Xωρίς πολιτισμό δεν κάνουμε βήματα μπροστά

Μέσα Αυγούστου. Οι οιωνοί προμήνυαν ότι θα είναι «θερμό» το καλοκαίρι. Από τη μία, η «βασανισμένη» ΕΡΤ. Η κατάργηση ενός συμβόλου, οι αντιδράσεις, η οργή, η συμπαράσταση, οι συναυλίες και οι σοφές κουβέντες του Μάνου Χατζιδάκι που «πρωταγωνίστησαν» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ένα κεφάλαιο που δεν έχει κλείσει ακόμα, πυρήνας κοινωνικών και πολιτικών ζητημάτων και ενδεχομένως η αρχή ενός φαινομένου που θα έχει συνέχεια.

Παράλληλα, με πολύ μικρότερη

διάσταση, ξέσπασε για λίγες μέρες ένας καταιγισμός δημοσιευμάτων για το μέλλον του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Εκτός από τα άρθρα που αναφέρονταν στο καθεστώς του Οργανισμού και τα σχέδια που προβλέπονται για την αποκατάσταση (;) του, το αξιοσημείωτο και λυπηρό ήταν τα κακεντρεχή σχόλια που διάβασα για το ρόλο του Μεγάρου όλα αυτά τα χρόνια και πάντα με άξονα τα λάθη του τέως προέδρου του.

Ευτυχώς, κάπου μέσα σε όλα αυτά, υπήρξαν κάποιες αναφορές στο έργο του και την προσφορά του στον πολιτισμό. Είναι γεγονός ότι πρόκειται για ένα φορέα που έχει φιλοξενήσει διακεκριμένους καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο, έχει κάνει ιστορικές παραγωγές, έχει συναγωνιστεί επάξια αντίστοιχους ευρωπαϊκούς φορείς. Και πολλά ακόμα.

Γιατί έχουμε την τάση να απαξιώνουμε πολιτιστικούς οργανισμούς αντί να νιώθουμε περήφανοι για αυτούς; Υπάρχει η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Το μεγαλόπνοο σχέδιο του Κέντρου Πολιτισμού «Σταύρος Νιάρχος» προχωράει με αξιοθαύμαστους ρυθμούς, οι θεατρικές επιχειρήσεις και οι νέες ομάδες δε σταματούν να εργάζονται παρά τις αντιξοότητες.

Παράλληλα, οι πολίτες αυτής της τόσο γοητευτικής πόλης, εξακολουθούν να στηρίζουν τον πολιτισμό της. Οι πλατείες και τα ανοιχτά θέατρα γέμισαν με κόσμο και αυτό το καλοκαίρι. Ο κήπος του Μεγάρου και οι συναυλίες του προσέλκυσαν χιλιάδες ανθρώπους. Οι όπερες του Ηρωδείου βγήκαν sold out, το Φεστιβάλ Αθηνών σε όλους τους χώρους σημείωσε τεράστια επιτυχία. Οι νέοι με τα σακίδια και τα «σταράκια» δε, όλο και πληθαίνουν αποτελώντας μία ευχάριστη αλλαγή στο κοινό των πιο ιδιαίτερων θεαμάτων.

Οι καλλιτεχνικές εκδηλώσεις-κινήσεις συμπαράστασης που πραγματοποιήθηκαν στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ είχαν εξαιρετικά μεγάλη απήχηση. Πολυπολιτισμικά φεστιβάλ, παραστάσεις, μουσικές, δρώμενα κάθε είδους γέμισαν κάθε σημείο της «ανήσυχης» Αθήνας.

Αν λοιπόν οι ιθύνοντες κάνουν ενίοτε προσπάθειες να «πνίξουν» την οποιαδήποτε καλλιτεχνική έκφραση, το κοινό αποδεικνύει ότι χωρίς πολιτισμό δεν κάνουμε βήματα μπροστά.

«Είναι ο πολιτισμός και όχι ο πόλεμος το υλικό που συνδέει την ευρωπαϊκή μας ταυτότητα», είπε σε μια συνέντευξη του ο Ουμπέρτο Έκο. Η πιο εύστοχη κατακλείδα.