PRESS-GR: ΗΡΘΑΝ ΤΑ ΠΑΝΩ -ΚΑΤΩ…

Γράφει ο ΙΩΑΝΝΗΣΚΟΥΚΟΥΦΙΚΗΣ.
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ

Οι Βρετανοί έπαψαν να είναι αφεντικά στη χώρα τους: God save the Queen!
Οι νέες αναδυόμενες πλούσιες χώρες θέλουν προσωπικούς υπηρέτες από το Ηνωμένο Βασίλειο….
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η ζήτηση για προσωπικούς υπηρέτες ποιότητας αυξάνει σχεδόν κατά 20% ετησίως, κυρίως από τα νέα μέλη της βρετανικής κοινωνίας, σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό The Economist

τον Οκτώβριο.
Ένας οργανισμός στο Λονδίνο που ειδικεύεται στην εκπαίδευση υπηρετών, το γραφείο Bedspoke έχει τοποθετήσει περίπου 345 μέσα στο 2012 και οι αίθουσες είναι γεμάτες μέχρι το 2013 από ανθρώπους που παίρνουν μαθήματα. Η εταιρεία εξετάζει ακόμη και το άνοιγμα σχολείων στη Νέα Υόρκη και τη Λατινική Αμερική, δύο αγορές τις οποίες θεωρεί “τερατώδεις”.
Οι παλιοί Βρετανοί αριστοκράτες δεν είναι οι πιο συχνοί εργοδότες των υπηρετών στις μέρες μας. Πράγματι, τα νέα αφεντικά των υπηρετών, σε ποσοστό 80%, εργάζονται στο εξωτερικό, και είναι νεόπλουτοι από την Κίνα, τη Ρωσία και τη Μέση Ανατολή . Επιπλέον, από το υπόλοιπο 20% στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι μισοί από αυτούς, εργάζονται για τους εύπορους ξένους.
Η λαϊκή κουλτούρα μέσα από σειρές όπως η Downtown Abbey και το αγγλικό ταξικό κοινωνικό σύστημα συνέβαλαν στην έκρηξη της δημοτικότητας των υπηρεσιών για προσωπικούς υπηρέτες. Κοινωνικά, έχοντας έναν υπηρέτη είναι ένα σημάδι επιτυχίας για έναν πλούσιο στην Αγγλία. “Οι πελάτες πληρώνουν για την παράδοση, την ιεραρχία και τη βρετανική εμπειρία», λέει το γραφείο Bedspoke.
Για να σταθεί στο ύψος του υπηρέτη του, ο πλούσιος πελάτης μπορεί να παρακολουθήσει μαθήματα επί τέσσερις εβδομάδες στο Bedspoke για να μάθει να ομιλεί την ίδια γλώσσα με τον υπηρέτη του. Θα πρέπει να εκπαιδευτεί, για το μικρό ποσό των 12.000 $ ώστε να μπορεί να ξεχωρίζει τη διαφορά μεταξύ ενός κοινού επιδορπίου και μιας επίσημης πουτίγκας , καθώς και τους καλούς τρόπους.
Αλλά να διαθέτεις έναν υπηρέτη (βαλέ) αυτό σου κοστίζει. Ένας παγκόσμιας κλάσης υπηρέτης μπορεί να κερδίσει μέχρι και 240.000 δολάρια ανά έτος. Σε αυτό το ποσό θα πρέπει να προστεθεί το κόστος των βαλέ για ξεχωριστά διαμερίσματα, καθώς και ετήσια ασφάλιστρα και όλα τα υπόλοιπα έξοδα.
Ποιος σας είπε ότι το City του Λονδίνου είναι ο «υπηρέτης του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού»;