Τι λέει ο Σμπώκος για τα εξοπλιστικά

Ο Γιάννης Σμπώκος ήταν ο εξ’ απορρήτων του Άκη Τσοχατζόπουλου.

Ας θυμηθούμε λοιπόν τι έχει πει στο παρελθόν για την εμπλοκή του ονόματός του με τη βοήθεια του onalert

•Για την εμπλοκή του ονόματός του στην υπόθεση των υποβρυχίων:

Θα μιλήσω για την περίοδο που με αφορά σαν γενικό διευθυντή και όχι σαν γ.γ. Εξοπλισμών – η θέση αυτή δημιουργήθηκε αφού έφυγα, επί υπουργίας Γιάννου Παπαντωνίου. Η περίοδος αυτή είναι από τον Ιούλιο

του 1997 έως Μάρτιο 2000. Στη συνέχεια, παραιτήθηκα διότι υπέβαλα υποψηφιότητα και εξελέγην βουλευτής.

Η ενεργοποίηση των συμβάσεων για τα υποβρύχια έγινε μετά την αποχώρησή μου και επομένως δεν έχω καμία εμπλοκή στη διαχείριση και υλοποίηση των συμβάσεων αυτών. Άρα, ό,τι πω αφορά την προηγούμενη περίοδο, μέχρι και την υπογραφή της συμβάσεως. Όλα τα υπόλοιπα, δεν με αφορούν, δεν τα γνωρίζω και δεν είχα καμία εμπλοκή.

Η έναρξη υλοποίησης της σύμβασης – αυτό που λέγεται ενεργοποίηση – έγινε μετά το 2000. Και μετά (σ.σ.: την περίοδο υπουργίας του κ. Παπαντωνίου) και μέχρι σήμερα. Η σύμβαση αυτή υπέστη 11 τροποποιήσεις στη συνέχεια. Κατ’ αρχήν, το πρόγραμμα είναι απόρρητο και εξ αυτού του λόγου έχω την υποχρέωση να είμαι πολύ προσεκτικός. Επιπλέον, υπάρχει σε εξέλιξη μια δικαστική έρευνα και θα βοηθήσω ευχαρίστως για την περίοδο που με αφορά, προκειμένου η Δικαιοσύνη να αναδείξει την αλήθεια και τα πραγματικά περιστατικά.

Δεν με αφορά τίποτα από όλα αυτά που γράφονται. Από εκεί και πέρα, αν διάφοροι παράνομοι ή μεσάζοντες υπήρξαν και υπήρξαν και παράνομες πράξεις, αυτό αφορά τους Γερμανούς και βεβαίως τη Δικαιοσύνη, για να τα αναδείξει.

•Για το ιστορικό της υπόθεσης:

Αυτό που εγώ προσπάθησα να κάνω, ήταν να συντονίσω με έναν τρόπο σε ένα κλίμα διαφορετικό από το σημερινό. Σας θυμίζω ότι ήταν αμέσως μετά τα Ίμια και την κρίση του 1996 που έγινε κρίσιμη και ζωτικής σημασίας για τη χώρα η γρήγορη και ουσιαστική αναβάθμιση της αποτρεπτικής δύναμης των Ενόπλων Δυνάμεων. Η χώρα τότε, για να εξασφαλίσει το απαιτούμενο επίπεδο αμυντικής ικανότητας, σχεδίασε και πρόβλεψε ένα πολύ μεγάλο αμυντικό πρόγραμμα. Σχεδιάστηκε τη στρατιωτική ηγεσία με βάση την απειλή και η καμπύλη της απειλής από τότε μέχρι σήμερα δεν έχει καμία σχέση. Μια χώρα, όταν έχει απειλή, σχεδιάζει μεγάλα αμυντικά προγράμματα και όταν δεν έχει, δεν σχεδιάζει. Σήμερα είμαστε σε μια περίοδο που δεν έχουμε καμία απειλή.

Το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού έχει σχεδιάσει τότε τις επιχειρησιακές απαιτήσεις για τα καινούργια υποβρύχια. Το 1998 φτιάχνει τη λίστα που θα ήταν αποδεκτή για να ναυπηγηθούν τα υποβρύχια που είχε ζητήσει. Την περίοδο εκείνη, η κυβέρνηση είχε εξαγγείλει μια πολιτική για να προσπαθήσει να αυξήσει τη συμπαραγωγή των αμυντικών προγραμμάτων και να μην αιμορραγεί η χώρα σε συνάλλαγμα και να τα παραγγέλνει όλα στο εξωτερικό.

Υπήρχε τότε η ανάγκη να στηριχθεί η εγχώρια αμυντική βιομηχανία, τα ναυπηγεία, η ΠΥΡΚΑΛ, η ΕΛΒΟ, η ΕΒΟ και όλοι αυτοί είχαν ένα μερίδιο κοντά στο 4%. Ο στόχος ήταν να υπερβεί το 15% και