ΣΕΒ – ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Στις επιχειρήσεις επικρατεί εργασιακή …όαση, όχι ζούγκλα – Ξεπερασμένη η ΕΓΣΣΕ

Δεν μπορούμε να συζητάμε όπως τον παλιό καλό καιρο, έχοντας ανυποχώρητη ύφεση και ανεργία, τόνισε ο επικεφαλής του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος μετά τη συνάντηση με τους κοινωνικούς εταίρους.

Τόνισε ότι η χρησιμότητα της παραδοσιακής Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης έχει ξεπεραστεί και σημείωσε ότι ο κοινωνικός διάλογος θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί.

Η τοποθέτηση του κ. Δασκαλόπουλου μετά τη συνάντηση με τους κοινωνικούς εταίρους έχει ως εξής:

“Η νέα

πραγματικότητα της κρίσης υπαγορεύει μια νέα μορφή κοινωνικού διαλόγου. Δεν μπορούμε να συζητάμε όπως τον παλιό καλό καιρό με 1 εκατομμύριο ανέργους και ανυποχώρητη ύφεση. Αυτές είναι οι πραγματικές κόκκινες γραμμές, που η ίδια η πραγματικότητα της αγοράς εργασίας θέτει ενώπιον των κοινωνικών εταίρων.

Η επιστολή που πανηγυρικώς συνυπογράψαμε τον Φεβρουάριο του 2012 αγνοήθηκε παντελώς από την τότε κυβέρνηση, όπως και από τη σημερινή. Στην πράξη, οι κοινωνικοί εταίροι αυτοεξαιρέθηκαν από τον διάλογο πολιτείας–τρόικας για τα εργασιακά και απομείωσαν τον ρόλο τους. Ο ΣΕΒ δεν επιθυμεί να επαναλάβει το ίδιο έργο. Για να είναι αποτελεσματικός ο κοινωνικός διάλογος πρέπει να αποβλέπει στην ουσία και όχι στην τήρηση των προσχημάτων για την τιμή των όπλων.

Η αγωνία των εργαζομένων σήμερα δεν είναι το ποσό του νόμιμου κατώτατου μισθού, αλλά η ανεργία ή ο κίνδυνος να χάσουν τη δουλειά τους ή αν θα υπάρχουν χρήματα για να πληρωθούν στο τέλος του μήνα. Είναι η αβεβαιότητα αν θα πάρουν σύνταξη, αν θα βρουν δουλειά τα παιδιά τους. Η παραδοσιακή ΕΓΣΣΕ δεν απαντά στις σημερινές αγωνίες των εργαζομένων. Η χρησιμότητα της παραδοσιακής ΕΓΣΣΕ έχει ξεπεραστεί από τη σημερινή πραγματικότητα δεδομένου ότι το βασικό αντικείμενό της, που ήταν ο καθορισμός του κατώτατου μισθού όπως και η διαδικασία τροποποίησής του, έχει προβλεφθεί με ισχύοντα νόμο και για μεγάλη χρονική διάρκεια.

Ο θεσμός του κοινωνικού διαλόγου και της ΕΓΣΣΕ πρέπει να επαναπροσδιοριστεί, να αποκτήσει νέο περιεχόμενο και ευρύτερους στόχους. Να αγκαλιάσει τα πλατύτερα προβλήματα της εργασίας, της οικονομίας και της ανάπτυξης. Θα προστατεύονταν αποτελεσματικότερα –και ειλικρινέστερα– οι θέσεις εργασίας αν οι συνδικαλιστές ένωναν τη φωνή τους με τους επιχειρηματίες σε θέματα όπως η μαύρη εργασία, τα οικονομικά των ασφαλιστικών ταμείων, η πολυνομία, η αποκατάσταση της ρευστότητας στην αγορά, η υπερφορολόγηση των επιχειρήσεων, το αυξημένο κόστος ενέργειας που γονατίζει όσες παραγωγικές μονάδες έχουν απομείνει. Μια σειρά τέτοια θέματα αναφέρονται στην επιστολή των κοινωνικών εταίρων του Φεβρουαρίου 2012.

Αυτή είναι η κύρια ευθύνη μας σήμερα και απ’ εδώ και πέρα. Στα κυρίαρχα αυτά θέματα πρέπει να δουλέψουμε άμεσα και εντατικά. Η αμήχανη και ανεδαφική προσκόλληση στο παρελθόν πρέπει να δώσει τη θέση της σε μια προσπάθεια να σχεδιάσουμε μαζί τη σταδιακή επιστροφή σ’ ένα καλύτερο μέλλον για τους εργαζόμενους και τις επιχειρήσεις. Αυτός θα έπρεπε να είναι ο ρόλος των κοινωνικών εταίρων.

Πρέπει να τονισθεί ακόμα, ότι η πραγματικότητα των εργασιακών σχέσεων σε κάθε εργοδοτική οργάνωση είναι διαφορετική. Οι διαφορές αυτές αναδείχθηκαν μέσα στη λαίλαπα της κρίσης και γίνονται ολοένα και πιο αισθητές. Ο διάλογος κι η συνεργασία κάθε εργοδοτικής οργάνωσης χωριστά με τις κλαδικές οργανώσεις, τα σωματεία των εργαζομένων της και τη ΓΣΕΕ για τα άμεσα και πραγματικά ζητήματα κάθε κλάδου, μπορούν να δώσουν γρήγορες λύσεις. Λύσεις καλές για όλους.

Μιλάνε πολλοί για εργασιακή ζούγκλα. Εγώ θέλω να σας πω ότι η πραγματικότητα που επικρατεί στις επιχειρήσεις-μέλη του ΣΕΒ είναι όαση. Οι εργαζόμενοι που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό είναι λίγοι. Ο μέσος όρος αμοιβών είναι πολύ υψηλότερος από τα κατώτατα όρια. Και σε όσες περιπτώσεις έχουν συμφωνηθεί μειώσεις με τους εργαζόμενους, είναι οι μικρότερες στην αγορά. Ικανός αριθμός, εξάλλου, επιχειρήσεων και κλάδων με μεγάλο αριθμό εργαζομένων έχουν ανανεώσει τις ισχύουσες συμβάσεις με τα επιχειρησιακά και κλαδικά τους σωματεία, όχι απλώς χωρίς μειώσεις, αλλά και με αυξήσεις. Περιπτώσεις μονομερούς μείωσης κατώτατου μισθού από 751 ευρώ σε 586 όπως επιτρέπει ο νόμος, πρακτικά δεν έχουν υπάρξει.

Η πρακτική στις σύγχρονες οργανωμένες επιχειρήσεις είναι πέρα και πάνω από τα προβλεπόμενα στον νόμο ή στην ΕΓΣΣΕ.

Σήμερα, μπροστά στη νέα πραγματικότητα της παρατεταμένης ύφεσης και της κοινωνικής αγωνίας είναι ευκαιρία, είναι υποχρέωση, το τραπέζι τούτο όπου συνομιλούν οι κοινωνικοί εταίροι, να αναπροσδιορίσει τον ρόλο του, να διευρύνει το αντικείμενο του διαλόγου που διεξάγει, να αναζητήσει νέους τρόπους συνεργασίας και να αντιμετωπίσει δημιουργικά τις προκλήσεις του αύριο”.