Βασίλης Στεφανάκος: «Το ποτάμι της κοινωνικής οργής φουσκώνει επικίνδυνα»

O Βασίλης Στεφανάκος κοντεύει να πάρει την εικόνα του «πολιτικού» κρατούμενου στα μάτια των φυλακισμένων του «σκληρού εγκλήματος» αλλά και πολιτών. Ιδιαίτερα γιατί με ακριτομυθίες, με ευθείες αναφορές, με φημολογία συνδέθηκε ακόμα και με την τρομοκρατία και πάντως είναι στον κύκλο των ποινικών κρατουμένων που θεωρείται ότι ίσως ακουμπά και στο «πολιτικό έγκλημα», όπως στις φυλακές ονομάζεται η δράση των τρομοκρατικών οργανώσεων.
Οι φήμες τον έχουν συνδέσει κατά καιρούς με τα καλύτερα ονόματα εκτός φυλακής, αλλά και τα πιο σκληρά εντός φυλακής και πάντα είναι ύποπτος ως «ηθικός αυτουργός» αν κάτι σοβαρό «παίζει» στα σωφρονιστικά ιδρύματα. Τον τελευταίο καιρό οι φήμες συνέδεσαν τον αρχηγό της συμμορίας των Αλβανών Κόλλα με τον Βασ. Στεφανάκο, στο παρελθόν με τον Βλαστό, που θεωρήθηκε ύποπτος για την βομβιστική επίθεση στο σπίτι εισαγγελέως στη Λάρισα. Εκεί βρισκόταν για αρκετό ο Στεφανάκος αλλά μετακινήθηκε.

Ο «φιλόσοφος»
Ψάξαμε μερικές απαντήσεις από την άλλη πλευρά του λόφου και σας μεταφέρουμε απαντήσεις του, που ίσως σηματοδοτούν και το μέλλον στο χώρο. Όπως θα δείτε από τις απαντήσεις του δεν είναι τυχαίο ότι του απέδωσαν κατά καιρούς προσωνύμια όπως «φιλόσοφος των φυλακών», «πολιτικός καθοδηγητής των ποινικών», «πρύτανης των φυλακών» κ.α.

- Για τη μεγάλη κινητοποίηση της Αστυνομίας, την εξόντωση των καταδιωκομένων (πλην ενός) δραπετών:
«Με τόσα και λιγότερα χρήματα το 1940, οι πατριώτες του Ελληνικού Στρατού έτρεψαν σε άτακτη φυγή τις πανίσχυρες ιταλικές δυνάμεις κατακτώντας παράλληλα τη μισή Αλβανία. Με τρύπια άρβυλα, χωρίς θερμικές κάμερες, ελικόπτερα, κουκούλες και τελευταίας τεχνολογίας όπλα. Στην προκειμένη περίπτωση, η αστυνομική επιχείρηση ήταν ένα επικοινωνιακό τέχνασμα για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης κοστίζοντας στους πολίτες πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ. Πρόκειται για την πεπατημένη μέθοδο φουσκώματος του προβλήματος ώστε να είναι αποδεκτή η όποια λύση με το όποιο τραγικό κόστος, ακόμη και σε ανθρώπινες ζωές. Αν κάποιος σκεφτεί τα πράγματα παραμέσα θα διαπιστώσει ότι τρία – τέσσερα κυνηγημένα αγρίμια με δύο καλάσνικοφ, από την… εποχή του Μάο και τρεις κατσαρόλες, εξευτέλισαν την Αστυνομία. Δυστυχώς η ουσία παραλείπεται και αντ’ αυτής προβάλλεται η εν ψυχρώ εκτέλεση ανθρώπων ως σωτηρία για την τιμή της Αστυνομίας!»…

- Για την βομβιστική επίθεση στο σπίτι της εισαγγελέως στη Λάρισα:
«Δεν ξέρω ποιος το έκανε. Ο Βλαστός πάντως το αρνείται. Έχω μάθει όμως ότι η συγκεκριμένη εισαγγελέας επόπτευε και ήταν παρούσα στα εκτεταμένα βασανιστήρια που υπέστησαν κρατούμενοι στη φυλακή των Τρικάλων από την Αστυνομία. Αν λειτουργούσαν η πολιτεία και το υπουργείο Δικαιοσύνης η συγκεκριμένη θα έπρεπε να ελεγχθεί γι’ αυτό. Δεν είναι δυνατόν προφασιζόμενος την έρευνα να βασανίζεις δεσμευμένους ανθρώπους από τη στιγμή μάλιστα που οι κρατούμενοι δεν την αρνήθηκαν. Αυτές οι συμπεριφορές πηγάζουν από το δόγμα «Βεντέτα – Εκδίκηση – Ρεβάνς» που εφαρμόζει το κράτος και προκαλεί κλιμάκωση των αντιδράσεων παρά φόβο».

- Για την μετακίνησή του από τις φυλακές της Λάρισας:
«Μου άλλαξαν φυλακή μετά από 4,5 χρόνια κράτησης στη Λάρισα, γιατί κάποιοι άρχισαν να αισθάνονται ανασφάλεια αλλά και για να αντιμετωπίσουν το θέμα της χορήγησης άδειας την οποία δεν έχουν καμία δικαιολογία πλέον για να μη μου δώσουν. Προφανώς, θα έπεφτε βαριά η ευθύνη στις πλατούλες τους, αν μου την έδιναν και επέλεξαν να με στείλουν στον Δομοκό. Ξέρετε, κάθε φυλακή είναι ένα μικρό φέουδο με τις δικές του ιδιαιτερότητες. Ένα ιδιότυπο σύμπλεγμα εξουσίας του διευθυντή και του αρχιφύλακα, υπό την εποπτεία του εισαγγελέα και με το υπουργείο να τους αφήνει να παρατυπούν – παρανομούν αλλά παράλληλα να τους φορτώνει με ευθύνες όταν κάτι δεν πάει καλά».

- Για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας που θα μεταφερθούν οι επικίνδυνοι κρατούμενοι:
«Τι να τις κάνεις τις φυλακές ασφαλείας; Το να δυσκολέψεις την απόδραση δεν λύνεις το πρόβλημα της εγκληματικότητας. Τον δεμένο σκύλο όσο πιο πολύ τον βαράς, τόσο πιο κακό του κάνεις, διάβασα πρόσφατα. Όσα πιο πολλά «αξεσουάρ» έχει η φυλακή τόσο πιο πολύ σε κοιμίζει. Σε πιάνει κορόιδο. Αν δεν υπήρχαν τηλεοράσεις οι κρατούμενοι θα διάβαζαν παραπάνω. Αν δεν υπήρχαν τηλέφωνα θα γράφανε επιστολές. Αν δεν υπήρχαν ραδιόφωνα θα κουβέντιαζαν περισσότερο. Όλα αυτά γίνονται για να αυξάνουν οι επιτήδειοι τα κέρδη τους από τις κρατικές προμήθειες. Δυστυχώς οι κυβερνώντες όντας βυθισμένοι στην ιδιοτέλειά τους δεν μπορούν να δουν το πρόβλημα στην πραγματική του διάσταση και να το αντιμετωπίσουν. Άλλωστε, η διακυβέρνηση είναι σαν το καρουζέλ στο λούνα παρκ. Προσπαθούν κάποιοι να κάνουν έναν γύρο για να τους μείνουν στο τέλος της διαδρομής, ο τίτλος, η ‘κονόμα και η ατιμωρησία!».

- Για τις αποδράσεις από τις φυλακές:
«Πάντα κάποιοι θα θέλουν να φύγουν από τη φυλακή και να αποκτήσουν την ελευθερία τους. Μένοντας σε έναν χώρο, που παρακαλάς να περάσει ο καιρός μη συνειδητοποιώντας ότι ουσιαστικά παρακαλάς να σου τελειώσει ο χρόνος μιας και δεν ζούμε αιώνια, αντιλαμβάνεσαι κάποια στιγμή ότι η ελευθερία είναι πολυτιμότερη από τη ζωή. Έστω και αν πρόκειται για υποσυνείδητη θεώρηση, αποτελεί πραγματικότητα ότι η ελευθερία είναι ανώτερη από τη ζωή».

- Για τις κοινωνικές αντιδράσεις και την πιθανότητα τρομοκρατικών ενεργειών:
«Όταν έχεις απαξιώσει την πολιτική, όταν έχεις ο ίδιος απαξιωθεί ως προσωπικότητα και σε πιάνει απελπισία, τότε η αντίδραση είναι αναπόφευκτη. Δεν ξέρω αν θα είναι τρομοκρατικές ενέργειες ή άλλου είδους αντιδράσεις αλλά σε κάθε περίπτωση το ποτάμι της κοινωνικής οργής φουσκώνει επικίνδυνα. Και μάλιστα χωρίς πολιτική αναφορά. Για παράδειγμα, μου ακούγεται παράταιρο να μιλά κανείς για «κυβερνώσα αριστερά» και να πιστεύει ότι εκφράζει μέρος των σκεπτόμενων πολιτών. Η αριστερά είναι πάντα απέναντι από την εξουσία και όποιος τη μετέρχεται για παρελκυστικούς σκοπούς, το μόνο που επιτυγχάνει είναι να συγχύζει τον κόσμο για μικρό διάστημα με πολύ σοβαρές όμως συνέπειες για το μέλλον».

- Για τις φήμες ότι είχε σχέση με τον καταζητούμενο Κόλλα;
«Αν δεν κάνω λάθος, με τον Κόλα μας σύστησαν κοινοί φίλοι σε κάποιον διάδρομο του Κορυδαλλού πριν από χρόνια. Δεν τον γνώριζα περισσότερο, ούτε γνωρίζω αν είχε εμπλακεί σε δολοφονίες. Εκείνο που θυμάμαι όμως, είναι ότι κατά την προσπάθεια σύλληψής του στον Βύρωνα οι «άνδρες» της Ασφάλειας σκότωσαν έναν φουκαρά υδραυλικό με την ιαχή «τον φάγαμε τον π…!» θεωρώντας αρχικώς ότι ήταν κάποιος συνεργός του. Φέρτε στη μνήμη σας τις κραυγές τους, που προβλήθηκαν τότε στην τηλεόραση. Πώς μπορεί, λοιπόν σήμερα, να είναι κάποιος σίγουρος ότι δεν συνέβη το ίδιο με τη νεαρή κοπέλα που σκοτώθηκε στο Καλαμάκι Κορινθίας; Ακόμη κι αν η υπόθεση εργασίας δεν ευσταθεί, πώς είναι δυνατόν οι υπεύθυνοι για τη δημόσια τάξη να επιτρέπουν κατά τη διάρκεια της καταδίωξης, τη διεξαγωγή πραγματικής μάχης μέσα στον κόσμο; Υποτίθεται ότι η συντεταγμένη πολιτεία δεν έχει βεντέτες, ούτε προηγούμενα, ούτε προσωπικά στοιχήματα με κανέναν».