Εποπτείες, ερωτήματα και… ωμή πραγματικότητα

ΟΤΑ, ΔΕΚΟ, Τράπεζες, έσοδα υπό εποπτεία… Υπουργοί που υπογράφουν χωρίς να συντάσσουν, αφού τα έγγραφα είναι προγεγραμμένα… Τρόικα που επιβλέπει και αποφασίζει…. τελικά έχουμε λόγο, εθνική ταυτότητα και ελευθερία ή λειτουργούμε (παραφρασμένα και ευγενικά ειπωμένα) υπό καθοδήγηση;

Η χιλιοταλαιπωρημένη δόση

θα εκταμιεύεται σε …υποδόσεις (όταν έρθει) και αφού προηγουμένως ταμιευθεί σε ειδικό, ελεγχόμενο, λογαριασμό. Το Γενικό Λογιστήριο του κράτους καθίσταται κεντρικός συντονιστής των υπουργείων, ΔΕΚΟ, νομικών προσώπων και ΟΤΑ με σκληρούς και εντατικούς μηχανισμούς ελέγχου των δαπανών. Κάθε οργανισμός-φορέας θα δίνει μηνιαία αναφορά και κάθε απόκλιση πέρα του 10% θα επιβαρύνει τους πολίτες με αύξηση των ιδίων εσόδων από φόρους, τέλη, δικαιώματα και εισφορές.
Τις τελευταίες μέρες μαθαίνουμε από πρώτο χέρι τί πάει να πει «Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου», «Εφαρμοστικός Νόμος» και άλλες ορολογίες και τεχνοτροπίες διακυβέρνησης. Παρακάμπτοντας τη Βουλή και παρεκλίνοντας από τον ορθόδοξο τρόπο διακυβέρνησης.

Εύλογα ο πολίτης αναρωτιέται, προβληματίζεται και υποψιάζεται. Ακόμη και ο πλέον διστακτικός, ακόμα και ο πιο ανεχτικός.

Ένα κρίσιμο ερώτημα που έχουν θέσει διακεκριμένοι οικονομολόγοι: Γιατί δεν διαχωρίζεται το χρέος των τραπεζών από το εθνικό χρέος; Γιατί ο Έλληνας φορολογούμενος να καλείται να καλύψει ρίσκα και αποτυχίες του τραπεζικού συστήματος;

Ακούμε προτάσεις για αποπληρωμή των υπερχρεωμένων νοικοκυριών. Διαμόρφωση των μηνιαίων δόσεων έως και 30% του εισοδήματος. Με έναν ή δύο άνεργους στο σπίτι, με παράλληλη απαίτηση πληρωμής των νέων φόρων (έκτακτης εισφοράς, αυξημένος φόρος εισοδήματος, χαράτσι κλπ) με ένα τυχόν ενοίκιο, με λογαριασμούς «φουσκωμένους» και φυσικά τα έξοδα διαβίωσης, βάλτε τα κάτω και πείτε μου εσείς πού θα βρει κάποιος χρήματα και τι να πρωτοκαλύψει; Δεν αναφέρω καθόλου ένα απρόσμενο γεγονός επιβάρυνσης υγείας, ή τα φάρμακα των συνταξιούχων ή σχολικά και λοιπά έξοδα παιδιών. Ο Θεός να φυλάει!

Βλέπουμε τους πολιτικούς στα παράθυρα των καναλιών, λαλίστατους στις μεταξύ τους συζητήσεις αλλά αποσβολωμένους όταν συνδιαλέγονται με κάποιον πολίτη μπροστά σε μια οθόνη. Τα επιχειρήματα των αναμεταξύ τους αντιπαραθέσεων γνωστά και επαναλαμβανόμενα. Στην κατά μέτωπο όμως αντιπαράθεση με πολίτες σιωπή και περιλογισμός. Τί πράγματι να πεις σε έναν οικογενειάρχη, απολυμένο ή υπό την απειλή της απόλυσης, όταν σου ομολογεί την αδυναμία να προσφέρει στα παιδιά του ένα κομμάτι ψωμί;

Κατάντια και μεσαίωνας σε μια χώρα μέλος της Ευρώπης, το σωτήριο έτος 2012!