέζικο Κοιμητήριο Χάιγκεϊτ.
Τι είναι λοιπόν ο κ. Στουρνάρας; Επαγγελματίας «Προκρούστης», «άνθρωπος για όλες τις (απάνθρωπες) δουλειές», ή ένας πρώην κομουνιστής που θέλει να εκδικηθεί τα απωθημένα του; Αποδεικνύει με άλλα λόγια ή ότι – όπως λένε κάποιοι σκληροί θεωρητικοί του αντικομουνισμού- «η εξουσία στα χέρια ενός παλιού κομουνιστή είναι δολοφονικό όπλο», ή ότι ο ίδιος «χωράει παντού, αρκεί να πάρει εντολές από τα σωστά αφεντικά…». Ας διαλέξει !