«Περί Δημοσίου Χρέους» το νέο βιβλίο του Β.Πολύδωρα

«Περί Δημοσίου Χρέους» είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του Βύρωνα Πολυδωρα, στο οποίο περιγράφει την παρούσα κρίση, δίνει παραδείγματα ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας, ενώ στο δεύτερο μέρος δίνει μία εικόνα από τον Προϋπολογισμό και αναλύει με την παραμικρή λεπτομέρεια τα φορολογικά έσοδα

O Βύρων Γ. Πολύδωρας έχει παραθέσει στην αρχή του βιβλίου του έναν πολλά σημαίνοντα στίχο του Νίκου Εγγονόπουλου, από την «Κοιλάδα με τους Ροδώνες»:

«τί δυστυχία οι τεχνοκράτες

μέσα στην τύφλα απ’ ολούθε που τους περιζώνει

να παραμένουνε

στις κούφες πεποιθήσεις (;) τους

ισχυρογνώμονες,

Στο τέλος του βιβλίου αναφέρει:

 Έπειτα από 31 κοινοβουλευτικά χρόνια, με μάχες και ιδεολογικές συγκρούσεις, με αγώνες και αγωνίες, με ελάχιστες έστω χαρές και πολλές, πάμπολλες λύπες, σαν βλέπω τον συνάνθρωπό μου να χάνει τη δουλειά του ή να μην μπορεί να βρει δουλειά, να βάζει λουκέτο στο μαγαζί του, να μην μπορεί να τα βγάλει πέρα με το μισθό που του δίνουν και με τους φόρους που του βάζουν, να μην τον αφήνουν να κάνει την προσευχή του στον Χριστό, να νοιώθει σαν Ασιάτης στην πλατεία Ομονοίας, να μην μπορεί να γιορτάσει την 25η Μαρτίου ή την 28η Οκτωβρίου και σαν ταξιδεύω στην ύπαιθρο χώρα να τα βλέπω όλα χέρσα και έρημα, νοιώθω σαν τον πατέρα μου στην Μικρασία. Είχε νικήσει σ’ όλες τις μάχες ο ίδιος. Όμως ο πόλεμος είχε χαθεί. Άλλα όνειρα είχα για τον τόπο μου, για την πατρίδα μου, για τις παντιέρες που σήκωσα και που υπηρέτησα τίμια και με συνέπεια. Τότε, καρφώνεται επίμονα στο μυαλό μου το ποίημα του Κώστα Ουράνη (και το φιλμ του Θόδωρου Αγγελόπουλου):

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ

Τ’ ωραίο καράβι, έτοιμο στο χαρωπό λιμάνι,

γιορταστικά με γιασεμιά και ρόδα στολισμένο,

με τις παντιέρες του αλαφριές στην ανοιξιάτικη αύρα

και τ’ Όνειρό μας στο χρυσό πηδάλιο καθισμένο,

μας πήρε για τα Κύθηρα, τα θρυλικά, όπου μέσα

σε δέντρα και σε λούλουδα και γάργαρα νερά

υψώνεται ο μαρμάρινος ναός για τη λατρεία

της Αφροδίτης, – του έρωτα τη θριαμβική θεά.

Μα το ταξίδι είταν μακρύ κ’ η χειμωνιά μας βρήκε!…

Οι φανταχτές κι ανάλαφρες παντιέρες μουσκευτήκαν,

τα χρώματα ξεβάψανε και τ’ άνθη εμαραθήκαν

και κάτου απ τους άξενους τους ουρανούς, το πλοίο

απόμεινε ακυβέρνητο στο κύμα τ’ αφρισμένο

με το φτωχό μας Όνειρο στην πρύμνη πεθαμένο.

ΠΗΓΗ:zougla.gr